رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران گفت: تجارت خارجی ما در سال‌های اخیر، دچار یک سردرگمی شده و هزینه عقب‌افتادگی از صادرات را اقشار ضعیف جامعه می‌پردازند.
وی اضافه کرد: از بخش خصوصی در پشت تریبون حرف زده می‌شود، اما آیا کردار‌ها هم مطابق این گفتار‌ها هست؟ ما ادعای عدالت اجتماعی، داریم، اما آیا در مدیریت یک طرفه دولتی این عدالت اجرا می‌شود؟ اگر تصمیم نابخردانه و سیاست ناصواب اعمالی، جمعی از ما را به فنا دهد و بهبود معیشت مردم را به خطر اندازند، چه کسی پاسخگوست؟ اصلا مجازاتی برای تصمیم‌گیران در کار هست؟ کجا باید دادخواهی کنیم؟ چه کسی پاسخگوی از دست دادن فرصت‌های طلایی است که ناشی از سیاست‌گذاری‌های اشتباه است؟
شافعی با طرح این سوال که تا چه زمانی قرار است اقتصاد به سیاست یارانه دهد؟ گفت: شکی نیست توسعه سیاسی در گروی توسعه اقتصادی است.
وی افزود: بخش خصوصی پرچم‌ها را برافراشته نگه داشته است. اما ظرفیت‌هایی که بخش خصوصی در حال حاضر دارد بسیار بیش از ظرفیت فعلی است و باید ظرفیت‌های بالقوه را به بالفعل تبدیل کنیم. راه حل هم مشخص است. شرایط پیش‌رو به نظر می‌رسد متفاوت باشد؛ برای یک بار برابری حرف و عمل را برای استفاده از ظرفیت‌های بخش خصوصی مورد توجه قرار دهید.
شافعی گفت: باید از بسیاری از رفتار‌ها و تصمیمات غیرکارشناسی که البته غیرعامدنه برای صادرات اعمال شد، گلایه‌ها را ابراز کنیم.
رئیس اتاق ایران اضافه کرد: صادرات به عنوان نوک پیکان توسعه تولید و اقتصاد کشور‌ها شناخته شده است. نقش صادرات و حضور کشور در بازار‌های جهانی در توسعه فرهنگی و امنیتی کشور‌ها نقش بی‌بدیلی دارد.
وی ادامه داد: حرف‌های زیادی در رابطه با ایجاد عدالت اجتماعی، رفاه اجتماعی، بهبود معیشت، اشتغال و رونق تولید گفته می‌شود. اما راه رسیدن به اهداف مدنظر کجاست؟ پاسخ روشن است. بهبود معیشت مردم در سایه توسعه اقتصادی پایدار شکل می‌گیرد و توسعه اقتصادی هم در گروی توسعه صادرات است. از طرف دیگر هم توسعه صادرات در گروی پشتیبانی واقعی از صادرکنندگان قرار دارد.