شهاب سنگی که درک ما را از منظومه شمسی متحول می‌کند

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، دانشمندان منشاء یک شهاب سنگ، که به سلامت به زمین رسیده است را به ابر‌های دوردستی از ستاره‌های دنباله دار نسبت داده است؛ که تصور نمی‌شود هیچ ماده سنگی در آن‌ها وجود داشته باشد.

در ۲۲ فوریه سال ۲۰۲۱، در ساعت ۶:۲۳ صبح به وقت محلی، یک گلوله آتشین در آسمان آلبرتا در کانادا مشاهده می‌شود. به نظر می‌رسید این شهاب سنگ به اندازه یک گریپ فروت است، وزن آن حدود ۲ کیلوگرم بود و با توجه به نحوه تکه تکه شدن و پخش شدن آن در قالب قطعات کوچکتر مشخص بود از سنگ ساخته شده است.

در میان دوربین‌هایی که این رویداد را شکار کردند، برخی در قالب شبکه‌هایی به نام "رصدخانه شهاب سنگ‌های آتشین جهانی" (GFO) کار می‌کنند، که به طور خاص برای جستجوی این شهاب سنگ‌ها طراحی شده است و می‌توان مسیر حرکت و نقطه مبدأ آن را محاسبه کرد. این نوع شهاب سنگ معمولاً از کمربند سیارکی بین مریخ و مسئول یا حتی نزدیکتر به زمین می‌آید.

اما در این مورد، محققان متوجه شدند که گوی آتشین مذکور سفر بسیار طولانی تری داشته است. طبق محاسبات آن‌ها این شهاب سنگ از ابر اورت به سمت زمین کرده بود، ابر اورت مجموعه عظیمی از اجرام یخی است که منظومه شمسی را احاطه کرده است. این جایی است که تصور می‌شود دنباله دار‌های طولانی از آن زمان سرچشمه می‌گیرند.

مدل‌های کنونی برای شکل‌گیری ابر اورت نشان می‌دهد که این ابر در محلی بسیار نزدیک‌تر به خورشید شکل گرفته و باقیمانده‌ای از روزگار تولد سیارات منظومه شمسی است. با گذشت زمان، نفوذ گرانشی مشتری و دیگر سیارات بزرگ همه این ابر‌ها را به فاصله کنونی یعنی حدود ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰۰ برابر فاصله بین خورشید و زمین رسانده است. با این حال، این مدل پیش‌بینی می‌کند که ابر‌های اورت باید از یخ ساخته شده باشند، نه سنگ‌هایی مشابه با این گلوله آتشینِ مشاهده شده.

دنیس ویدا، نویسنده این مطالعه گفت: این کشف مدل کاملاً متفاوت از شکل‌گیری منظومه شمسی را به ذهن متبادر می‌کند، مدلی که ثابت می‌کند مقدار قابل‌توجهی از مواد سنگی با اجرام یخی درون ابر اورت وجود دارد. این نتیجه با مدل‌های شکل‌گیری منظومه شمسی که در حال حاضر مورد علاقه است، کاملا متفاوت بوده و این یک تغییر کامل است.