به گزارش سرویس پژوهش خبرگزاری صدا وسیما: سمیعی گیلانی، در کتاب ‹‹ زبان محلی، زبان شکسته و بهره گیری از فرهنگ مردم در صدا و سیما“ مینویسد؛ زبان، پدیدهای تأثیرپذیر است و زبان فارسی تحت تأثیرساختهای زبانهای بیگانه، بیش از حد در حال دگرگونی است و درصورتی که بین تثبیت و تحول آن نوعی تعادل برقرار نشود به مرور زمان سلامت خود را از دست میدهد. میتوان ادعا کرد که مردم ایران درحال حاضر زبان خود را با رسانهها محک میزنند و به ویژه جوانان اطلاعات خود را عمدتاً از طریق رسانهها دریافت میکنند، در نتیجه زبان رسانهها بلامنازع پذیرفته میشود.
بر این اوصاف زبان فارسی، زبان رسمی کشور و زبان آموزش و ارتباطات فکری و علمی است و بخش مهمی از تفکر افراد جامعه در چارچوب قواعد این زبان شکل میگیرد. بههمین علت، کیفیت ارتباطات فکری و رشد علمی و فنی جامعه کاملاً وابسته به کیفیت زبان فارسی است. در این میان زبان مهمترین رکن ارتباطی رسانه است و صداوسیما مهمترین رسانهای است که بنابر ماهیت ارتباطی، بیشترین میزان از این ابزار برای تعامل با مخاطبانش استفاده میکند؛ در عین حال زبان رسانههای همگانی توان آن را دارد که سطح زبان محاوره را بالا ببرد.
فارغ از مزیتهای رسانهها به عنوان عامل ارتباط درون جوامع و بین جوامع برخی انتقادها از زبان رسانهها میشود مبنی بر اینکه؛ رسانهها به سمت تثبیت زبانی میروند که به دور از قواعد و اسلوبهای زبان فارسی است، زبان رسانهها گاهی از غلطهای آشکار است و زبان رسانهها ابهام و نارسایی دارد.
البته در سالهای اخیر تاثیر فضای مجازی بر زبان فارسی؛ به دلیل همگانی شدن امر نوشتن در سایۀ گسترش و پیشرفت تکنولوژی، نیاز به سرعت و تطبیقپذیری با زبان گفتار و در ساحت معنا و فقر واژگانی حتی در بیان احساسات، با استفاده از زبان ایموجیها و به هم خوردن موازنه در تولید و مصرف متن، باعث رواج الگوهای زبانی غیر معیار شده است.
به باور برخی از صاحب نظران نقش رسانههای همگانی ایران در سلامت زبان فارسی مهمتر و موثرتر از نقشی است که رسانههای همگانی کشورهای پیشرفته در سلامت زبان ملی خود دارند؛ زیرا در آن کشورها نظام آموزشی زبان را تا آن حد به مردم میآموزد و در به کارگیری آن ماهر میسازد که در برابر غلطها و کج سلیقگیهای احتمالی رسانههای همگانی ایمنی نسبی کسب کنند. با این اوصاف دربارة نقش مهم رسانهها در کنار سایر نهادها در تاثیرگذاری بر زبان تردیدی نیست.
اگر چه کاربرد زبان معیار در مطبوعات، رادیو و تلویزیون و فضای مجازی بر حسب ماهیت و ارزش دربرگیری و نوع تعاملات برحسب طیف مخاطبان متفاوت است، اما آنچه در خصوص ضرورت زبان معیار در رادیو و تلویزیون و به ویژه در خبر رسانه از اهمیت بسزایی برخوردار است قابل فهم بودن آن و تبدیل شدن آن به الگوهای زبانی معیار برای جامعه مخاطبان است. به هر روی هرچه الگوهای زبانی غیرمعیار رواج پیدا کنند به مرور زمان به عنوان الگوهای معیار پذیرفته میشوند. در نتیجه زبان از جنبههای مختلف معیوب و ناقص میشود و اگرچه در ظاهر بتواند به نقش ارتباطی خود ادامه دهد، اما قواعد آن فرو میریزد و صرف و نحو آن دچار تغییر و اشکال میشود.
با این اوصاف هر جامعه باید زبان معیاری داشته باشد تا بتواند به عنوان مهمترین عامل ارتباطی در میان افراد جامعه به کار برده شود در این میان صدا وسیما و به ویژه ترویج زبان معیار در خبر میتواند نقش وحدت دهندگی، اعتباردهندگی و مرجعیـت در جامعه را ترویج و تثبیت کند، به تعبیری تقویت زبان معیار در خبر به شدت در شکل گیری و تثبیت الگوهای صحیح زبانی در جامعه و فرهنگ عمومی تاثیرگذار و در عین حال منجر به تقویت نقش ارتباطی و تعاملی بین رسانه و مخاطبان میشود.
محمد نیک ملکی؛ پژوهشگر اداره پژوهش خبری