این خطبه در شهر کوفه در نکوهش و هشدار کوفیان ایراد شد:
۱. ره آورد اسلامستایش خداوندى را سزاست که راه اسلام را گشود، و راه نوشیدن آب زلالش را بر تشنگان آسان فرمود. ستون هاى اسلام را در برابر ستیزه جویان استوار کرد و آن را پناهگاه أمنى براى پناه برندگان و مایه آرامش براى وارد شوندگان قرار داد. اسلام، حجّت و برهان براى گویندگان و گواه روشن براى دفاع کنندگان و نور هدایتگر براى روشنى خواهان و مایه فهمیدن براى خردمندان و عقل و درک براى تدبیر کنندگان و نشانه گویا براى جویندگان حق و روشن بینى براى صاحبان عزم و اراده، پند پذیرى براى عبرت گیرندگان، عامل نجات و رستگارى براى تصدیق کنندگان و آرامش دهنده تکیه کنندگان، راحت و آسایش توکّل کنندگان و سپرى نگهدارنده براى استقامت دارندگان است.
اسلام روشنترین راهها است، جادّه هایش درخشان، نشانه هاى آن در بلندترین جایگاه، چراغ هایش پرفروغ و سوزان، میدان مسابقه آن پاکیزه براى پاکان، سرانجام مسابقه هاى آن روشن و بى پایان، مسابقه دهندگان آن پیشى گیرنده و چابک سوارانند. برنامه این مسابقه، تصدیق کردن به حق، راهنمایان آن، اعمال صالح، پایان آن، مرگ، میدان مسابقه، دنیا، مرکز گرد آمدن مسابقه دهندگان، قیامت، و جایزه آن بهشت است.
۲. دعا براى پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم)
تا آن که خداوند با دست پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) شعله اى از نور براى طالبان آن بر افروخت و بر سر راه گمشدگان چراغى پرفروغ قرار داد. خداوندا پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) امین و مورد اطمینان و گواه روز قیامت است، نعمتى است که بر انگیخته و رحمتى است که به حق فرستاده اى. خداوندا بهره فراوانى از عدل خود به او اختصاص ده، و از احسان و کرم خود فراوان به او ببخش. خدایا بناى دین او را از آنچه دیگران بر آورده اند، عالىتر قرار ده. او را بر سر خوان کرمت گرامىتر دار و بر شرافت مقام او در نزد خود بیفزا و وسیله تقرّب خویش را به او عنایت فرما و بلندى مقام و فضیلت او را بى مانند گردان و ما را از یاران او محشور فرما، چنانکه نه زیانکار باشیم و نه پشیمان، نه دور از راه حق باشیم و نه شکننده پیمان، نه گمراه باشیم و نه گمراه کننده بندگان، نه فریب هواى نفس خوریم و نه وسوسه شیطان.
۳. ره آورد بعثت پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم)
مردم از سر نعمت بعثت پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) و لطف خداوند بزرگ به مقامى رسیده اید که حتّى کنیزان شما را گرامى مى دارند و به همسایگان شما محبّت مى کنند، کسانى براى شما احترام قائلند که شما از آنها برترى نداشته و بر آنها حقّى ندارید .کسانى از شما مى ترسند که نه ترس از حکومت شما دارند و نه شما بر آنها حکومتى دارید.
مى گویم: (این کلمات در خطبه ۷۲. نیز وجود داشت، امّا بدان جهت که اضافات مفیدى داشت در اینجا نیز آورده ایم).
۴. علل سقوط و سیر ارتجاعى امّت
با آن همه بزرگوارى و کرامت، هم اکنون مى نگرید که قوانین و پیمان هاى الهى شکسته شده، امّا خشم نمى گیرید، در حالى که اگر پیمان پدرانتان نقض مى شد ناراحت مى شدید، شما مردمى بودید که دستورات الهى ابتدا به دست شما مى رسید و از شما به دیگران ابلاغ مى شد و آثار آن باز به شما بر مى گشت. اما امروز جایگاه خود را به ستمگران واگذاردید و زمام امور خود را به دست بیگانگان سپردید و امور الهى را به آنان تسلیم کردید آنهایى که به شبهات عمل مى کنند و در شهوات غوطه ورند (بنى امیه) به خدا سوگند اگر دشمنان، شما را در زیر ستارگان آسمان بپراکنند، باز خداوند شما را براى انتقام گرفتن از ستمگران گرد مى آورد.
