پخش زنده
امروز: -
در مکتب نهج البلاغه
در مکتب نهج البلاغه؛ پند گرفتن از سخن خدا
خطبه ۱۷۶ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه را در این مطلب وب گردی دنبال کنید.
به گزارش وب گردی خبرگزاری صداوسیما؛ در این مطلب وب گردی قصد داریم، خطبه شماره ۱۷۶ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه با ترجمه محمد دشتی را مرور نماییم، ضمنا صوت خوانش خطبه و ترجمه آن ضمیمه شده است:
از بیان خدا سود برید و از موعظتهاى او پند گیرید، و اندرز وى را بپذیرید. همانا خدا آشکارا براى شما جاى عذر نگذاشت، و آن را که خوش مى دارد یا ناخوش مى شمارد برایتان بیان داشت که پى آن روید، و از این دور شوید. همانا رسول خدا (صلی الله علیه وآله) مى فرمود: گرداگرد بهشت را دشواری‌ها فراگرفته است، و گرداگرد دوزخ را هوس دنیا، بدانید که چیزى از طاعت خدا نیست جز که با کراهت انجام گیرد، و چیزى از معصیت خدا نیست جز که با میل و رغبت. پس خدا بیامرزد کسى را که شهوت را مغلوب کند، و هواى نفس را سرکوب، که نفس را به دشوارى توان از شهوت کندن، که پیوسته خواهان نافرمانى است و هوس راندن، و بندگان خدا! بدانید که مرد با ایمان شب را به روز و روز را به شب نمى رساند جز که نفس خود را نزد خویش متهم مى داند، پیوسته با آن عتاب دارد، و گناهکارش مى شمارد. پس در دنیا، چون کسانى باشید که پیش از شما به سر بردند، و، چون آنان که پیش رویتان مردند. چون مسافر، خیمه خویش را از جا درآوردند، ویرانش کردند، و راه را در سپردند، و بدانید که این قرآن پندگویى است که فریب ندهد، و راهنمایى است که گمراه نکند، و حدیث خوانى است که دروغ نگوید، و کسى با قرآن ننشست جز که، چون برخاست افزون شد یا از وى کاست: افزونى در رستگارى، و کاهش از کورى و دل بیمارى، و بدانید کسى را که با قرآن است نیاز نباشد، و بى قرآن بى نیاز نباشد. پس بهبودى خود را از قرآن بخواهید، و در سختی‌ها از آن طلب یارى نمایید، که قرآن بزرگترین آزار را موجب بهى است و آن کفر و دورویى و بیراهه شدن و گمرهى است. پس از خدا بخواهید به وسیلت قرآن، و بدان روى آرید به دوستى آن، و به قرآن خیرى مخواهید از آفریدگان، که بندگان روى به خدا نکردند با وسیلتى مانند قرآن، و بدانید که قرآن میانجیى پذیرفته است، و گوینده اى گواهى شده. هر که را روز رستاخیز قرآن میانجى شود، بپذیرند، و آن را که سعایت کند، گواهیش به زیان او گیرند. همانا روز رستاخیز منادى بانگ برآرد که: هر کس حساب هر چه را اندوخته است بر عهده دارد، و پایان کار خود را پایندان بود، جز اندوزندگان قرآن که حسابى نبود بر آنان. پس در شمار گرد آورندگان قرآن باشید و پیروان آن، و قرآن را دلیل گیرید بر شناخت پروردگارتان، و آن را نصیحتگوى خود شمارید، و رایهاتان را که با قرآن سازوار نیست متهم دارید، و خواهشهاى نفسانى خویش را خیانتکار انگارید. به کار برخیزید به کار برخیزید. پس به پایان رسانید! به پایان رسانید! و پایدار مانید! پایدار مانید! پس شکیبایى! شکیبایى! پس پارسایى! پارسایى! شما را پایانى است، خود را بدان برسانید. براى شما نشانه اى است، آن را راهنماى خود دانید. اسلام را مقصدى است تا بدان مقصد برانید! از عهده حق خدا برآیید، با گزاردن آنچه بر شما واجب داشته، و انجام دادن وظیفت‌ها که بیان کرده و بر شما نگاشته. من گواه شمایم و روز رستاخیز از شما پشتیبانى مى نمایم.
