در یادداشتی بررسی شد،
تحلیل روز؛ ناآرامیها در سنگال، ریشهها و پیامدها
تحولات اخیر سنگال نشان میدهد که استعمارگران با استفاده از عناصر خودفروخته داخلی به دنبال بی ثبات کردن این کشور هستند تا از این طریق علاوه بر توجیه حضور خود در این کشور، زمینه را برای استعمارگری نوینی در این کشور فراهم آورند.
به گزارش سرویس بین الملل
خبرگزاری صداوسیما، مجتبی شاهسونی کارشناس مسائل بین الملل درباره آخرین تحولات سنگال نوشت:
۹ سال پیش بود که "مکی سال" رئیس جمهور وقت سنگال، "عبدالله واد" را شکست داد و به مقام ریاست جمهوری رسید. بنابراين در حالی که در آن زمان غرب آفریقا شاهد انتقال قدرتهای خونین و کودتا بود اما انتقال قدرت در سنگال آرام انجام شد، آرامشی که البته ناپایدار بود و گاه بیگاه موجب تنش و درگیری میان موافقان و مخالفان دولت شده است. در همین راستا ش
هر داکار پایتخت سنگال از روز ۱۳ اسفند در پی بازداشت «عثمان سونکو» یکی از مخالفان دولت، همچنان ناآرام است. طبق گزارشهای غیر رسمی بیش از ۴ نفر در درگیریهای منطقه کازامانس سنگال کشته شدند. در همین حال مقامات سنگالی دو شبکه تلویزیونی خصوصی این کشور را به دامن زدن خشونتها متهم کردند و فعالیت آنها را به حالت تعلیق درآوردند. عثمان سونکو در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۹ در جایگاه سوم قرار گرفت و پیشبینی میشد که یکی از اصلیترین مدعیان انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۴ باشد، اما سونکو زمانی که برای اتهام تجاوز راهی دادگاه بود، بازداشت شد. او اتهام خود را رد کرده است. بر اساس اعلام این رسانه، وزیر کشور سنگال اعلام کرد که تا کنون ۴ نفر بر اثر ناآرامیهای اخیر جان خود را از دست داده اند. «آنتوان فیلیکس عبدالله الدیومی» وزیر کشور سنگال قول داد تا از تمامی ابزارهای لازم برای بازگرداندن امور به نظم استفاده خواهد کرد.
سنگال در سید ۳ قدرتهای آفریقا
نظامهای منطقهای در افریقا متاثر از ساختار جغرافیایی مربوطه شکل گرفته اند و بر این اساس در جنوب و غرب افریقا که از کالبد و ساختار منسجم جغرافیایی برخوردار میباشند نظم منطقهای یکپارچه و در شرق و شمال افریقا که فاقد ساختار منسجم میباشد نظام گسیخته وجود دارد.
نظام قدرت در افریقا از الگوهای زیر تبعیت میکند: الگوی تک قدرتی در ساختار قدرت منطقه ای، شامل مناطق جنوب با محوریت کشورهای افریقای جنوبی و غرب افریقا با محوریت کشور نیجریه. الگوی چند قدرتی در ساختار قدرت منطقه ای، شامل مناطق شمال با بازیگری کشورهای مصر، الجزایر، لیبی و مغرب و شرق افریقا با نقش آفرینی کشورهای کنیا، سودان، تانزانیا و اتیوپی. همچنین در منطقه مرکز و غرب مرکزی کشورهای کامرون، گابن و جمهوری دموکراتیک کنگو به ایفای نقش میپردازند. بر اساس الگوی نظام منطقهای در غرب آفریقا، سنگال جزء قدرتهای درجه ۳ در این قاره است.