۱۰۶- و من خطبة له (علیه السلام) و فیها یبین فضل الإسلام و یذکر الرسول الکریم ثم یلوم أصحابه:
دین الإسلام
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی شَرَعَ الْإِسْلَامَ فَسَهَّلَ شَرَائِعَهُ لِمَنْ وَرَدَهُ وَ أَعَزَّ أَرْکَانَهُ عَلَى مَنْ غَالَبَهُ فَجَعَلَهُ أَمْناً لِمَنْ عَلِقَهُ وَ سِلْماً لِمَنْ دَخَلَهُ وَ بُرْهَاناً لِمَنْ تَکَلَّمَ بِهِ وَ شَاهِداً لِمَنْ خَاصَمَ عَنْهُ وَ نُوراً لِمَنِ اسْتَضَاءَ بِهِ وَ فَهْماً لِمَنْ عَقَلَ وَ لُبّاً لِمَنْ تَدَبَّرَ وَ آیَةً لِمَنْ تَوَسَّمَ وَ تَبْصِرَةً لِمَنْ عَزَمَ وَ عِبْرَةً لِمَنِ اتَّعَظَ وَ نَجَاةً لِمَنْ صَدَّقَ وَ ثِقَةً لِمَنْ تَوَکَّلَ وَ رَاحَةً لِمَنْ فَوَّضَ وَ جُنَّةً لِمَنْ صَبَرَ فَهُوَ أَبْلَجُ الْمَنَاهِجِ وَ أَوْضَحُ الْوَلَائِجِ مُشْرَفُ الْمَنَارِ مُشْرِقُ الْجَوَادِّ مُضِیءُ الْمَصَابِیحِ کَرِیمُ الْمِضْمَارِ رَفِیعُ الْغَایَةِ جَامِعُ الْحَلْبَةِ مُتَنَافِسُ السُّبْقَةِ شَرِیفُ الْفُرْسَانِ التَّصْدِیقُ مِنْهَاجُهُ وَ الصَّالِحَاتُ مَنَارُهُ وَ الْمَوْتُ غَایَتُهُ وَ الدُّنْیَا مِضْمَارُهُ وَ الْقِیَامَةُ حَلْبَتُهُ وَ الْجَنَّةُ سُبْقَتُهُ؛ و منها فی ذکر النبی (صلى الله علیه وآله)
حَتَّى أَوْرَى قَبَساً لِقَابِسٍ وَ أَنَارَ عَلَماً لِحَابِسٍ فَهُوَ أَمِینُکَ الْمَأْمُونُ وَ شَهِیدُکَ یَوْمَ الدِّینِ وَ بَعِیثُکَ نِعْمَةً وَ رَسُولُکَ بِالْحَقِّ رَحْمَةً اللَّهُمَّ اقْسِمْ لَهُ مَقْسَماً مِنْ عَدْلِکَ وَ اجْزِهِ مُضَعَّفَاتِ الْخَیْرِ مِنْ فَضْلِکَ اللَّهُمَّ أَعْلِ عَلَى بِنَاءِ الْبَانِینَ بِنَاءَهُ وَ أَکْرِمْ لَدَیْکَ نُزُلَهُ وَ شَرِّفْ عِنْدَکَ مَنْزِلَهُ وَ آتِهِ الْوَسِیلَةَ وَ أَعْطِهِ السَّنَاءَ وَ الْفَضِیلَةَ وَ احْشُرْنَا فِی زُمْرَتِهِ غَیْرَ خَزَایَا وَ لَا نَادِمِینَ وَ لَا نَاکِبِینَ وَ لَا نَاکِثِینَ وَ لَا ضَالِّینَ وَ لَا مُضِلِّینَ وَ لَا مَفْتُونِینَ.
قال الشریف: و قد مضى هذا الکلام فیما تقدم إلا أننا کررناه هاهنا لما فی الروایتین من الاختلاف؛ و منها فی خطاب أصحابه
وَ قَدْ بَلَغْتُمْ مِنْ کَرَامَةِ اللَّهِ تَعَالَى لَکُمْ مَنْزِلَةً تُکْرَمُ بِهَا إِمَاؤُکُمْ وَ تُوصَلُ بِهَا جِیرَانُکُمْ وَ یُعَظِّمُکُمْ مَنْ لَا فَضْلَ لَکُمْ عَلَیْهِ وَ لَا یَدَ لَکُمْ عِنْدَهُ وَ یَهَابُکُمْ مَنْ لَا یَخَافُ لَکُمْ سَطْوَةً وَ لَا لَکُمْ عَلَیْهِ إِمْرَةٌ وَ قَدْ تَرَوْنَ عُهُودَ اللَّهِ مَنْقُوضَةً فَلَا تَغْضَبُونَ وَ أَنْتُمْ لِنَقْضِ ذِمَمِ آبَائِکُمْ تَأْنَفُونَ وَ کَانَتْ أُمُورُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ تَرِدُ وَ عَنْکُمْ تَصْدُرُ وَ إِلَیْکُمْ تَرْجِعُ فَمَکَّنْتُمُ الظَّلَمَةَ مِنْ مَنْزِلَتِکُمْ وَ أَلْقَیْتُمْ إِلَیْهِمْ أَزِمَّتَکُمْ وَ أَسْلَمْتُمْ أُمُورَ اللَّهِ فِی أَیْدِیهِمْ یَعْمَلُونَ بِالشُّبُهَاتِ وَ یَسِیرُونَ فِی الشَّهَوَاتِ وَ ایْمُ اللَّهِ لَوْ فَرَّقُوکُمْ تَحْتَ کُلِّ کَوْکَبٍ لَجَمَعَکُمُ اللَّهُ لِشَرِّ یَوْمٍ لَهُمْ.