اقدامات ظالمانه آل خلیفه بر علیه شیعیان بحرین در سال ها و به خصوص هفته های اخیر به شکلی جنون آمیز شدت یافته است؛ دولت بحرین طی سه هفتۀ گذشته فعالیت جمعیت الوفاق، بزرگ ترین تشکل سیاسی شیعه این کشور را به حال تعلیق درآورد، مرکز جمعیت ملی اسلامی را تعطیل و اموال آن را توقیف کرد.
پژوهش خبری صدا و سیما: وزارت کشور بحرین روز دوشنبه (۱۳۹۵/۳/۳۱) با متهم کردن «شیخ عیسی احمد قاسم» رهبر شیعیان این کشوربه استفاده از موقعیت خود برای خدمت به منافع خارجی و ترویج فرقهگرایی و خشونت، اعلام نمود که تابعیت بحرینی او را لغو کرده است.
وزرات کشور بحرین گفته است این روحانی حکومت دینی را پذیرفته، به روحانیت اظهار وفاداری مطلق کرده و به صورت مداوم با سازمانها و احزابی که دشمنان پادشاهی هستند در تماس بوده است. در اطلاعیه وزارت کشور آمده است که با توجه به اینکه شیخ قاسم تابعیت بحرینی را کسب کرده اما حقوق آن را رعایت نکرده و باعث آسیب به اهداف عالیه کشور و تضییع تعهدات و وفاداری به آن شده است، با عنایت به قانون تابعیت بحرینی ... تابعیت او لغو می‌شود. این اطلاعیه مشخص نمی‌کند که شیخ عیسی تابعیت بحرینی را در چه زمانی "کسب کرده است"؛ گفتنی است سلب تابعیت از شیخ عیسی قاسم بدون حکم دادگاه صورت گرفته است.
اقدامات ظالمانه آل خلیفه بر علیه شیعیان بحرین در سال ها و به خصوص هفته های اخیر به شکلی جنون آمیز شدت یافته است؛ دولت بحرین طی سه هفتۀ گذشته فعالیت جمعیت الوفاق، بزرگترین تشکل سیاسی شیعه این کشور را به حال تعلیق درآورد، مرکز جمعیت ملی اسلامی را تعطیل و اموال آن را توقیف نمود، مجازات حبس شیخ علی سلمان، دبیرکل جمعیت اسلامی وفاق ملی بحرین را بیش از دو برابر افزایش داد و از ۴ سال به ۹ سال تبدیل کرد، نبیل رجب از فعالان سرشناس حقوق بشر در این کشور را بازداشت نمود، برگزاری نماز جمعه و نماز جماعت را ممنوع اعلام و تابعیت شیخ عیسی قاسم، رهبر معنوی شیعیان بحرین را سلب کرد.
در بحرین سرکوب، حبس، شکنجه و سایر سیاست های ضد بشری علیه شیعیان تازگی ندارد؛ شیعیانی که تقریباً ۷۰ درصد جمعیت بحرین را تشکیل می دهند؛ اکثریتی اصیل که چهار دهه است تحت سلطه و ستم اقلیتی تصنعی و مهاجر قرار دارند و این امر همواره یکی از نقاط ضعف امنیت ملی آن کشور بوده است.
هرچند آل خلیفه بیش از چهل سال است که با تکیه بر سرنیزه بر مردم ناراضی این کشور حکم می راند؛ اما خشونت های این خاندان علیه مردم بحرین، از پنج سال پیش با ورود موج بیداری اسلامی به بحرین و شروع اعتراضات مسالمت آمیز مردمی شدتی وصف ناشدنی یافته است. گرچه برخی شواهد گویای آن است که جنایات آل خلیفه در حق شیعیان بحرین از سال ۲۰۰۵ که یک دولت شیعه در یک کشور مهم عربی یعنی عراق به قدرت رسید، ابعاد گستردهتر و خشن تری پیدا کرده است.
اما چرا در شرایطی که تب تنش های مذهبی و فرقه ای منطقه را به آتش کشیده، دولت بحرین به این تنش ها دامن می زند؟
اقدامات سرکوبگرانه آل خلیفه، که مخالفان داخلی کشورش بیشتر از نصف جمعیت این کشور را تشکیل می دهند با چه پشتوانه ای صورت می گیرد؟
ریز قدرتی همانند بحرین که هیچ کدام از مؤلفه های قدرت را دارا نیست و حتی قادر نبوده اوضاع داخلی خود را تثبیت کند، چگونه برای جمهوری اسلامی ایران خط و نشان می کشد؟
نگاه حقوق بین الملل، سازمان های حقوق بشری و جامعه جهانی به اقدامات فراقانونی آلخلیفه در برخورد با معترضان چیست؟ پژوهشگر پژوهش خبری تلاش دارد طی دو نوشتار به این پرسش ها پاسخ گوید.