ادامه پس لرزه‌های شوک بازی‌های جام جهانی دوحه به توافقنامه ابراهیم

شوک بازی‌های جام جهانی دوحه تنها به اسرائیل محدود نمی‌شود

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ با وجود اینکه درحاشیه بازی‌های جام جهانی دوحه، عمق و گستره نفرت افکار عمومی جهان عرب از رژیم صهیونیستی بار دیگر نمایان شد و خطاب اصلی ملت‌های عرب و مسلمان در وهله اول این رژیم بوده است، اما نباید ازاین واقعیت هم غافل شد که این تنها یک روی سکه بوده و روی دیگر سکه پیام به دولت‌هایی است که با بی ملاحظه گی تمام در خصوص مهمترین موضوع جهان اسلام و عرب مرتکب خیانت شدند و در حالی که روزبه روز توسعه طلبی‌های صهیونیست‌ها در کرانه باختری گسترش می‌یابد و آن‌ها حتی حاضر به تشکیل دولت محدود فلسطینی نیستند با امضای توافقنامه موسوم به ابراهیم پای آن‌ها را به منطقه حساس و استراتژیک خلیج فارس باز کرده و به خروج آن از انزوای بین المللی و منطقه‌ای کمک کرده اند.

به لحاظ واکنش‌های افکار عمومی جهان عرب به توافقنامه ابراهیم و دور جدید عادی سازی روابط با اسرائیل، دو مقطع پیش و پس از بازی‌های جام جهانی دوحه را باید در نظر گرفت.

تا پیش از آغاز این بازی ها، هر چند گروه‌های مختلف فلسطینی و همچنین احزاب و گروه‌های مقاومت به صراحت با این توافقات مخالفت کرده و به عواقب و پیامد‌های آن هشداردادند، اما در مجموع نوعی سکوت سرد بر جهان عرب حاکم بود، اما در جریان بازی‌های جام جهانی دوحه مشخص شد که این سکوت سرد، آرامش قبل از توفان بوده است و منتظر فرصتی برای تخلیه بود که این فرصت در دوحه فراهم شد و به نظر می‌رسد این آخرین آن نخواهد بود و امکان دارد به مثابه بازی دومینو تکرار شود و در هر نشست منطقه‌ای و بین المللی و یا در دیگر فضا‌های رسمی و غیررسمی و یا عمومی و مجازی استمرار یابد کمااینکه بلافاصله بعد از اعلام سفر رئیس رژیم صهیونیستی به بحرین، مناطق مختلف این کشور علیرغم حاکم بودن جو سرکوب و خفقان صحنه برپایی اعتراضات علیه این سفر شده است.

مواضع توجیحی امارات و بحرین در عادی سازی روابط با تل‌آویو نیز زیر سوال رفته است

دولت‌های عربی بعد از مصوبه سران عرب در سال ۲۰۰۰ متعهد بودند که از عادی سازی رابطه با رژیم صهیونیستی قبل از تشکیل دولت فلسطینی در اراضی اشغالی سال ۱۹۶۷ شامل کرانه باختری و نوار غزه بر اساس قطعنامه‌های سازمان ملل خوداری کنند؛ لذا امارات به عنوان اولین کشورامضا کننده توافقنامه ابراهیم در مواضع اعلامی خود این گونه توجیه کرد که در ازای این توافقنامه از رژیم صهیونیستی تعهد گرفته است که ازالحاق دره اردن واقع در کرانه باختری به فلسطین اشغالی امتناع کند.

اما در شرایط جدید و در دوره پسا انتخابات هیچ تضمینی برای جلوگیری از دست اندازی رژیم صهیونیستی به کرانه باختری وجود ندارد؛ چرا که احزاب فوق افراطی "صهیونیسم مذهبی" و" قدرت یهود" به صراحت از تسلط بر کرانه باختری و به راه انداختن گروه‌های تروریستی شبه نظامی همانند جنگ سال ۱۹۴۸ پرده برداشته اند که راه اندازی این گروه‌ها در ان مقطع به کشتار‌های دسته جمعی همچون دیریاسین و همچنین اشغال ۷۸ درصد خاک فلسطین و آوارگی نزدیک به یک میلیون نفر دیگر از مردم فلسطین انجامید که بیش از ۷ دهه ادامه یافته است و اکنون نیز امکان دارد این فاجعه با قدرت رسیدن احزاب نژادپرست و دست راستی در تل آویو دوباره تکرارشود.

براین اساس می‌توان گفت که پیروزی احزاب دست راستی درانتخابات فلسطین اشغالی و احراز پست‌های کلیدی در کابینه جدید همچون وزارت امنیت داخلی با اختیارات وسیع توسط بن غویر رهبر حزب قدرت یهود، سنگ بزرگی جلوی محور تازه تاسیس موسوم به " توافقنامه ابراهیم" انداخته است که هم برای کسانی مثل امارات و بحرین که قبلا به این محور وارد شده اند و هم برای کسانی مثل عربستان که بعدا می‌خواهند وارد این محورشوند بسیار چالش برانگیزتر شده است و از این دید به نظر می‌رسد یکی از اهداف و ماموریت هرتزوگ در سفر به ابوظبی و منامه برداشتن این مانع و بازگرداندن اعتماد به این محور است، اما شکافی که در حین بازی‌های جام جهانی دوحه ایجاد شد عمیق‌تر و گسترده تراز آن است که هرتزوگ رئیس تشریفاتی صهیوینستی بتواند از پس آن برآید.

بن سلمان، بن زاید و حمد بن عیسی را پیش مرگ خود کرده است

زمانی که عربستان تحت فشار‌های امریکا و رژیم صهیونیستی برای ازسرگیری رابطه با اسرائیل قرارگرفت با دادن چراغ سبز به امارات و بحرین برای مدتی فشار‌ها را ازخود کرد. در ابتدا تصور می‌شد که عربستان از ترس اینکه موقعیت اش در جهان عرب و جهان اسلام به مخاطره بیفتد ازپیوستن به توافقنامه ابراهیم و علنی کردن روابط خود با تل آویو خودداری می‌کند، اما به نوشته نشریه امریکایی نشنال اینترست محمد بن سلمان در اصل از ترس اینکه به سرنوشت انورسادات دچار شود از این کار طفره می‌رود.

به نوشته نشنال اینترست:" این می‌تواند به توضیح اینکه چرا عربستان سعودی نسبت به سایرین برای پیوستن به توافقنامه‌های ابراهیم مرددتر است، کمک کند. گرچه چنین اقدامی از سوی یک رهبر سعودی به اندازه امضای پیمان کمپ دیوید با اسرائیل به دست انور سادات، رهبر وقت مصر اهمیت خواهد داشت، اما بن سلمان به خوبی می‌داند که آشتی با اسرائیل هم منجر به ترور سادات در ۱۹۸۱ شد".

براین اساس می‌توان گفت که بن سلمان با جلوانداختن بن زاید رقیب منطقه‌ای خود وهمچنین حمد بن عیسی دست نشانده عربستان دربحرین برای امضای توافقنامه ابراهیم با رژیم صهیونیستی، آن‌ها را به پیشمرگان خود تبدیل کرده است. احمد کاظم زاده