موقعيت جغرافياي نه چندان استراتژیک
جمهوری سنگال با ۱۹۶ هزار و ۱۹۰ کیلومتر مربع مساحت در آفریقای غربی و در حاشیه اقیانوس اطلس، میان گینه بیسائو و موریتانی واقع شدهاست. این کشور از سمت شمال ۸۱۳ کیلومتر با موریتانی، از سمت شرق ۴۱۹ کیلومتر بامالی و از سمت جنوب ۳۳۰ کیلومتر با گینه و ۳۳۸ کیلومتر با گینه بیسائو مرز مشترک دارد. از سوی دیگر کشور گامبیا به طول ۷۴۰ کیلومتر، چون زبانهای در داخل سنگال قرار دارد. شمال و شمال شرق این کشور به خاطر نزدیکی با صحرای بزرگ آفریقا نیمه بیابانی است و آب و هوایی گرم و خشک دارد. جنوب غرب سنگال نیز نواحی جنگلی دارد و آب و هوایش گرم و مرطوب است. بنابراین اگرچه سنگال نه کشور پهناوری است و نه موقعیتی راهبردی دارد، با این حال نقش برجستهای در سیاست قاره آفریقا بازی میکند. پایتخت سنگال شهر داکار نام دارد و از شهرهای مهم آن میتوان به دیوربل، فاتیک، کاولاک، کولدا، لوگا، تامباکوندا اشاره کرد. شهر داکار در این کشور طی سالهای اخیر به منطقه آزاد تجاری و صنعتی تبدیل شدهاست. طبق آخرين برآوردها جمعيت سنگال بيش از 15 ميليون برآورد شده است.
منابع و معادن غنی سنگال
سنگال سالانه نزدیک به ۲/۱ میلیارد کیلووات ساعت توان تولید انرژی الکتریکی دارد که تماماً توسط نیروگاههای حرارتی تأمین میشود. تولید فراوردههای غذایی، محصولات نفتی، مصالح ساختمانی و منسوجات جزو مهمترین فعالیتهای صنعتی سنگال است. همچنین از بین محصولات کشاورزی این سرزمین میتوان به بادام زمینی، ارزن، ذرت، برنج، پنبه، گوجه فرنگی و سبزیجات اشاره کرد. سنگال ۴ میلیون نفر نیروی کار دارد و نرخ بیکاری در این کشور به ۴۰ درصد میرسد. فسفات و سنگ آهن حجم زیادی از ذخایر معدنی سنگال را تشکیل میدهد و بخش قابل توجهی از صادرات سنگال به این کالاها اختصاص دارد. صادرات سنگال عمدتاً شامل ماهی، فراوردههای نفتی، پنبه و فسفات میشود. در سالهای اخیر فرانسه، ایتالیا، هند، ساحل عاج و مالی خریداران عمده کالاهای سنگال هستند. فرانسه و دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپایی، نیجریه، کامرون، ساحل عاج، الجزایر، آمریکا، چین و ژاپن عمده شرکای وارداتی سنگال هستند. اخيرا وزیر فرهنگ سنگال اعلام کرد که روابط اروپا و آفریقا باید تعادل پیدا کند.
ردپای استعمارگران در ساختار سياسي
این کشور در سال ۱۹۶۰ از زیر سلطه فرانسه خارج شد و از آن زمان تاکنون به صورت جمهوری دمکراتیک اداره میشود. با این حال اغلب سیستمهای اداری این کشور هنوز هم به شیوه فرانسوی اداره میشوند. در سنگال رئیسجمهور قدرت زیادی دارد. رئیسجمهور بر اساس تغییری که در قانون اساسی سنگال در سال ۲۰۰۱ ایجاد شد، هر پنج سال یک بار انتخاب میشود. پیش از آن دوره ریاست جمهوری هفت ساله بود. برای انتخاب رئیسجمهور انتخابات عمومی برگزار میشود و رای مردم رئیسجمهور را تعیین میکند. نخستوزیر در سنگال رئیس کابینه است و وزیران را تعیین میکند. نخستوزیر توسط رئیسجمهور تعیین می شود. سنگال بیش از ۸۰ حزب دارد. مجلس این کشور ۱۵۰ کرسی دارد که نمایندگان ۹۰ کرسی آن با رای مستقیم مردم تعیین میشوند.
