شماره نخست فصلنامه حفاظت از بافتهای تاریخی به همت دبیرخانه نشریات پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری چاپ و منتشر شد.
"شهر اسلامی کجاست؟ "، "مؤلفههای مؤثر بر حفاظت بافت تاریخی"، "بازخوانی روند رشد و توسعه اندیشههای خلاق در بازشناسی مبانی شهرنشینی و شهرسازی ایران شهر"، "باستان شناسی شهری، ضرورتها و اولویتها شناسایی و برنامهریزی نمودهای فرهنگ مادی و میراث فرهنگی شهر"، "شاخصهای منظر میراثی (فرهنگی) در بافت تاریخی ـ نمونه موردی بافت تاریخی عودلاجان"، "بررسی ابعاد چارچوب مفهومی بازآفرینی حفاظتمحور در بافتهای شهری تاریخی ایران"، "تبیین اکتشافی از سنجش میزان کیفیت فضایی در مدارس معماری زمینهمحور (نمونه موردی: دانشکده معماری یزد) "در این شماره به چاپ رسیده اند.
در مقاله "شهر اسلامی کجاست" به قلم سید محمد بهشتی و الناز نجار جعفری میخوانیم:" بر آنیم تا نشان دهیم چطور تصور طرح انداختن شهر اسلامی از نو، بدون توجه به تجارب گذشته، محصول نوعی سوءتفاهم معاصر است که بر اثر بیگانگی با مفهوم شهر از یکسو و معنای اسلام از سوی دیگر روی داده است.
این موضوع را با طرح دو جریان غالب فکری آغاز خواهیم کرد که هر دوی آنان به نوعی معتقدند «شهر اسلامی» محقق نشده است، پس از آن روشن خواهیم کرد که «شهر اسلامی» چگونه شهری است و ما اکنون چه نسبتی با آن داریم. به سخن دیگر قصد داریم با تبیین دو مفهوم «شهر» و «اسلام» بر دو تلقی بالا تلقی سومی بیافزاییم که در آن شهر محمل ظهور تمام و کمال تجربۀ تاریخی زیستن در یک سرزمین است و در نتیجه همۀ دستاوردهای مسلمانان خود را در مدنیت اسلامی بروز داده و اصلا همین هاست که شهر را تبدیل به عرصهای روشن کرده و جایگاهها را تعریف و مشخص کرده است.
اگر منکر تحقق مدنیت و شهر شویم در واقع منکر همۀ دستاوردهای تاریخی مسلمانان شدهایم. تجربه تحقق مدنیت در هر سرزمین به اقتضای شرایط و ویژگیهای آن به نحوی خاص رقم خورده و نتیجتا در هر جا با جای دیگر صورت متفاوتی یافته است؛ لذا اگر به دنبال هیأت واحدی از مدنیت بگردیم آن را نخواهیم یافت. ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ ایرانیان بنا به طبع خود همواره رویکردی معنوی به دین و از جمله دین اسلام داشتهاند. همین رویکرد معنوی به همراه تجربۀ تاریخی طولانی زندگی در سرزمین ایران، در مدنیت و شهر ایرانی بروز یافته که عالیترین نمونۀ آن اصفهان است. از این رو در بخش پایانی مبحثی طرح خواهد شد مبنی بر اینکه اصفهان شهر آن هم از نوعی اسلامی آن است. "