پخش زنده
امروز: -
روش حل مشکل کم‌رویی کودکان
نشانه‌های مشکل کم‌رویی کودکان و روش‌های حل این مشکل را بدانید.
به گزارش گروه وب‌گردی خبرگزاری صدا و سیما، شخصیت انسان در دوران کودکی از راه بازی و تعامل و رابطه اجتماعی با همسالان و همبازی‌ها و دوستان خود شکل می‌گیرد و در این تعامل، خود و عواطف خود را می‌شناسد و الگو‌های رابطه بین فردی را می‌آموزد.
به حالت نسبتا پایداری که کودک بیشتر اوقات به تنهایی بازی کند و در جمع همبازی‌ها و همسالان شرکت نکند، گوشه‌گیری گفته می‌شود.
کم‌رویی و گوشه‌گیری کودکان به این شکل‌ها بروز می‌کند:
بی‌میلی اجتماعی: کودک اشتیاقی برای بازی با همسالان خود (آشنا و ناآشنا) ندارد و زمانی که با کودکان است، ترجیح می‌دهد به تنهایی بازی کند و شیء‌گرا است تا مردم‌گرا. نکته مهم این است که در این حالت از تعامل با همسالان ترس ندارد و با اجبار، وارد فعالیت گروهی می‌شود و به خوبی با دیگران تعامل می‌کند.
ناظر و تماشاچی: کودک تمایل دارد با کودکان و همسالان خود بازی کند، اما به دلیل اضطراب اجتماعی، از نزدیک شدن به کودکان خودداری می‌کند، گوشه‌ای می‌ایستد و تنها نظاره‌گر بازی کودکان می‌شود.
انزوای اجتماعی: کودک نه فقط تمایل به تنها بازی کردن ندارد، بلکه از بازی کردن با دیگران نیز گریزان است و رفتار‌های او از لحاظ بالینی، با خجالت آغاز و با خشم و گاه افسردگی همراه می‌شود.
برای درمان ابتدا باید مشخص شود که دلیل کم‌رویی کودک و نوع آن کدام است. علاوه بر آن، از روش‌های رفتاردرمانی برای شکل‌دهی کودک استفاده می‌شود.
توجه به این نکته‌ها در روند درمان ضروری است و مراقبان و والدین باید آن‌ها را در نظر بگیرند:
ـ از واژه‌های تمسخرآمیز مانند ترسو، خجالتی، دست و پاچلفتی و بی‌عرضه استفاده نکنید.
ـ از سرزنش کودک به دلیل بازی نکردن با همسالان بپرهیزید.
ـ او را با دیگران مقایسه نکنید و اجتماعی بودن اطرافیان را به رخ او نکشید.
ـ در کودک احساس امنیت ایجاد کنید و او را از دیگران نترسانید.
ـ به کودک برچسب خجالتی بودن نزنید و اگر سوم شخصی در یک جمع پرسید آیا کودک شما خجالتی است، بلافاصله پاسخ دهید: خیر، کمی زمان نیاز دارد تا به موقعیت جدید عادت کند.
ـ به کودک مسئولیت‌های کوچک بدهید و اعتماد به نفس او را تقویت کنید.
ـ رفتار مثبت و واقعی در کودک پیدا کنید و آن‌ها را برجسته و او را تشویق کنید.
ـ در هفته دو بار کودک را به محل بازی کودکان ببرید.
ـ فرزند خود را همان‌طور که هست، بپذیرید و توقع و انتظار بی‌مورد و بیش از حد نداشته باشید.
ـ درباره تجربیات خوب فرزند خود با همبازی‌های او صحبت کنید.
ـ متناسب با سن و توانایی فرزندتان، یکی دو هنر و تردستی به او بیاموزید. (مانند بازی با طناب یا حلقه پلاستیکی) این کار به کودک کمک می‌کند که برای نشان دادن خود به همسالان، فرصت داشته باشد.
ـ داستان‌های مفهومی و مشارکتی برای کودک بخوانید.
ـ بازی‌های دسته‌جمعی که در آن‌ها بزرگسالان با کودکان مشارکت می‌کنند، انجام دهید.
نظر شما