بررسی کارنامه سیاه منافقین

به گزارش سرویس پژوهش خبرگزاری صدا وسیما:  از دهه ۱۳۲۰ جامعه ایران شاهد فعالیت سیاسی گروه‌های سیاسی کوچک و بزرگ بود. حزب توده، فدائیان اسلام، جبهه ملی، نهضت آزادی، حزب موتلفه اسلامی، و حزب ملل اسلامی از جمله این گروه‌ها بودند. یکی از این گروه‌ها و تشکیلات سیاسی که تا حد زیادی معروف و شناخته شده بود «سازمان مجاهدین خلق» نام داشت.

این تشکل در دهه ۱۳۴۰ به رهبری محمد حنیف نژاد پایه گذاری شد. سازمان مجاهدین خلق با وجود گرایشات اولیه مذهبی، پس از یک دهه تغییر ماهیت داد. تبعات این تغییر مشی و مرام چنان گسترده بود که تسویه داخلی اعضای آن به ویژه تعدادی از مؤسسان اولیه را موجب شد؛ علمای سیاسی وقت هم با جداکردن خود و یاران‌شان از آنها، اعضای سازمان یادشده را مارکسیست و در نتیجه خارج از دین شمردند.

این تشکل سیاسی اما، به این مرحله از تغییر اکتفا نکرد و اندکی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اقدامات تحریک‌آمیز زیادی مرتکب شد. اوج فتنه‌انگیزی این گروهک ورشکسته سیاسی، اعلام جنگ مسلحانه در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و آغاز جنایات در حق ملت نجیب و شریف ایران است. تشکیل خانه‌های تیمی، ترور حدود ۲۰ هزار هموطن که تعداد زیادی از آن‌ها شهروند عادی بودند، برقراری ارتباط با دشمنان و همکاری با آن‌ها در تجاوز به کشور، تنها گوشه‌ای از کارنامه آکنده از جنایت گروهک منافقین است.

از طرف دیگر، گروهک یادشده برای پیشبرد اهداف غیر انسانی خود و ایجاد ناامنی در شهر‌ها به ویژه در جوامع مذهبی، به ترور امامان جمعه کمر بست. چهار نفر از امامان جمعه کشورمان توسط این گروهک تروریستی به شهادت رسیدند.

آیت‌اله دستغیب، امام جمعه شیراز، سومین شهید محراب هستند که منافقین ۲۰ آذر ۱۳۶۰ ایشان را ترور کردند. در آستانه سالروز وقوع این اقدام ددمنشانه، ضمن مرور اجمالی بر روند ایجاد تشکل منافقین، برخی موضوعات مهم و مرتبط با آن بررسی می‌شود.

پژوهشگر: مرتضی هوشیار