پخش زنده
امروز: -
ردپای انسان در انقراض گونهها
عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم محیطی تاکید کرد: تحقق امنیت غذایی پایدار در گرو توجه به تنوع زیستی است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، دکتر سعید صوفی زاده در نشست امنیت غذایی که در حاشیه هفدهمین کنگره ملی ژنتیک برگزار شد، با تاکید بر اینکه امنیت غذایی در کشور پایدار نیست و برای تحقق آن باید از لنز تنوع زیستی به آن نگاه شود، اظهار کرد: این در حالی است که در دنیا تنوع زیستی از ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۰ روند نزولی داشته است و اگر از هم اکنون تلاش حفاظتی برای تنوع زیستی اجرایی شود وضعیت مثبت می‌شود، ولی به جایگاه اولیه نمی‌رسیم و نیاز است درکنار آن تولید و مصرف پایدار نیز داشته باشیم.
عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی گفت: تنوع زیستی به تمامی اشکال حیات روی کره زمین و در یک سطح معین از یک قطره آب تا یک زیست بوم اطلاق می‌شود و شامل ۳ دسته تنوع گونه، تنوع ژنتیکی و تنوع زیست بوم می‌شود.
وی، گونه‌های مهاجم، آلودگی‌ها، بهره برداری بی رویه، تغییر کاربری را از عوامل مستقیم تهدید و جمعیت و رویکرد‌های حاکمیتی را از عوامل غیر مستقیم تهدید کننده تنوع زیستی ذکر کرد.
صوفی زاده، تعداد گونه‌های زیستی شناسایی شده در دنیا را ۲.۱ میلیون گونه دانست که ۱.۵ میلیون گونه آن شامل حشرات، بی مهرگان و گیاهان گلدار و بی‌گل است و ادامه داد: «سیاره زنده» شاخصی است که متوسط کاهش جمعیت حیات وحش را برآورد می‌کند و بر اساس مطالعاتی که از ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۸ انجام شده، شاهد روند نزولی شاخص سیاره زنده هستیم.
به گفته وی، کاهش جمعیت حیات وحش در اروپا و آسیا مرکزی کمتر و در آمریکای لاتین به دلیل تمرکز بالای تنوع زیستی، بیشتر است.
عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی، با بیان اینکه در شاخص روند کلی انقراض گونهها، تنوع زیستی در امریکا، آسیا و شرق و جنوب آفریقا در معرض آسیب هستند، یادآور شد: تاکنون زمین ۵ دوره انقراض دستجمعی را تجربه کرده که به این شرح است:
۴۶۰ میلیون سال گذشته با انقراض ۸۶ گونه
۳۶۰ میلیون سال گذشته
۲۰۰ میلیون سال گذشته
۶۵ میلیون سال گذشته
وی با بیان اینکه آخرین انقراض دستجمعی مربوط به ۶۵ میلیون سال قبل می‌شود، اظهار کرد: این انقراض‌ها طبیعی بوده و انسان در آن دخالتی نداشته است، ولی اخیرا این انقراض‌ها منشأ انسان مبنا دارد.
صوفی زاده با اشاره به اهمیت امنیت غذایی، تحقق امنیت غذایی را زمانی دانست که همه مردم همواره به غذای کافی، سالم و مغذی دسترسی داشته باشند و ادامه داد: ارکان امنیت غذایی شامل ظرفیت تولید، فراهمی غذا، دسترسی به غذا و ثبات و پایداری و تاب آوری می‌شود و اگر ثبات و پایداری نباشد به امنیت غذایی دست نخواهیم یافت.
وی اضافه کرد: بر این اساس از دهه ۶۰ میلادی تمرکز به محصولات خاص غذایی بوده، ولی در دهه ۷۰ محصولات زراعی و دامی و بعد از آن منابع ژنتیکی، تنوع بخشی به اراضی و سیاستگذاری به حوزه امنیت غذایی اضافه شد.
این محقق حوزه علوم محیطی، حصول امنیت غذایی را در گرو تدوین نظام غذایی دانست و گفت: برای تامین امنیت غذایی باید به موضوعاتی چون ردپای کربن و جنگل زدایی توجه شود. بالاترین دلیل جنگل زدایی تولید گوشت گاو ، تولید دانه‌های روغنی و زراعت چوب بوده است.
نظر شما