۶۰ هزار میلیارد تومان مطالبات صنعت برق از دولت

آقای پیام باقری رئیس اتحادیه صنعت برق در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار تحریریه صنعت و معدن خبرگزاری صداوسیما درباره وضعیت صنعت برق ایران از حیث تولید قطعات صنعتی مورد نیاز گفت: در حوزه تولید و ساخت تجهیزات صنعت برق به لحاظ ظرفیت سازی که در دهه‌های گذشته اجرا شده، این صنعت توان تولید بیش از ۹۰ درصد تجهیزات و کالا‌های موردنیاز صنعت برق را دارد.

باقری درباره اینکه آیا از تمام ظرفیت‌های تولید استفاده می‌شود یا خیر، افزود: فضای کسب و کار در صنعت برق با توجه به شرایط و چالش‌هایی که در این صنعت است، تاثیر دارد و از جمله مواردی که می‌توان به آن اشاره کرد این است که در نظام اقتصادی پویا، زمانی که تولیدکننده تعهدات خود را ایفا می‌کند، دولت هم در مقابل باید به تعهدات خود پایبند باشد چرا که خریدار بیشتر این تجهیزات دولت است.

رئیس اتحادیه صنعت برق در ادامه گفت: تامین نکردن مطالبات تولیدکنندگان منجر به کاهش ارزش سرمایه در گردش می‌شود و این امر باعث ورود تولیدکنندگان به شرایط رکود شده و دیگر نمی‌توانند از ظرفیت هایشان استفاده کنند و یکی دیگر از آن موارد، انحصار در خریدار است چرا که تولیدکنندگان با دولت روبرو هستند.

باقری در ادامه گفت: قرارداد‌هایی که در ساختار حقوقی صنعت برق وجود دارد بعضی اوقات یکطرفه است که خطر را بیشتر به دوش تولیدکننده یا پیمانکار می‌اندازد و این امر باعث شده است که ما در فضایی قرار بگیریم که نتوانیم از تمام ظرفیت‌های صنعت برق استفاده لازم را ببریم.

رئیس اتحادیه صنعت برق اظهار داشت: طبق برنامه ششم توسعه که از آن عبور کرده ایم و باید سالی ۵ هزار مگاوات برق جدید وارد مدار می‌کردیم، اما متوسط نیروگاه‌هایی که سال‌های گذشته وارد مدار شده بود کمتر از میزان برنامه بوده است و علت آن نبود اشتیاق بخش خصوصی به سرمایه گذاری در این بخش است.

باقری افزود: در فضای صنعت برق کشور، قیمت‌ها دستوری است و سرمایه گذار درصورتی که بخواهد نیروگاهی را احداث کند و برق تولید کرده و به بهره برداری برساند از یک طرف با خطر معوق شدن مطالبات خود مواجه است و از طرف دیگر با قیمت‌های دستوری و تکلیفی مواجه است. در یک اقتصاد غیر پویا که توجیه اقتصادی لازم را برای سرمایه گذاران ندارد بنابراین اشتیاق به سرمایه گذاری را کاهش می‌دهد.

رئیس اتحادیه صنعت برق در پایان گفت: دولت منابع لازم برای سرمایه گذاری در اختیار ندارد چرا که حجم سرمایه گذاری در این صنعت بالا، زمان بر و گران است و با میزان سرمایه گذاری که در برنامه گنجاده شده بود نتوانستیم سرمایه گذاری کنیم و طبیعتا این ناتراز بودن در این بخش به این امر بازمی گردد که در سرمایه گذاری نتوانسته ایم آن طور که باید عمل کنیم.