عضويت در نهادهاي بين المللي
سنگال علاوه بر سازمان ملل متحد (UN)، در سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، گروه ۷۷ (G-۷۷)، سازمان بینالمللی کار (ILO)، صندوق بینالمللی پول (IMF)، سازمان بینالمللی دریانوردی (IMO)، سازمان بینالمللی پلیس جنایی (INTERPOL)، کمیسیون بین دولتی اقیانوسشناسی (IOC)، سازمان بینالمللی مهاجرت (IOM)، جنبش عدم تعهد (NAM)، سازمان وحدت آفریقا (OAU)، سازمان کنفرانس اسلامی (OIC)، سازمان منع سلاحهای شیمیایی (OPCW)، کمیسیون سازمان ملل برای تجارت و توسعه (UNCTAD)، سازمان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ملل متحد (UNESCO)، سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (UNIDO)، کنفدراسیون جهانی کارگران (WCL)، فدراسیون جهانی اتحادیه کارگری (WFTU)، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان جهانی مالکیت معنوی (WIPO)، سازمان تجارت جهانی (WTO) و بانک جهانی (WB) عضویت دارد.
سنگال عرصه رقابت استعمارگران
فرانسویها نخستین بار در سال ۱۶۵۹ در سنگال بندرگاهی ساختند و نام آن را سن لوئی گذاشتند. برای مدتی بریتانیا در سنگال دخالت میکرد، ولی فرانسویها گوی سبقت را از بریتانیاییها ربودند و توانستند در سال ۱۸۹۵ مالکیت سنگال را به عنوان یکی از مستعمرات غرب آفریقا از آن خود کنند. سنگال در سال ۱۹۴۶ به عنوان یکی از مستعمرات فرانسه درآمد. در ۴ آوریل ۱۹۶۰ از فرانسه اعلام استقلال کرد و در ۲۰ ژوئن ۱۹۶۰ به عنوان یک جمهوری مستقل با مالی فدراسیونی تشکیل داد که به عنوان «فدراسیون سنگال و مالی» شناخته شد. این فدراسیون چندان دوام نیاورد و چند ماه بعد در ۲۰ اوت ۱۹۶۰ منحل شد. سنگال در سال ۱۹۸۲ با پیوستن به گامبیا، «کنفدراسیون سنگامبیا» را تشکیل داد. این اتحادیه نیز هفت سال بعد در سال ۱۹۸۹ منحل شد.
قومیت گرایی و استثمار
اکثریت مردم سنگال از قوم «ولوف» هستند، ولی گروههای نژادی فولانی، سرر، پولار و ماندینکا نیز در سنگال زندگی میکنند. زبان رسمی این کشور فرانسه و خط آن نیز فرانسوی است، اما لهجه بومی ولوف و پولار در سنگال رواج دارد. امید به زندگی در میان مردان سنگال ۶/۶۰ سال و در میان زنان این کشور ۸۲/۶۳ سال است. نرخ باسوادی درمیان مردان این کشور حدود ۴۳ درصد و در بین زنان ۲/۲۳ درصد است.
سنگال پُل فرهنگي ميان مسلمانان و سياه پوستان
سنگال اگرچه سنگال نه کشور پهناوری است و نه موقعیتی راهبردی دارد، با این حال نقش برجستهای در سیاست قاره آفریقا بازی میکند. این کشور در سال ۱۹۶۰ از زیر سلطه فرانسه خارج شد. سنگال به عنوان کشور ملت آفریقایی که بیش از ۹۰ درصد جمعیت آن را مسلمانان تشکیل میدهند به نوعی یک پل فرهنگی بین مسلمانان و دنیای سیاهان آفریقایی بهشمار میآید. ۹۲ درصد مردم این سرزمین مسلمان و اهل تسنن هستند. حدود ۲ درصد از آنها نیز مسیحی هستند. شیعیان از جمله گروههای موجود در این کشورند که دارای مدارس و مساجدی از آن خود هستند و ارتباط آنان با سایر مسلمانان و فرق اسلامی بسیار خوب است. آمار شیعیان سنگال بیش از دویست هزار نفر است که بیشتر آنان را شیعیان بومی تشکیل میدهند، تعداد شیعیان مهاجر لبنانی نیز بیش از چهل هزار نفر است.
