طبق این یافته ها، تغییرات مورد اشاره ممکن است به رفتارهای مادر در دوران بارداری و همچنین پس از زایمان کمک کنند. این رفتارها، مواردی چون پیوند مادر و جنین و پاسخ فیزیولوژیکی به نشانه های نوزاد را در بر می گیرند.
به طور کلی، بارداری با تغییرات هورمونی قوی همراه است، اما تاکنون اطلاعات کمی در مورد اثرات این پدیده بر ساختار و عملکرد عصبی در انسان وجود داشته است.
در راستای به دست آوردن درک بهتر از این موضوع، محققانی از دانشگاه آمستردام هلند، ۴۰ زن را قبل از بارداری، در دوران بارداری، پس از زایمان و همچنین یک سال پس از زایمان مورد بررسی و پیگیری علمی قرار دادند.
نتایج این بررسی ها نشان داد: در ناحیه ای از مغز این زنان به نام شبکه وضعیت پیش فرض یا DMN، افزایش اتصالات عملکردی دیده می شود که البته یک سال پس از زایمان، مجددا به سطح اولیه باز می گردند. شبکه فوق شامل گروهی از مناطق مغزی به هم پیوسته است که در زمان استراحت مادر، بیشترین فعالیت را دارند.
این محققان همچنین ارتباطی واضح را بین فعالیت عملکردی DMN در دوران بارداری و میزان پیوند مادر و نوزاد در اواخر مرحله پس از زایمان پیدا کردند.
علاوه بر این، آن ها تغییرات مشاهده شده قبلی در حجم ماده خاکستری DMN در دوران بارداری را تأیید کردند. این تغییرات با سطوح هورمون های بارداری مرتبط هستند. البته در دوران بارداری، تغییراتی در ساختار ماده سفید مغز مادران یافت نشد.
این یافته ها نشان می دهد: بارداری، موجب بروز تغییرات خاصی در ساختار و عملکرد مغز در شبکه DMN می شود. امری که رفتارهای مادر را در دوران بارداری و دوره پس از زایمان تغییر می دهد.
این یافته های علمی پژوهشی را نشریه تراز اول جهانی، Nature Communications منتشر کرده است.
