اخبار ۲۱ شبکه یک سیما، ۱۲ بهمن ۱۴۰۰

مصیبت آزمون الهی است و چگونگی برخورد با آن را خداوند در قرآن تعیین کرده است
---
آیاتی که ذیلا آورده شده اند حقیقت مصیبت و چگونگی برخورد خدا پسندانه با آن را تعیین می کنند:
« وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ. الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ . أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ » ﴿ آیات ۱۵۵ تا۱۵۷ سوره بقره ﴾ .
خداوند در آیات محکم و مفصل فوق ؛ حقیقت هرگونه مصیبت را به آزمون الهی توصیف کرده است .
خداوند در آیات فوق نوع برخورد خدا پسندانه با این آزمون الهی را ؛ برخورد با صبر و شکیبایی و برد باری تعیین نموده است .
هرگونه برخورد بشری دیگر با مصیبت ؛ من در آوردی دانش ناچیز بشر است و ترویج هر من در آوردی بشری در بر خورد با مصیت ؛ مخالفت و دهان کجی آشکار با خواست قرآنی خداوند است .
نوع گناه چنین مخالفت و دهان کجی به خواست قرآنی خداوند و پیامدهای منفی و فاجعه آفرین و هلاکت بار دنیوی و اخروی متناسب با این گناه را خداوند در هشدارهای محکم و مفصل فراوان خود در سر تا سر این کتاب آسمانی بی خدشه ؛ آشکار تعیین کرده است .
تنها راه رهایی از پیامدهای زیان آفرین و هلاکت بار گناه اصرار ورزان بر این مخالفت و دهان کجی ؛ اطاعت از خواستهای خداوند با توبه به درگاه خداوند از این گناه در فرصت از دست رفتنی در این دنیا ، وتعهد به ذات اقدس او به خود داری از تکرار این گناه است .
بشر با ذهن محدود و کم ظرفیت خویش و با دانش ناچیز خود که از دست رسی به کمال حقایق این جهان ناتوان است ؛ حق ندارد با ابتکارهای ناقص و حقیقت گریز خود بنام دین توحیدی خدا و مذهب قرآن گرای اهل بیت پیامبر مراسم و شعایر ابتکار کند و از این دانش ناچیز بنام خدا و پیامبر و بنام اهل بیت آن حضرت به این مراسم و شعایر بی پایه وپوچ تقدسهایی که هیچ دلیل قرآنی و عقلی استوار برای اثبات آنها نیست با وارونه تفسیر کردن آیات ولایت و مودت تقدسهای من در آوردی ببخشد .
محال و نا ممکن دور باطل و دروغ است که پیامبر و اهل بیت مظلوم آن حضرت بنفع اشخاص خود و بستگان خویش چنین ابتکارهای بی پایه و پوچی را که بجز زیان و ترویج فتنه و تفرقه و فاجعه بازده دیگری ندارند از امت مسلمان و از پیروان مذهب تشیع خواسته باشند.
هیچ آیه ی محکم و مفصل آشکاری در قرآن نیست که محوریت همه جانبه ی دین توحیدی خداوند را میان یگانه ذات اقدس و کمال مطلق خداوند و بندگان تقسیم کرده باشد .
چنانکه هیچ اصل عقلی و منطقی سلیمی نیست که بتواند تقسیم این محوریت همه جانبه را میان خداوند بی همتا و بندگان مقرب ، که با خداوندهیچ وجه مشترکی در توان وعلم ندارند ، تایید کند .