آگاه باشید! آنچه از پیش مقدر شده بود، به وقوع پیوست و کسى که شایستگى امامت داشت، بر کرسى خلافت نشست، و آنچه در علم خدا گذشته بود، اندک اندک پدیدار گشت و درون گروهى که به نفاق مى زیستند آشکار. من از وعده خدا و حجت او سخن مى گویم که فرمود: همانا آنان که گفتند پروردگار ما الله است، سپس پایدار ماندند، فرشتگان بر آنان فرود مى آیند که مترسید و اندوهگین مباشید، و مژده باد شما را به بهشتى که به شما وعده داده اند؛ و شما گفتید پروردگار ما الله است، پس بر حکم کتاب او پایدار مانید، و بر راه روشن او استوار، و به روش درست پرستش پایدار، و از آن به دیگر سو مروید! و در آن نوآورى مکنید، و با آن مخالف مشوید، که از راه بیرون شدگان، روز رستاخیز نزد خدا در مانند و حجت آوردن نتوانند. خوى خود را بر مگردانید، و زبان را با دل یکى گردانید؛ و هر یک از شما زبان خود را نگاه دارد، که این زبان، به صاحبش قصد سرکشى دارد. به خدا، نمى بینم بنده اى را که پرهیزگار بود و پرهیزگارى اش وى را سود دهد، مگر آنگاه که زبان خویش در کام کشد. همانا زبان مرد با ایمان در پس دل اوست و آنچه گوید در گرو ایمان است؛ و دل منافق از پس زبان اوست و هر چه بر زبان راند بر او تاوان است چه، مرد با ایمان، چون خواهد سخنى بر زبان آرد، در آن نیک بیندیشد، اگر نیک است، آشکارش کند، و اگر بد است پنهانش دارد، و منافق مى گوید آنچه بر زبانش آید، و نمى داند چه به سود اوست و چه او را نشاید، و رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرمود: ایمان بنده اى استوار نگردد تا دل او استوار نشود، و دل او استوار نشود تا زبان او استوار نگردد. پسى هر یک از شما که تواند خدا را دیدار کند دست به خون و مال مسلمانان نیالوده، و زبان به ریختن آبروى شان نگشوده چنین کند، و بندگان خدا بدانید که مومن این سال چیزى را حلال مى شمارد، که سال نخست حلال دانسته، و این سال آن را حرام مى داند که سال نخست حرام شمرده، و بدعتى را که مردم پدید آوردند، چیزى را که بر شما حرام است حلال نمى کند. حلال چیزى است که خدا آن را روا کرده، و حرام چیزى است که خدا آن را ناروا شمرده. همانا کار‌ها را تجربه نمودید، و آن را چنانکه باید آزمودید، و از سرگذشت کسانى که پیش از شما بودند پند آموختید، و از مثل‌ها که براى شما زدند، دانش اندوختید، و به کارى خوانده شده اید که آشکار است، شریعتى که احکام آن پدیدار است. پس آن که آن را به گوش نگیرد، ناشنواست، و آن که آن را نبیند، نابیناست، و آن را که خدا از آزمایش و تجربت‌ها سود نرساند، از پند بهره برندارد، و تقصیر، چون دشمن پیش روى او درآید و راه وى را بگرداند چندان که ناشناخته را شناخته انگارد، و شناخته را ناشناخت داند. مردم دو دسته اند: آن که پیرو شریعت است، و آن که پدید آورنده بدعت است، که نه با او از خداى سبحان برهانى از سنت است، و نه فرا راه او چراغى روشن از دلیل و حجت، و همانا خداى سبحان کسى را به چیزى پند نداده است، چون قرآن، که آن ریسمان استوار خداست، و وسیلت اوست که امین است و مصون از خطاست. در آن بهار دل است و چشمه هاى دانش، و زنگار دل را تنها مایه جلاست و موجب فروزش، شما را پند مى دهم حالى که پندپذیران رفتند، و فراموشکاران، و خود به فراموشى زدگان، برجاى هستند، پس اگر خیرى دیدید مرا بر آن یار باشید، و اگر شرى دیدید، از آن به کنار باشید که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) مى فرمود: اى پسر آدم! کار نیک کن و کار بد را واگذار! که، چون چنین کنى در کار تیز رفتارى و از کار خود برخوردار.
