پیکر نویسنده و کارگردان مشهدی در جوار بارگاه مطهر رضوی آرام گرفت

به گزارش خبرگزاری صداوسیماي مرکز خراسان رضوی، پیکر این نویسنده ۵۸ساله مشهدی که روز سه شنبه ۱۹بهمن ماه یک روز پس از عمل جراحی در بیمارستان، درگذشته بود، ساعاتی قبل از مقابل حوزه هنری انقلاب اسلامی در خیابان هاشمیه مشهد تشییع شده بود.

این مراسم با حضور وحید جلیلی قائم مقام رئیس سازمان صداوسیما در امور فرهنگی و دبیر ستاد تحول در این سازمان، حجت الاسلام والمسلمین پژمانفر نماینده مردم مشهد و کلات و رئیس کمیسیون اصل۹۰ مجلس شورای اسلامی، جمعی از خدام، هنرمندان، ادیبان، شعرا، نویسندگان و اقشار مختلف مردم برگزار و نماز میت بر پیکر وی نیز توسط آیت الله سیداحمد علم الهدی امام جمعه مشهد، اقامه شد.

با توجه به خدمات ارزشمند زنده‌یاد سعید تشکری در حوزه فرهنگ رضوی، خلق آثار ماندگار مرتبط با امام رضا(ع) و تربیت نسلی از نویسندگان جوان، تولیت آستان قدس رضوی دستور داده بود پیکر این خادم‌الرضا(ع) در حرم امام هشتم(ع) خاکسپاری شود.

سعید تشکری متولد۱۳۴۲ در قوچان و فارغ‌التحصیل ادبیات نمایشی، عضو کانون ملی منتقدان تئاتر، عضو بین‌المللی کانون جهانی تئاتر، مدرس ادبیات نمایشی و داستان‌نویسی بود.

در کارنامه این هنرمند، رمان‌نویسی، مقاله‌نویسی مطبوعاتی در حوزه ادبیات و هنر، ساخت فیلم و نگارش سریال‌های تلویزیونی، نگارش نمایشنامه‌های رادیویی در اداره‌کل نمایش رادیو و انتشار بیش از ۴۰عنوان کتاب دیده می‌شود.

وی فعالیت خود را از سال۱۳۶۰ با چاپ مقالات در مطبوعات در حوزه ادبیات و هنر، چاپ آثار ادبی در قالبهای مختلف رمان و نمایشنامه، ساخت فیلم و نگارش سریال‌های تلویزیونی و نگارش نمایشنامه‌های رادیویی آغاز کرد.

رمان‌های وصل هزار مجنون (نیستان، ۱۳۸۹) سیمیا (۱۳۹۸)، هزار و سیصد و پنجاه و هفت، قصه اول: ناهید (سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری مشهد، ۱۳۹۶)، وقتی زمین دروغ می‌گوید (نیستان، ۱۳۹۱) و سینما مایاک (کوچه، ۱۳۹۸) بخشی از آثار اوست.

او بار‌ها به عنوان نمایش‌نامه‌نویس، کارگردان تئاتر و فیلمنامه‌نویس برنده جایزه در مسابقات ادبی شده و با حضور در جشنواره‌های ملی و بین‌المللی، چون فجر، امام رضا(ع)، یونیسف و جایزهٔ سه دوره کتاب سال رضوی و کتاب سال شهید غنی‌پور، در سال‌های ۱۳۸۵،۱۳۸۸و ۱۳۹۰ برای نگارش رمان بارِ باران (نیستان، ۱۳۸۹) شده‌است.

«من هستم گیلگمش» آخرین اثر سعید تشکری است که هفت نمایشنامه به نام‌های بیهقی و عوفی هر دو تو را نوشته‌اند، من کاتبم، شاهزاده مرده است، بانی بنوک، روزی محرری، من نوغانی‌ام، حجره خودرشید، «من هستم گیلگمش» در آن گرد آمده‌است.