میکروربات‌های زیست‌هیبرید دارای اجزای زنده زیستی و بخش غیر زنده هستند. معمولاً یک حامل مصنوعی شنا می‌کند یا می‌خزد تا اجزای زنده را به جایی که برای انجام وظایف در بدن انسان مورد نیاز است، منتقل کند. این ربات‌ها همچنین می‌توانند از راه دور کنترل شوند تا عملیات زیست‌شیمیایی را با دقت بالا انجام دهند.

دانشمندان در بررسی خود، کاربردهای بالقوه ربات‌های زیست‌هیبرید را تجزیه و تحلیل کردند. علاوه بر درمان سرطان، آنها همچنین می‌توانند کارهای کوچک دیگری مانند جراحی میکروسکوپی سلول‌ها، لقاح کمکی و مهندسی بافت را انجام دهند. دانشمندان ربات‌های زیست‌هیبرید مختلف، از جمله ربات‌هایی با اندازه‌های مختلف را بررسی کردند. اندازه آنها از حدود یک تا ۲۰ میکرومتر متغیر است که این تغییرات عمدتاً از اجزای آنها ناشی می‌شود. به عنوان مثال، یک نانوربات مبتنی بر DNA می‌تواند عامل انعقاد خون ترومبین را برای متوقف کردن جریان خون به سلول تومور سرطانی تحویل دهد. یک میکرو ربات مبتنی بر اسپرم می تواند هپارین ضد انعقاد را برای درمان بیماری سیستم گردش خون رهاسازی کند.

علی‌رغم مزایای آنها، تحقیقات بسیار بیشتری در مورد ربات‌های زیست‌هیبرید در انسان مورد نیاز است. این تیم امیدوار است که تحقیقاتی را انجام دهد که در آن اجزای زیستی جدید در ربات‌های زیست‌هیبریدی گنجانده ‌شوند تا کشف کنند که چگونه سیستم ایمنی به ربات‌ها در بدن انسان وارد می‌شوند.

به نقل از نانو ایران، چالش دیگر شامل کارایی تولید حامل‌های کوچک و غیر زنده است. تحقیقات آتی و توسعه روش‌های جدید احتمالاً راه‌های تازه‌ای برای توسعه روش‌های ساخت قطعات غیر زنده و توسعه روش‌های تصویربرداری پیشرفته مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و تصویربرداری ذرات مغناطیسی به همراه خواهد داشت. محققان انتظار دارند ربات‌های زیست‌هیبرید برای انجام کارهای پزشکی، پیچیده‌تر و تخصصی‌تر شوند.