بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک؛ سه جزیره ایرانی با نام‌های اصیل فارسی

امیر اسماعیل‌آذر در گفتگو با خبرگزاری صداوسیما، افزود: براساس آنچه در فرهنگ‌ها آمده‌است، تنب یا تمب به معنی تپه یا تَل است و چون دریانوردان که به این جزایر می‌آمدند ، آنها را از دور، شبیه تپه می دیدند، به تمب یا تنب مشهور شدند. 
به گفته این پژوهشگر و استاد زبان و ادبیات فارسی، یکی از این جزایر که کوچک تر بود، به تمبو ( با واو تصغیر) یا تمب (تنب) کوچک معروف شد و دیگری که بزرگ تر بود، به تمب گپ ( در محلی) یا تنب بزرگ.
آقای اسماعیل‌آذر با بیان اینکه ابوموسی هم در فرهنگ‌ها بدون "الف" و به شکل بوموسی نوشته شده‌است، افزود: "الف" جزء واژه نیست و بعدها با مقاصد سیاسی به بوموسی اضافه شده‌است.
این پژوهشگر و استاد زبان و ادبیات فارسی گفت: واژه بوموسی دو بخش دارد؛ "بوم" به معنای سرزمین و "سو" به معنای سبزه یا سوز.
به گفته آقای اسماعیل‌آذر، ترکیب بوموسی، به معنای سرزمین سوزناک ( داغ و گرم) یا سرزمین سبز است .
امیر اسماعیل‌آذر گفت: کارستِن نیبور مستشرق مشهور آلمانی در سال 1567 به این جزایر سفر می کند و در سفرنامه‌اش، "بومسو" را می‌آورد؛ و این یعنی، این مستشرق، از همان زمان، فارسی اصیل را شنیده و در سفرنامه‌اش آورده‌است.