بدانید که ستم بر سه گونه است: آن که آمرزیدنى نیست، و آن که واگذاشتنى نیست، و آن که بخشوده است، و بازخواست کردنى نیست. اما آن که آمرزیدنى نیست، همتا انگاشتن براى خداست که بزرگترین ظلمهاست و خدا در قرآن فرمود: همانا خدا شرک آوران را نخواهد بخشود. اما ستمى که بر بنده ببخشایند، ستم اوست بر خود به برخى کارهاى ناخوشایند. اما آن که واگذاشتنى نیست، ستم کردن بندگان است بر یکدیگر که آن را قصاصى است هر چه دشوارتر؛ و آن قصاص زخمى نبود از کارد که به تن فرو برند و یا تازیانه که بر بدن فرود آورند، بلکه چیزى است که برابر آن رنج این الم‌ها را خرد شمرند. پس در دین خدا از گونه گون شدن و ناپایدار ماندن بپرهیزید! که همراه جماعت بودن در حقى که آن را خوش نمى انگارید، بهتر است از پراکنده شدن به خاطر باطلى که آن را دوست مى دارید، و همانا خداوند سبحان خیرى نبخشد به کسى که جدایى گزیند از مردمان، نه از گذشتگان و نه از باقیماندگان. اى مردم! خوشا کسى که پرداختن به عیب خویش وى را از عیب دیگران باز دارد. خوشا کسى که در خانه نشیند و قوت خود خورد، و به فرمانبردارى پروردگار روى آرد، و بر گناه خود بگرید تا سرگرم کار خویش باشد و مردم را از گزند خود آسوده گذارد.
۱۷۶- و من خطبة له (علیه السلام) و فی‌ها یعظ و یبین فضل القرآن و ینهى عن البدعة:
عظة الناس
انْتَفِعُوا بِبَیَانِ اللَّهِ وَ اتَّعِظُوا بِمَوَاعِظِ اللَّهِ وَ اقْبَلُوا نَصِیحَةَ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ أَعْذَرَ إِلَیْکُمْ بِالْجَلِیَّةِ وَ اتَّخَذَ عَلَیْکُمُ الْحُجَّةَ وَ بَیَّنَ لَکُمْ مَحَابَّهُ مِنَ الْأَعْمَالِ وَ مَکَارِهَهُ مِنْهَا لِتَتَّبِعُوا هَذِهِ وَ تَجْتَنِبُوا هَذِهِ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلى الله علیه وآله) کَانَ یَقُولُ إِنَّ الْجَنَّةَ حُفَّتْ بِالْمَکَارِهِ وَ إِنَّ النَّارَ حُفَّتْ بِالشَّهَوَاتِ وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ مَا مِنْ طَاعَةِ اللَّهِ شَیْءٌ إِلَّا یَأْتِی فِی کُرْهٍ وَ مَا مِنْ مَعْصِیَةِ اللَّهِ شَیْءٌ إِلَّا یَأْتِی فِی شَهْوَةٍ فَرَحِمَ اللَّهُ امْرَأً نَزَعَ عَنْ شَهْوَتِهِ وَ قَمَعَ هَوَى نَفْسِهِ فَإِنَّ هَذِهِ النَّفْسَ أَبْعَدُ شَیْءٍ مَنْزِعاً وَ إِنَّهَا لَا تَزَالُ تَنْزِعُ إِلَى مَعْصِیَةٍ فِی هَوًى وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ الْمُؤْمِنَ لَا یُصْبِحُ وَ لَا یُمْسِی إِلَّا وَ نَفْسُهُ ظَنُونٌ عِنْدَهُ فَلَا یَزَالُ زَارِیاً عَلَیْهَا وَ مُسْتَزِیداً لَهَا فَکُونُوا کَالسَّابِقِینَ قَبْلَکُمْ وَ الْمَاضِینَ أَمَامَکُمْ قَوَّضُوا مِنَ الدُّنْیَا تَقْوِیضَ الرَّاحِلِ وَ طَوَوْهَا طَیَّ الْمَنَازِلِ.
