پخش زنده
امروز: -
امامرضا (ع) در بیان ویژگیهای امام زمان (عج) میفرمایند: دو نشانه بارز دارد که با آنها شناخته میشود: دانش بیکران و استجابت دعا؛ آنچه از رویدادها پیش از وقوع آنها سخن بگوید، به صورت پیمانی است که توسط پدران خود از رسول اکرم (ص) به ارث برده است».
به گزارش خبرنگار حوزه معارف گروه علمی فرهنگی هنری خبرگزاری صدا و سیما، امام زمان (عج) در کلام هر کدام از ائمه اطهار (ع) جایگاه ویژهای داشته اند و آن بزرگواران بنا بر مقطع زمانی که در آن زندگی میکردند و همچنین به تناسب شرایط، به طرق مختلفی از موعود آخرالزمان (عج) سخن گفته اند. در ادامه با توجه به اینکه در سالروز میلاد هشتمین اخر تابناک آسمان امامت و ولایت قرار داریم چند حدیث از آن امام همام در وصف حضرت حجت (عج) را مرور میکنیم:
حضرت امام رضا (ع) میفرمایند: «فی الدِّعاءِ للحُجّةِ ابنِ الحَسَنِ صلواتُ اللّهِ علَیهِ: و لا تَبتَلِنا فی أمرِهِ بالسَّأَمةِ و الکَسَلِ و الفَترَةِ و الفَشَلِ، و اجعَلْنا مِمَّن تَنتَصِرُ بهِ لِدِینِکَ» «در دعا برای حجة بن الحسن صلوات اللّه علیه ـ گفت: «در کار او ما را به دلتنگی و تنبلی و سستی و ضعف مبتلا مفرما و ما را از کسانی قرار ده که به وسیله آنان دینت را یاری میرسانی» (بحار الأنوار ج ۵ ص ۳۳۵ ح ۹۵)
و نیز آن حضرت فرموده اند: «و هو صاحب الغیبة قبل خروجه؛ او امام عصر (ع) قبل از قیام غیبتی خواهد داشت» (طبرسی، ۱۳۹۰ ه. ق، ص: ۴۳۴)
همچنین از حضرت امام رضا (علیه السلام) نقل شده که فرمودند: «یَکُونُ أولی بِالنّاسِ مِن انفُسِهِم، وَ اشفق علیهم من ابائهم و امها تم، و یکون اشد الناس تواضعا لله عزوجل، ویکون اخذ الناس بما یامر به، و اکف الناس عما ینهی عنه» «او برای مردم از خودشان اولی تر، از پدر و مادرشان مهربانتر، و در برابر خدا از همه متواضعتر است. آنچه به مردم فرمان میدهد خود بیش از دیگران به آن عمل میکند و آنچه مردم را از آن نهی میکند خود بیش از همگان از آن پرهیز میکند. (طبرسی، ۱۴۰۳ ه. ق، ج ۲، ص ۴۳۷)
حضرت ثامن الحجج (ع) در بیان ویژگیهای امام زمان (عج) بیان کرده اند: «دلالته فی خصلتین: فی العلم و استجابه الدعوه و کل ما اخبر به من الحوادث التی تحدث قبل کونها، فذلک بعهد معهود الیه من رسول الله (ص) توارثه عن آبائه عنه علیه السلام؛ دو نشانه بارز دارد که با آنها شناخته میشود:۱- دانش بیکران ۲- استجابت دعا، آنچه از رویدادها پیش از وقوع آنها سخن بگوید، به صورت پیمانی است که توسط پدران خود از رسول اکرم (ص) به ارث برده است» (ابن بابویه، ۱۳۷۸ ه. ق. ج ۱، ص: ۲۱۴)