پخش زنده
امروز: -
پیکر زنده یاد «سعید تشکری» نویسنده و کارگردان نام آشنای خراسانی از مقابل حوزه هنری انقلاب اسلامی استان خراسان رضوی در خیابان هاشمیه مشهد به سمت حرم مطهر رضوی در حال تشییع است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز خراسان رضوی ، این نویسنده 58 ساله روز سه شنبه 19 بهمن ماه یک روز پس از عمل جراحی در بیمارستان درگذشت.
مراسم تشییع این هنرمند خراسانی با حضور جمعی از هنرمندان، ادیبان، شعرا و نویسندگان هم اینک در حال برگزاری است.
در جمع مشایعت کنندگان همچنین حجت الاسلام والمسلمین پژمانفر نماینده مردم مشهد و کلات و رئیس کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی هم حضور دارد.
با توجه به خدمات ارزشمند زندهیاد سعید تشکری در حوزه فرهنگ رضوی، خلق آثار ماندگار مرتبط با امام رضا(ع) و تربیت نسلی از نویسندگان جوان ، تولیت آستان قدس رضوی دستور داده بود پیکر این خادمالرضا(ع) در حرم امام هشتم(ع) خاکسپاری شود.
سعید تشکری متولد ۱۳۴۲ در قوچان و فارغالتحصیل ادبیات نمایشی، عضو کانون ملی منتقدان تئاتر، عضو بینالمللی کانون جهانی تئاتر، مدرس ادبیات نمایشی و داستاننویسی بود. در کارنامه این هنرمند، رماننویسی، مقالهنویسی مطبوعاتی در حوزه ادبیات و هنر، ساخت فیلم و نگارش سریالهای تلویزیونی، نگارش نمایشنامههای رادیویی در ادارهکل نمایش رادیو و انتشار بیش از ۴۰ عنوان کتاب دیده می شود.
وی فعالیت خود را از سال ۱۳۶۰ با چاپ مقالات در مطبوعات در حوزه ادبیات و هنر، چاپ آثار ادبی در قالبهای مختلف رمان و نمایشنامه، ساخت فیلم و نگارش سریال های تلویزیونی و نگارش نمایشنامههای رادیویی آغاز کرد.
رمانهای وصل هزار مجنون (نیستان، ۱۳۸۹) سیمیا (۱۳۹۸)، هزار و سیصد و پنجاه و هفت، قصه اول: ناهید (سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری مشهد، ۱۳۹۶)، وقتی زمین دروغ میگوید (نیستان، ۱۳۹۱) و سینما مایاک (کوچه، ۱۳۹۸) بخشی از آثار اوست.
او بارها به عنوان نمایشنامهنویس، کارگردان تئاتر و فیلمنامهنویس برنده جایزه در مسابقات ادبی شده و با حضور در جشنوارههای ملی و بینالمللی چون فجر، امام رضا (ع)، یونیسف و جایزهٔ سه دوره کتاب سال رضوی و کتاب سال شهید غنیپور، در سالهای ۱۳۸۵، ۱۳۸۸و ۱۳۹۰ برای نگارش رمان بارِ باران (نیستان، ۱۳۸۹) شدهاست.
«من هستم گیلگمش» آخرین اثر سعید تشکری است که هفت نمایشنامه به نامهای بیهقی و عوفی هر دو تو را نوشتهاند، من کاتبم، شاهزاده مرده است، بانی بنوک، روزی محرری، من نوغانیام، حجره خودرشید، «من هستم گیلگمش» در آن گرد آمدهاست.