دوست یابی سالم برای فرزندان چگونه است؟

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، یک روانشناس با اشاره به اهمیت ایجاد ارتباط و تعامل نوجوانان با گروه هم‌سالان به ویژه در دوران پاندمی کووید ۱۹، معتقد است ارتباطات و دوست یابی غیر قابل انکار است.در دوران پاندمی کووید ۱۹ و دوران جدید برای نوجوانان داشتن گروهی در فضای مجازی به جهت معاشرت با سایر نوجوانان لازم است.

شبنم طلوعی روانشناس، درباره نگرانی والدین نسبت به عضویت نوجوانشان در گروه‌های مختلف اظهار کرد: اگر نوجوان در هیچ گروهی عضو نباشد طبیعی نیست و جای تامل دارد. والد وظیفه دارد نوجوان خود را در بستری برای عضویت در گروه‌های سالم قرار دهد و این بستر می‌تواند با ثبت نام در کلاس‌های آموزشی، ورزشی و... فراهم شود.

بیشتر بدانید؛ راهکار‌های آموزش دوست یابی به فرزندان

این روانشناس افزود: نوجوانان شرکت کننده در این کلاس‌ها قطعا هدفی دارند و والدین می‌توانند از این طریق غیر مستقیما به نوجوان خود کمک کنند تا در گروهی که آن‌ها نسبت به آن شناخت دارند عضو شود و اوقات فراغت خود را پر کند.

وی با بیان اینکه سنین نوجوانی در ایران از انتهای ۱۱ سالگی تا ۱۸ سالگی و در دنیا تا ۲۲ سالگی تعریف می‌شود، ادامه داد: دوران نوجوانی سنین بحرانی و دوران جدایی از خانواده و پیوستن به گروه هم‌سالان محسوب می‌شود، از این رو اگر دوستان و افرادی که نوجوان در بیرون از خانه با آن‌ها دوستی می‌کند افرادی پرخاشگر و زورگو باشند احتمال پرخاشگر شدن نوجوان نیز افزایش می‌یابد.

نوجوان مجبور است برای پذیرفته شدن در گروع دوستان، ارزش‌ها و قوانین آن‌ها را بپذیرد و مشابه آن‌ها رفتار کند. نوجوان تحت تاثیر دوستانش در گروه است و والدین باید بپذیرند که فرزندشان با گذر از کودکی به نوجوانی تمایل پیوستن به گروه را دارد و این مساله‌ای طبیعی است.

نوجوانان به شدت نیازمند امنیت روانی هستند، نوجوانان نیازمندند تا از محبت و عشق والدین نسبت به خود مطمئن شوند. آن‌ها به این محبت بی‌قید و شرط احتیاج دارند تا اعتماد به نفس خود را پرورش دهند. نوجوانی که امنیت خاطر دارد، می‌داند در هنگام گرفتاری کسانی هستند که بتواند به آغوش آن‌ها پناه ببرد و نیازی نمی‌بیند برای فرار از مشکلات به امنیت زودگذری نظیر اعتیاد پناه ببرد.

والدین باید بدانند صرف دوست داشتن فرزند کافی نیست و آن‌ها باید محبت خود به نوجوان ابراز کنند تا نوجوان این محبت را احساس کند، از این رو والدین باید نوجوان خود را در آغوش بگیرند، او را ببوسند، به او محبت کنند و با او همدل و همراه باشند.

احترام والدین به نوجوان به اندازه دوست داشتن او اهمیت دارد و اگر والدین می‌خواهند سخن آن‌ها بر نوجوان تاثیر بگذارد باید به او احترام بگذارند و برایش ارزش و حریم قائل شوند.

این روانشناس با بیان اینکه هر خطایی می‌تواند فرصتی برای ایجاد انگیزه در نوجوان باشد، تاکید کرد: والدین باید روحیه امید و نشاط را به نوجوان ببخشند تا حس گناه ناشی از اشتباهاتش مانع کارکرد وی برای جبران و رسیدن به هدف زندگی نشود. این باور باید در نوجوان شکل گیرد که وجود او بد نیست بلکه رفتار و کار اشتباه او خطا بوده است و می‌تواند رفتار خود را بهبود ببخشد. اینگونه مسئولیت پذیری نوجوان نیز افزایش می‌یاید.

والدین باید زمینه جبران اشتباهات را برای نوجوان فراهم کنند و به او فرصت تجربه کردن بدهند به گونه‌ای که او احساس کند فرصت جبران اشتباهات خود را دارد.

بهترین نحوه برخورد والدین با نوجوان این است که در امور مربوط به خودش به او مسئولیت بدهند و نظارت غیر مستقیم بر انجام امور و رفت‌وآمد او داشته باشند. از جملات دستوری و آمرانه بپرهیزند و اموری که می‌خواهند به نوجوان محول کنند را به صورت پیشنهادی همراه با دلیل مطرح کنند. اینگونه نوجوان قانع می‌شود و از این مرحله حساس با هویت یابی مطلوب برای پذیرش نقش‌های آینده آماده می‌شود و اعتماد به نفس خود را حفظ می‌کند.

منبع:/ایسنا/ خبر فارسی/خبربان/ تیتر20