شاهنامه فردوسی، تصویری از هویت ملی و دینی است

حسین‌علی رحیمی عضو هیئت علمی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری صداوسیما گفت: فردوسی با صراحت می‌گوید"عجم زنده کـردم بدیــن پــــارسی"؛ این سخن نه صرفاً یک افتخار زبانی، بلکه بیانگر احیای یک هویت فرهنگی است که ریشه در هم‌زیستی اندیشه‌های ایرانی و اسلامی دارد.

وی افزود: تمدن ما ایرانی-اسلامی است؛ تمدنی که در طول قرن‌ها شکل گرفته و با دو بال فرهنگ ایرانی و اندیشه‌های اسلامی به پرواز درآمده است؛ با این حال، برخی گمان می‌کنند باید هویت ملی را در تضاد با باور‌های دینی دانست؛ دیدگاهی که جامعه هرگز با آن همراهی نکرده است.

آقای رحیمی گفت: درست است که فردوسی، در شاهنامه، هویت ایرانی را به تصویر می‌کشد، اما آن را در چارچوبی می‌نشاند که کاملاً با اعتقادات دینی زمانه‌اش همخوانی دارد. 

استاد زبان و ادبیات فارسی گفت: فردوسی با اعتقاد راسخ به خداوند و دین، شاهنامه را با مصراع " به‌نام خداوند جان و خرد" آغاز می‌کند؛ خردی که در نگاه فردوسی، جوهره‌ای الهی است که انسان را به سوی خیر و عدالت هدایت می‌کند.

وی افزود: شاهنامه، حماسی است، اما در آن، باور‌های معنوی و ارزش‌های انسانی بسیار است و اینها با هم منافاتی ندارد.