مطالعات بالینی نشان داده است توده معدنی استخوان‌ها در مبتلایان به افسردگی و اضطراب مزمن، به طور جدی تحلیل می‌رود.
مطالعات بالینی نشان داده است توده معدنی استخوان‌ها در مبتلایان به افسردگی و اضطراب مزمن، به طور جدی تحلیل می‌رود. اکنون محققان موسسات فناوری پیشرفته شن ژن در آکادمی علوم چین و آزمایشگاه‌های مرتبط، پاسخ را یافته اند.
محققان دریافتند مداری در مرکز عصبی از قسمت جلویی مغز به هیپوتالاموس، از طریق دستگاه عصبی سمپاتیک، به عنوان واسطه ای، از بین رفتن استخوان‌ها بر اثر استرس مزمن را هدایت می‌کند.
محققان دریافتند انزوا به طور بارزی سطوح اضطراب را بالا می‌برد و به این طریق، تحلیل رفتن و پوکی استخوان‌ها را سبب می‌شود. تحلیل‌های بیوکمیکال نشان داد انزوا، غلظت ماده نوراپی نفرین را افزایش می‌دهد و نشانگر‌های استخوان سازی را در سرم خون، کاهش می‌دهد.
محققان می‌گویند با این یافته، مسیر برای ارائه درمان‌های جدید در کاهش میزان پوکی استخوان مبتلایان به استرس مزمن هموار می‌شود.
پوکی استخوان بیماری است که کاهش تراکم استخوان، کاهش استحکام آن و در نتیجه ضعیف و سست شدن استخوان‌ها را به بار می‌آورد. این بیماری در عمل منجر به استخوان‌های سوراخ سوراخ غیرنرمالی می‌شود که مانند اسفنج می‌توان آن‌ها را فشار داد. این اختلال اسکلت بدن باعث تحلیل رفتن استخوان‌ها و شکستگی‌های متعدد در استخوان‌ها می‌شود.
در این بیماری استخوان نسبت به یک استخوان عادی تراکم کمتری دارند. استخوان در حالت نرمال شامل پروتئین، کلاژن و کلسیم می‌شود که همگی باعث استحکام استخوان‌ها می‌شود.
استخوان‌هایی که دچار بیماری پوکی استخوان می‌شود با کوچکترین آسیب دیدگی می‌شکنند، آسیب دیدگی‌ها که در حالت عادی باعث شکستگی استخوان نمی‌شدند.
شکستگی هم می‌تواند به صورت ترک (مثل شکستگی لگن) باشد هم شکستگی خرد و له شده (مانند شکستگی فشاری ستون فقرات) می‌شود. ستون فقرات، لگن و مچ دست نواحی از بدن هستند که در اثر پوکی استخوان می‌شکنند، اگر چه شکستگی استخوان ناشی از پوکی استخوان تقریبا در هر استخوانی ممکن است بوجود بیاید.
از آنجا که پوکی استخوان یک بیماری تراکم استخوان است، ممکن است موجب شود مهره برای جبران یکپارچگی ساختاری ستون فقرات، ضعیف شود و منجر به بروز علائم گودی کمر شود.