خطبه ۱۷۸ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه را در این مطلب وب گردی دنبال کنید.
به گزارش وب گردی خبرگزاری صداوسیما؛ در این مطلب وب گردی قصد داریم، خطبه شماره ۱۷۸ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه با ترجمه محمد دشتی را مرور نماییم، ضمنا صوت خوانش خطبه و ترجمه آن ضمیمه شده است:
گفته اند حضرت علي عليه السلام ؛ این خطبه را پس از اعلام نظر داوران حکمیّت در «دومة الجندل» ایراد فرموده است:
۱. خدا شناسى
هیچ کارى خدا را از کار دیگر باز نمى دارد و گذشت زمان در او دگرگونى ایجاد نمى کند، و مکانى او را در بر نمى گیرد، هیچ زبانى قدرت وصف او را ندارد و چیزى از خدا مخفى و پنهان نیست. نه تعداد قطرات فراوان آب ها و نه ستارگان انبوه آسمان و نه ذرّات خاک همراه با گرد باد‌ها در هوا و نه حرکات مورچگان بر سنگ هاى سخت و نه استراحتگاه مورچگان ریز در شب هاى تار. خدا از مکان ریزش برگ درختان و حرکات مخفیانه، چشم‌ها آگاه است و شهادت مى دهم که جز اللّه، خدایى نیست، همتایى نداشته و شک و تردیدى در او راه ندارد. دین او را انکار نمى کنم و به آفریدگارى او اعتقاد دارم شهادت کسى که نیّت او راست، درون او پاک، یقین او خالص و میزان عمل او گران سنگ است و شهادت مى دهم که محمّد (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) بنده و فرستاده و برگزیده او از میان انسان هاست.
پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) براى تشریح حقائق آیین الهى انتخاب و به ارزش هاى ویژه اخلاقى گرامى داشته شد. او را براى رساندن رسالت هاى کریمانه اش برگزید، نشانه هاى هدایت به وسیله او آشکار و تاریکى هاى جهل و گمراهى با نور هدایت او از میان رفت.
۲. روش برخورد با دنیا
اى مردم دنیا آرزومندان و خواهان خود را فریب مى دهد، براى شیفتگان خود ارزشى قائل نیست و آن کس را که بر دنیا پیروز شود مغلوب گرداند. به خدا سوگند هرگز ملّتى از ناز و نعمت زندگى گرفته نشدند مگر به کیفر گناهانى که انجام داده اند، زیرا خداوند بر بندگان خود ستم روا نمى دارد، اگر مردم به هنگام نزول بلاها و گرفته شدن نعمت ها، با درستى نیّت در پیشگاه خدا زارى کنند و با قلب هاى پر از محبّت از خداوند درخواست عفو نمایند، آنچه از دستشان رفته باز خواهد گشت و هر گونه فسادى اصلاح خواهد شد. من بر شما ترسناکم که در جهالت و غرور فرو رفته باشید، چه اینکه در گذشته به سویى کشیده شدید که قابل ستایش نبود. امّا اگر در زندگانى خود اصلاحاتى پدید آورید، سعادتمند خواهید شد، وظیفه من جز تلاش و کوشش در اصلاح امور شما نیست، اگر مى خواستم، بى مهري هاى شما را باز گو مى کردم. خدا آنچه را گذشت ببخشاید.
۱۷۸- و من خطبة له (علیه السلام) فی الشهادة و التقوى، و قیل إنه خطب‌ها بعد مقتل عثمان فی أول خلافته:
اللّه و رسوله
لَا یَشْغَلُهُ شَأْنٌ وَ لَا یُغَیِّرُهُ زَمَانٌ وَ لَا یَحْوِیهِ مَکَانٌ وَ لَا یَصِفُهُ لِسَانٌ لَا یَعْزُبُ عَنْهُ عَدَدُ قَطْرِ الْمَاءِ وَ لَا نُجُومِ السَّمَاءِ وَ لَا سَوَافِی الرِّیحِ فِی الْهَوَاءِ وَ لَا دَبِیبُ النَّمْلِ عَلَى الصَّفَا وَ لَا مَقِیلُ الذَّرِّ فِی اللَّیْلَةِ الظَّلْمَاءِ یَعْلَمُ مَسَاقِطَ الْأَوْرَاقِ وَ خَفِیَّ طَرْفِ الْأَحْدَاقِ وَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ غَیْرَ مَعْدُولٍ بِهِ وَ لَا مَشْکُوکٍ فِیهِ وَ لَا مَکْفُورٍ دِینُهُ وَ لَا مَجْحُودٍ تَکْوِینُهُ شَهَادَةَ مَنْ صَدَقَتْ نِیَّتُهُ وَ صَفَتْ دِخْلَتُهُ وَ خَلَصَ یَقِینُهُ وَ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ الَمْجُتْبَىَ مِنْ خَلَائِقِهِ وَ الْمُعْتَامُ لِشَرْحِ حَقَائِقِهِ وَ الْمُخْتَصُّ بِعَقَائِلِ کَرَامَاتِهِ وَ الْمُصْطَفَى لِکَرَائِمِ رِسَالَاتِهِ وَ الْمُوَضَّحَةُ بِهِ أَشْرَاطُ الْهُدَى وَ الْمَجْلُوُّ بِهِ غِرْبِیبُ الْعَمَى أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ الدُّنْیَا تَغُرُّ الْمُؤَمِّلَ لَهَا وَ الْمُخْلِدَ إِلَیْهَا وَ لَا تَنْفَسُ بِمَنْ نَافَسَ فِیهَا وَ تَغْلِبُ مَنْ غَلَبَ عَلَیْهَا وَ ایْمُ اللَّهِ مَا کَانَ قَوْمٌ قَطُّ فِی غَضِّ نِعْمَةٍ مِنْ عَیْشٍ فَزَالَ عَنْهُمْ إِلَّا بِذُنُوبٍ اجْتَرَحُوهَا لِ أَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ وَ لَوْ أَنَّ النَّاسَ حِینَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَ تَزُولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ فَزِعُوا إِلَى رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نِیَّاتِهِمْ وَ وَلَهٍ مِنْ قُلُوبِهِمْ لَرَدَّ عَلَیْهِمْ کُلَّ شَارِدٍ وَ أَصْلَحَ لَهُمْ کُلَّ فَاسِدٍ وَ إِنِّی لَأَخْشَى عَلَیْکُمْ أَنْ تَکُونُوا فِی فَتْرَةٍ وَ قَدْ کَانَتْ أُمُورٌ مَضَتْ مِلْتُمْ فِیهَا مَیْلَةً کُنْتُمْ فِیهَا عِنْدِی غَیْرَ مَحْمُودِینَ وَ لَئِنْ رُدَّ عَلَیْکُمْ أَمْرُکُمْ إِنَّکُمْ لَسُعَدَاءُ وَ مَا عَلَیَّ إِلَّا الْجُهْدُ وَ لَوْ أَشَاءُ أَنْ أَقُولَ لَقُلْتُ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ.