مشکلات آموزشی مدارس و تبعات فضای مجازی برای دانش آموزان(چالش ها و راهکارها)

به گزارش سرویس پژوهش خبرگزاری صدا وسیما:  بروز کرونا در اواخر سال ۱۳۹۸ و اوج گرفتن آن در ابتدای سال ۹۹ موجب تعطیلی مدارس شد.

با وضعیتی روبه رو شدیم که تجربه‌ای درباره آن در ایران و سایر کشور‌ها وجود نداشت. برای تعطیل نشدن آموزش ها سال تحصیلی ۹۹ با مشکلات متعدد آموزشی در بستر برنامه ای به نام شاد، سپری شد و این بحران، ضعف شدید وزارت آموزش و پرورش و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات را در این زمینه، بسیار برجسته کرد.

رشته ارتباطی که رکن اصلی آموزشی دانش آموز و معلم است از یکدیگر گسسته شد و می بایست راه جدیدی برای برقراری ارتباط آموزشی موثر بین معلمان و دانش آموزان طراحی می شد. شکاف دیجیتال در آموزش و پرورش و ضعف سواد دیجیتالی معلمان، دانش‌آموزان و اولیاء آن‌ها مسئله‌ای اساسی است که موجب شد، برقراری ارتباط منظم آموزشی میان قریب به یک میلیون معلم و بیش از پانزده و نیم میلیون دانش آموز در پراکندگی جغرافیایی به وسعت ایران، در بستر برنامه شاد، بزرگترین شبکه تعاملی آموزشی کشور، با مشکلات متعددی همراه شود.

اکنون فرصت کمی تا بازگشایی مدارس باقی مانده و هنوز وزیری بر مسند این وزارتخانه حساس قرار نگرفته است. به نظر می رسد برنامه های جدی برای سال تحصیلی جدید که با بهره وری بهتر و آسیب کمتر، امکان بهره گیری تمام دانش آموزان، به ویژه روستاییان و عشایر، در سراسر کشور را از تحصیل آنلاین، عدالت آموزشی و حل مشکلات برنامه شاد داشته باشد؛ طراحی و ساماندهی نشده و بیشتر تلاش های این وزارتخانه معطوف به واکسیناسیون معلمان بوده، در عین حال برنامه ای برای رها نشدن دانش آموزان در بستر باز اینترنت طراحی نشده است.

این در حالی است که بر اساس سند تحول آموزش و پرورش و ماده ۶۹ قانون برنامه ششم توسعه، بر ایجاد و گسترش دسترسی الکترونیک (سخت افزاری، نرم افزاری و محتوا) به کتب درسی و تولید محتوا تاکید شده، اما متاسفانه اقدام مناسبی در مورد آن انجام نشده است.

متن کامل این مطلب در اینجا قابل دسترس است

پژوهشگر: مریم بیگ پور