فضل القرآن
وَ اعْلَمُوا أَنَّ هَذَا الْقُرْآنَ هُوَ النَّاصِحُ الَّذِی لَا یَغُشُّ وَ الْهَادِی الَّذِی لَا یُضِلُّ وَ الْمُحَدِّثُ الَّذِی لَا یَکْذِبُ وَ مَا جَالَسَ هَذَا الْقُرْآنَ أَحَدٌ إِلَّا قَامَ عَنْهُ بِزِیَادَةٍ أَوْ نُقْصَانٍ زِیَادَةٍ فِی هُدًى أَوْ نُقْصَانٍ مِنْ عَمًى وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ لَیْسَ عَلَى أَحَدٍ بَعْدَ الْقُرْآنِ مِنْ فَاقَةٍ وَ لَا لِأَحَدٍ قَبْلَ الْقُرْآنِ مِنْ غِنًى فَاسْتَشْفُوهُ مِنْ أَدْوَائِکُمْ وَ اسْتَعِینُوا بِهِ عَلَى لَأْوَائِکُمْ فَإِنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنْ أَکْبَرِ الدَّاءِ وَ هُوَ الْکُفْرُ وَ النِّفَاقُ وَ الْغَیُّ وَ الضَّلَالُ فَاسْأَلُوا اللَّهَ بِهِ وَ تَوَجَّهُوا إِلَیْهِ بِحُبِّهِ وَ لَا تَسْأَلُوا بِهِ خَلْقَهُ إِنَّهُ مَا تَوَجَّهَ الْعِبَادُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى بِمِثْلِهِ وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ وَ قَائِلٌ مُصَدَّقٌ وَ أَنَّهُ مَنْ شَفَعَ لَهُ الْقُرْآنُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ شُفِّعَ فِیهِ وَ مَنْ مَحَلَ بِهِ الْقُرْآنُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ صُدِّقَ عَلَیْهِ فَإِنَّهُ یُنَادِی مُنَادٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَلَا إِنَّ کُلَّ حَارِثٍ مُبْتَلًى فِی حَرْثِهِ وَ عَاقِبَةِ عَمَلِهِ غَیْرَ حَرَثَةِ الْقُرْآنِ فَکُونُوا مِنْ حَرَثَتِهِ وَ أَتْبَاعِهِ وَ اسْتَدِلُّوهُ عَلَى رَبِّکُمْ وَ اسْتَنْصِحُوهُ عَلَى أَنْفُسِکُمْ وَ اتَّهِمُوا عَلَیْهِ آرَاءَکُمْ وَ اسْتَغِشُّوا فِیهِ أَهْوَاءَکُمْ.
الحث على العمل
الْعَمَلَ الْعَمَلَ ثُمَّ النِّهَایَةَ النِّهَایَةَ وَ الِاسْتِقَامَةَ الِاسْتِقَامَةَ ثُمَّ الصَّبْرَ الصَّبْرَ وَ الْوَرَعَ الْوَرَعَ إِنَّ لَکُمْ نِهَایَةً فَانْتَهُوا إِلَى نِهَایَتِکُمْ وَ إِنَّ لَکُمْ عَلَماً فَاهْتَدُوا بِعَلَمِکُمْ وَ إِنَّ لِلْإِسْلَامِ غَایَةً فَانْتَهُوا إِلَى غَایَتِهِ وَ اخْرُجُوا إِلَى اللَّهِ بِمَا افْتَرَضَ عَلَیْکُمْ مِنْ حَقِّهِ وَ بَیَّنَ لَکُمْ مِنْ وَظَائِفِهِ أَنَا شَاهِدٌ لَکُمْ وَ حَجِیجٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَنْکُمْ.
