۷ مورد شگفت انگیز در مورد جنین انسان که تا به حال نشنیده اید

۱. آن‌ها به غذا‌های مختلف واکنش نشان می‌دهند.

در یک مطالعه، مادرانی از هفته سی و دوم تا سی و ششم بارداری شرکت کردند و یکی از غذا‌هایی که به آن‌ها داده شد کلم پیچ بود. به نظر می‌رسد که نوزادان آن‌ها از این انتخاب لذت نمی‌برند، آنها، هر دو لب را فشار می‌دادند و گریه می‌کردند. دانشمندان از اسکن‌های اولتراسوند چهار بعدی برای ثبت واکنش جنین‌ها استفاده کردند.

۲. جوانه‌های چشایی جنین‌ها در این دوران شکل می‌گیرد.

توانایی جنین در درک طعم‌ها در هفته هشتم بارداری شکل می‌گیرد و این زمانی است که جوانه‌های چشایی آن‌ها شروع به شکل‌گیری می‌کند. آن‌ها روزانه بین ۳/۴ تا ۴ فنجان مایع آمنیوتیک را می‌بلعند و اینجاست که تمام طعم‌های غذای مادر از آن سرچشمه می‌گیرد. چیز‌هایی مانند قند، اسید‌های آمینه، پروتئین ها، نمک و اسید‌های چرب همگی در مایعی که کودک مصرف می‌کند گنجانده شده است.

۳. آن‌ها درون شکم مادر مو دارند.

به مو‌های نوزاد درون شکم مادر لانوگو می‌گویند و لایه بسیار نازکی از مو است که تمام بدن جنین و حتی صورتش را می‌پوشاند و چیزی شبیه سبیل ایجاد می‌کند. این مو برای مدت طولانی روی بدن آن‌ها باقی نمی‌ماند و بیشتر آن‌ها درست قبل از تولد ناپدید می‌شوند.

۴. قلب آن‌ها در هفته ۵ شروع به تپیدن می‌کند و بسیار سریع می‌زند.

قلب نوزاد بعد از ۵ تا ۶ هفته شروع به تپیدن می‌کند و اندازه آن از سر یک سنجاق بزرگتر نیست. حدود ۱۰ هفته طول می‌کشد تا قلب به طور کامل شکل بگیرد و ضربان آن بین ۱۱۰-۱۶۰ ضربه در دقیقه است. خیلی جالب است که در اواخر بارداری، قلب جنین‌های دختر سریع‌تر از قلب پسر می‌تپد.

۵. خمیازه می‌کشند، گریه می‌کنند و ادرار می‌کنند.

سونوگرافی‌هایی وجود داشته است که در آن پزشکان متوجه شده اند که نوزادان درون رحم، دهان خود را به همان شکلی که مردم خمیازه می‌کشند باز می‌کنند. این عمل برای اولین بار در ۲۴ هفتگی قابل مشاهده است، اما در هفته سی و ششم به نظر می‌رسد کاملاً از بین می‌رود. در همان لحظه که اول خمیازه می‌کشند، شروع به گریه هم می‌کنند. در حالی که نمی‌توانیم صدای گریه آن‌ها را بشنویم، حرکاتی مانند لرزش چانه، حرکت دهان و باز کردن فک همگی نشانه‌های این عمل هستند.

علاوه بر این، بسیاری از محققان می‌گویند که جنین‌ها بین هفته نهم و شانزدهم شروع به ادرار کردن در رحم می‌کنند. هنگامی که کمی بالغ شدند، شروع به تولید ۵۰۰-۷۰۰ میلی لیتر ادرار در روز می‌کنند.

۶. آن‌ها با ۵۰ درصد استخوان بیشتر از بزرگسالان متولد می‌شوند.

درست است که نوزادان درون رحم در لحظه تولد ۳۰۰ استخوان دارند. با ادامه رشد، بسیاری از این استخوان‌ها شروع به ترکیب شدن با هم می‌کنند و به عدد ۲۰۶ می‌رسند. این تقریباً ۱۰۰ استخوان اضافی در واقع استخوان نیستند، بلکه عمدتاً غضروف هستند که در نهایت با استخوان‌های واقعی ترکیب می‌شوند. این غضروف بافت نرمی است که در سرتاسر بدن نوزاد وجود دارد و عمدتاً در پشت گردن او که معمولاً بسیار نرم است دیده می‌شود.

۷. صدا‌های بلند می‌تواند بر شنوایی آن‌ها تأثیر منفی بگذارد.

حدود ۱۸ هفته پس از لقاح، گوش‌های جنین شروع به رشد می‌کنند و ممکن است قادر به شنیدن صدا‌های بیرونی باشند. تا زمانی که جنین به ۶ ماهگی برسد، هر بار که صدایی می‌شنود می‌تواند بچرخد. در حالی که شنیدن صدا‌های بلند، مانند موسیقی و آژیر، هرازگاهی بی خطر است، قرار گرفتن دائمی در معرض آن‌ها می‌تواند مضر باشد. این بدان معناست که زنان باردار اگر می‌خواهند شنوایی کودکشان سالم باشد، باید صدا‌های اطرافشان را زیر ۱۱۵ دسی بل حفظ نگه دارند.