عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز می‌گوید؛ «علم شیمی از جمله علومی است که فاصله خیلی زیادی میان تحقیقات و کاربردی سازی آن وجود ندارد بنابراین در بسیاری از رشته‌ها و صنایع دیگر نقش پر رنگی دارد.
وی افزود: پژوهشگران ایرانی به واسطه اینکه می‌خواستند در عرصه بین المللی حضور داشته باشند، مجبور بودند منابع روز دنیا را مطالعه کنند و دستاورد‌های علمی خودشان را نیز به زبان روز دنیا بنویسند بنابراین کاری که سال ۱۳۶۴ آغاز شد در اوایل دهه ۱۳۸۰ نتایج خودش را نشان داد و پیشرفت خیلی خوب علمی از لحاظ تولید مستندات علمی ایجاد شد که قسمت اعظم مستندات علمی، مقالات علمی هستند. این جریان باعث شد که سایر علوم و سایر پژوهشگران و اساتید کشور حرکتی پیرامون این مساله آغاز کنند. در نهایت این پیشرفت‌های علمی منجر به این شد تا ما از نظر آمار بین المللی تولید مستندات علمی در نمایه‌های مختلف دنیا رتبه کسب کنیم؛ اکنون ایران در نمایه ISI رتبه ۱۶ و در نمایه اسکوپوس رتبه ۱۵ در دنیا را دارد.»
به گفته وی «کسب این رتبه تنها یک بخش از این قضیه است. قسمت دوم قضیه کاربردی کردن این تحقیقات و پژوهش‌هاست. بخشی از این وظیفه باید برعهده دانشگاه‌ها باشد. دانشگاه‌ها می‌توانند از طریق شرکت‌های زایشی و حمایت از کارآفرینانی دانشگاهی و همچنین حمایت از شرکت‌های دانش بنیان مستقر در دانشگاه‌ها یا پارک‌های علم و فناوری در این زمینه نقش آفرینی کنند. قسمت اصلی قضیه مربوط به این مساله است که باید صنایع ما نیاز به دانش و دانش بری بالایی داشته باشند. متاسفانه در کشور فقط ما صنایع بالا دستی را خیلی توسعه داده‌ایم و در حوزه نفت و پتروشیمی و صنایع پایین دستی کار زیادی انجام نداده‌ایم. در حال حاضر صنایع بالادستی ضمن اینکه سرمایه گذاری خیلی زیادی می‌خواهد، ارزبری نسبتا بالا و اشتغال زایی کمی دارد. در عین حال نیازمند دانش کمی نیز است، اما صنایع پایین دستی ارزبری کمتر و اشتغال زایی بیشتری دارد. دخالت انسانی و دانش این صنایع نیز بیشتر است.»
عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز بر این باور است «اکنون وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به عنوان متولی اصلی پارک‌های علم و فناوری و دانشگاه‌ها و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به عنوان نهاد حمایتی کار‌های خیلی خوبی در این حوزه انجام داده‌اند، اما اگر می‌خواهند تمام رشته‌های حوزه شیمی هم نقش داشته باشند و شرکت‌هایی ایجاد شوند که بتوانیم روی نیاز داخلی و صادراتی آن‌ها حساب باز کنیم باید تفاوت رشته‌های شیمی با سایر رشته را مشاهده کنند و امکانات زیرساختی لازم را نیز برای آن‌ها فراهم کنند. حداقل بحث تولید داخل و حمایت از تولید داخل شرکت‌های پتروشیمی را به سمت و سویی سوق دهند که دانشگاه‌ها برای تاسیس شرکت‌های مشترک کوچک تشویق شوند تا نیاز‌های کاتالیستی این شرکت را فراهم کنند یا اینکه نسبت به محصولات فعلی به سمت تولید محصولات با ارزش افزوده بالاتر بروند و شرکت‌های بزرگ‌تری تولید کنند. کارکردن یک نفر کارآفرین در حوزه شیمی بسیار سنگین است از اینرو ضروری است که معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، وزارت صنایع، وزارت جهاد و همچنین وزارت کار روی صنایع کوچک با ارزش افزوده بالا در حوزه شیمی ورود پیدا کنند و زیر ساخت‌های لازم آن را فراهم کنند.»