نصائح للناس
أَلَا وَ إِنَّ الْقَدَرَ السَّابِقَ قَدْ وَقَعَ وَ الْقَضَاءَ الْمَاضِیَ قَدْ تَوَرَّدَ وَ إِنِّی مُتَکَلِّمٌ بِعِدَةِ اللَّهِ وَ حُجَّتِهِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى إِنَّ الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ وَ قَدْ قُلْتُمْ رَبُّنَا اللَّهُ فَاسْتَقِیمُوا عَلَى کِتَابِهِ وَ عَلَى مِنْهَاجِ أَمْرِهِ وَ عَلَى الطَّرِیقَةِ الصَّالِحَةِ مِنْ عِبَادَتِهِ ثُمَّ لَا تَمْرُقُوا مِنْهَا وَ لَا تَبْتَدِعُوا فِیهَا وَ لَا تُخَالِفُوا عَنْهَا فَإِنَّ أَهْلَ الْمُرُوقِ مُنْقَطَعٌ بِهِمْ عِنْدَ اللَّهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ثُمَّ إِیَّاکُمْ وَ تَهْزِیعَ الْأَخْلَاقِ وَ تَصْرِیفَهَا وَ اجْعَلُوا اللِّسَانَ وَاحِداً وَ لْیَخْزُنِ الرَّجُلُ لِسَانَهُ فَإِنَّ هَذَا اللِّسَانَ جَمُوحٌ بِصَاحِبِهِ وَ اللَّهِ مَا أَرَى عَبْداً یَتَّقِی تَقْوَى تَنْفَعُهُ حَتَّى یَخْزُنَ لِسَانَهُ وَ إِنَّ لِسَانَ الْمُؤْمِنِ مِنْ وَرَاءِ قَلْبِهِ وَ إِنَّ قَلْبَ الْمُنَافِقِ مِنْ وَرَاءِ لِسَانِهِ لِأَنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا أَرَادَ أَنْ یَتَکَلَّمَ بِکَلَامٍ تَدَبَّرَهُ فِی نَفْسِهِ فَإِنْ کَانَ خَیْراً أَبْدَاهُ وَ إِنْ کَانَ شَرّاً وَارَاهُ وَ إِنَّ الْمُنَافِقَ یَتَکَلَّمُ بِمَا أَتَى عَلَى لِسَانِهِ لَا یَدْرِی مَا ذَا لَهُ وَ مَا ذَا عَلَیْهِ وَ لَقَدْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلى الله علیه وآله) لَا یَسْتَقِیمُ إِیمَانُ عَبْدٍ حَتَّى یَسْتَقِیمَ قَلْبُهُ وَ لَا یَسْتَقِیمُ قَلْبُهُ حَتَّى یَسْتَقِیمَ لِسَانُهُ فَمَنِ اسْتَطَاعَ مِنْکُمْ أَنْ یَلْقَى اللَّهَ تَعَالَى وَ هُوَ نَقِیُّ الرَّاحَةِ مِنْ دِمَاءِ الْمُسْلِمِینَ وَ أَمْوَالِهِمْ سَلِیمُ اللِّسَانِ مِنْ أَعْرَاضِهِمْ فَلْیَفْعَلْ.
تحریم البدع
وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ الْمُؤْمِنَ یَسْتَحِلُّ الْعَامَ مَا اسْتَحَلَّ عَاماً أَوَّلَ وَ یُحَرِّمُ الْعَامَ مَا حَرَّمَ عَاماً أَوَّلَ وَ أَنَّ مَا أَحْدَثَ النَّاسُ لَا یُحِلُّ لَکُمْ شَیْئاً مِمَّا حُرِّمَ عَلَیْکُمْ وَ لَکِنَّ الْحَلَالَ مَا أَحَلَّ اللَّهُ وَ الْحَرَامَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَقَدْ جَرَّبْتُمُ الْأُمُورَ وَ ضَرَّسْتُمُوهَا وَ وُعِظْتُمْ بِمَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ وَ ضُرِبَتِ الْأَمْثَالُ لَکُمْ وَ دُعِیتُمْ إِلَى الْأَمْرِ الْوَاضِحِ فَلَا یَصَمُّ عَنْ ذَلِکَ إِلَّا أَصَمُّ وَ لَا یَعْمَى عَنْ ذَلِکَ إِلَّا أَعْمَى وَ مَنْ لَمْ یَنْفَعْهُ اللَّهُ بِالْبَلَاءِ وَ التَّجَارِبِ لَمْ یَنْتَفِعْ بِشَیْءٍ مِنَ الْعِظَةِ وَ أَتَاهُ التَّقْصِیرُ مِنْ أَمَامِهِ حَتَّى یَعْرِفَ مَا أَنْکَرَ وَ یُنْکِرَ مَا عَرَفَ وَ إِنَّمَا النَّاسُ رَجُلَانِ مُتَّبِعٌ شِرْعَةً وَ مُبْتَدِعٌ بِدْعَةً لَیْسَ مَعَهُ مِنَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ بُرْهَانُ سُنَّةٍ وَ لَا ضِیَاءُ حُجَّةٍ.
