در مکتب نهج البلاغه؛ سخنی با یاران

به گزارش وب گردی خبرگزاری صداوسیما؛ در این مطلب وب گردی قصد داریم، خطبه شماره ۱۷۵ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه با ترجمه محمد دشتی را مرور نماییم، ضمنا صوت خوانش خطبه و ترجمه آن ضمیمه شده است:

اى بى خبران که شما را وا نگذاشته اند و وا گذارندگان فرمان که بازخواست بر آنان نوشته اند، چیست که مى بینم از خدا روى گردانید و جز او را خواهانید؟ چارپایانى را مانید که شبان آن‌ها را در کشتزارى سر دهد و با خیز و آبشخورى دردانگیز. گوسفندى را مانید که چرد تا فربه شود و زیر کارد رود و نداند از آن چه خواهند، و با او چه کنند. اگر بدان نیکى کنند روز خود را، روزگارش پندارد، و سیرى اش را پایان کار. به خدا، اگر خواهم هر یک از شما را خبر دهم که از کجا آمده، و به کجا رود، و سرانجام کارهاى او چه بود، توانم. لیکن ترسم که درباره من به راه غلو روید، و مرا بر رسول خدا (صلی الله علیه وآله) تفضیل نهید. من این راز را با خاصگان در میان مى گذارم که بیمى بر ایشان نیست، و به آنان اطمینان دارم. به خدایى که او را به حق برانگیخت، و بر مردمان برترى بخشید، جز سخن راست بر زبان نمى آرم، و رسول خدا مرا از این حادثه‌ها آگاه ساخته است، و هلاکت آن کس را که هلاک شود، و رهایى آن را که نجات یابد به من گفته است، و از پایان کار خبر داده است، و چیزى که در خاطرم مى گذشت باقى نگذاشت جز آنکه آن را به گوشم فرو خواند، و سخن آن را با من راند. اى مردم! به خدا من شما را به طاعتى بر نمى انگیزم، جز که خود پیش از شما به گزاردن آن برمى خیزم؛ و شما را از معصیتى باز نمى دارم، جز آنکه خود پیش از شما آن را فرومى گذارم.

۱۷۵- من خطبة له (علیه السلام) فی الموعظة و بیان قرباه من رسول اللّه:
أَیُّهَا النَّاسُ غَیْرُ الْمَغْفُولِ عَنْهُمْ وَ التَّارِکُونَ الْمَأْخُوذُ مِنْهُمْ مَا لِی أَرَاکُمْ عَنِ اللَّهِ ذَاهِبِینَ وَ إِلَى غَیْرِهِ رَاغِبِینَ کَأَنَّکُمْ نَعَمٌ أَرَاحَ بِهَا سَائِمٌ إِلَى مَرْعًى وَبِیٍّ وَ مَشْرَبٍ دَوِیٍّ وَ إِنَّمَا هِیَ کَالْمَعْلُوفَةِ لِلْمُدَى لَا تَعْرِفُ مَا ذَا یُرَادُ بِهَا إِذَا أُحْسِنَ إِلَیْهَا تَحْسَبُ یَوْمَهَا دَهْرَهَا وَ شِبَعَهَا أَمْرَهَا وَ اللَّهِ لَوْ شِئْتُ أَنْ أُخْبِرَ کُلَّ رَجُلٍ مِنْکُمْ بِمَخْرَجِهِ وَ مَوْلِجِهِ وَ جَمِیعِ شَأْنِهِ لَفَعَلْتُ وَ لَکِنْ أَخَافُ أَنْ تَکْفُرُوا فِیَّ بِرَسُولِ اللَّهِ (صلى الله علیه وآله) أَلَا وَ إِنِّی مُفْضِیهِ إِلَى الْخَاصَّةِ مِمَّنْ یُؤْمَنُ ذَلِکَ مِنْهُ وَ الَّذِی بَعَثَهُ بِالْحَقِّ وَ اصْطَفَاهُ عَلَى الْخَلْقِ مَا أَنْطِقُ إِلَّا صَادِقاً وَ قَدْ عَهِدَ إِلَیَّ بِذَلِکَ کُلِّهِ وَ بِمَهْلِکِ مَنْ یَهْلِکُ وَ مَنْجَى مَنْ یَنْجُو وَ مَآلِ هَذَا الْأَمْرِ وَ مَا أَبْقَى شَیْئاً یَمُرُّ عَلَى رَأْسِی إِلَّا أَفْرَغَهُ فِی أُذُنَیَّ وَ أَفْضَى بِهِ إِلَیَّ أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّی وَ اللَّهِ مَا أَحُثُّکُمْ عَلَى طَاعَةٍ إِلَّا وَ أَسْبِقُکُمْ إِلَیْهَا وَ لَا أَنْهَاکُمْ عَنْ مَعْصِیَةٍ إِلَّا وَ أَتَنَاهَى قَبْلَکُمْ عَنْهَا.