القرآن
وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ یَعِظْ أَحَداً بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ فَإِنَّهُ حَبْلُ اللَّهِ الْمَتِینُ وَ سَبَبُهُ الْأَمِینُ وَ فِیهِ رَبِیعُ الْقَلْبِ وَ یَنَابِیعُ الْعِلْمِ وَ مَا لِلْقَلْبِ جِلَاءٌ غَیْرُهُ مَعَ أَنَّهُ قَدْ ذَهَبَ الْمُتَذَکِّرُونَ وَ بَقِیَ النَّاسُونَ أَوِ الْمُتَنَاسُونَ فَإِذَا رَأَیْتُمْ خَیْراً فَأَعِینُوا عَلَیْهِ وَ إِذَا رَأَیْتُمْ شَرّاً فَاذْهَبُوا عَنْهُ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلى الله علیه وآله) کَانَ یَقُولُ یَا ابْنَ آدَمَ اعْمَلِ الْخَیْرَ وَ دَعِ الشَّرَّ فَإِذَا أَنْتَ جَوَادٌ قَاصِدٌ.
انواع الظلم
أَلَا وَ إِنَّ الظُّلْمَ ثَلَاثَةٌ فَظُلْمٌ لَا یُغْفَرُ وَ ظُلْمٌ لَا یُتْرَکُ وَ ظُلْمٌ مَغْفُورٌ لَا یُطْلَبُ فَأَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی لَا یُغْفَرُ فَالشِّرْکُ بِاللَّهِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی یُغْفَرُ فَظُلْمُ الْعَبْدِ نَفْسَهُ عِنْدَ بَعْضِ الْهَنَاتِ وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی لَا یُتْرَکُ فَظُلْمُ الْعِبَادِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً الْقِصَاصُ هُنَاکَ شَدِیدٌ لَیْسَ هُوَ جَرْحاً بِاْلمُدَى وَ لَا ضَرْباً بِالسِّیَاطِ وَ لَکِنَّهُ مَا یُسْتَصْغَرُ ذَلِکَ مَعَهُ فَإِیَّاکُمْ وَ التَّلَوُّنَ فِی دِینِ اللَّهِ فَإِنَّ جَمَاعَةً فِیمَا تَکْرَهُونَ مِنَ الْحَقِّ خَیْرٌ مِنْ فُرْقَةٍ فِیمَا تُحِبُّونَ مِنَ الْبَاطِلِ وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ یُعْطِ أَحَداً بِفُرْقَةٍ خَیْراً مِمَّنْ مَضَى وَ لَا مِمَّنْ بَقِیَ.
لزوم الطاعة
یَا أَیُّهَا النَّاسُ طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَیْبُهُ عَنْ عُیُوبِ النَّاسِ وَ طُوبَى لِمَنْ لَزِمَ بَیْتَهُ وَ أَکَلَ قُوتَهُ وَ اشْتَغَلَ بِطَاعَةِ رَبِّهِ وَ بَکَى عَلَى خَطِیئَتِهِ فَکَانَ مِنْ نَفْسِهِ فِی شُغُلٍ وَ النَّاسُ مِنْهُ فِی رَاحَةٍ.
نظر شما