روابط نزدیک سنگال با کشورهای مسلمان
۹۲ درصد مردم این سرزمین مسلمان و اهل تسنن هستند. حدود ۲ درصد از آنها نیز مسیحی هستند. شیعیان از جمله گروههای موجود در این کشورند که دارای مدارس و مساجدی از آن خود هستند و ارتباط آنان با سایر مسلمانان و فرق اسلامی بسیار خوب است. آمار شیعیان سنگال بیش از دویست هزار نفر است که بیشتر آنان را شیعیان بومی تشکیل میدهند، تعداد شیعیان مهاجر لبنانی نیز بیش از چهل هزار نفر است. در این کشور مؤسسههای ایرانی به منظور ارائه آموزشهای دینی فعال هستند. در منطقه مرفه در حومه داکار، دانشگاه ایرانی المصطفی برای آموزش آموزههای دینی فعالیت می کند.
عشق به اهل بیت (ع) و قدس
اگرچه اکثر مسلمانان سنگال سنی مذهب هستند اما علیرغم تلاش های عربستان سعودی، اکثریت مردم این کشور عاشق اهل بیت (ع) هستند. در همین راستا همزمان با چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران، به ابتکار سفارت کشورمان در سنگال و جامعه المصطفی (ص) العالمیه شعبه داکار، رساله حقوق امام سجاد (ع) برای نخستین بار به زبان بومی سنگال (وولوف) ترجمه و رونمایی شد.
سعودي ها و ترويج وهابي گري
در نزدیکی داکار پایتخت سنگال، مؤسسهای به نام «انجمن موعظه اسلامی برای جوانان» (APIJ) به فعالیت مشغول است که از سوی عربستان سعودی در سنگال راهاندازی شده است. این مؤسسه با بودجهای که از کشورهای عربستان، قطر، امارات متحده عربی و کویت در اختیار مساجد سنی گذاشته میشود، اداره می شود.
روابط دیرینه ايران و سنگال
سابقه رابطه ایران و سنگال به سال ۱۳۵۰ باز میگردد. حمایت از برنامه صلح آمیز هستهای ایران، دیدار مقامات ارشد اين کشور با رهبر معظم انقلاب در سال های اخیر و سفر مقامات ایرانی از جمله منوچر متکی وزیر امورخارجه وقت ایران به این کشور نشان دهنده روابط نزدیک کشورمان با سنگال است. در همین حال حسن روحانی رئيس جمهور کشورمان اخیرا در روز چهارشنبه ۶ اسفندهنگام دریافت استوارنامه سفیر جدید سنگال در تهران، بر توسعه و تعمیق مناسبات سیاسی و اقتصادی افزایش همکاریها در زمینههای علمی، فرهنگی، فناوری و دانشگاهی و همچنین علوم اسلامی تاکید کرد. از سوی دیگر "سالیو نیانگ دینگ" سفیر جدید سنگال در تهران نیز بر تلاش برای افزایش سطح مناسبات و تعمیق بیش از پیش روابط دو کشور تاکید کرد. سال گذشته نیز وزیر امور خارجه کشورمان به سنگال سفر کرد. محمدجواد ظریف در جریان سفر به داکار، گفتگو با "مکی سال" رئیس جمهور این کشور ، "آمادو با" وزیر امور خارجه و "مصطفی نیاس"سخنگوی پارلمان این کشور را مثبت ارزیابی و تاکید کرد ایران ارزش والایی برای روابطش با کشورهای آفریقایی قائل است. بنابراین به نظر می رسد علاوه بر مشترکات مذهبی و فرهنگی زیاد بین دو کشور، داکار و تهران در دوره های مختلف روابط نزدیک سیاسی داشته اند مساله ای که می تواند با توسعه آن به عنوان یک پتانسیل بالقوه برای نزدیکی روابط میان دو کشور موجب پیشرفت هرچه بیشتر دو کشور شود.
سنگال و کشورهای اروپایی
اگرچه سنگال در سال ۱۹۶۰ از زیر سلطه فرانسه خارج شد اما با این وجود سنگال روابط بسیار خوبی با کشورهای اروپایی دارد. در همین راستا به منظور همکاریهای اقتصادی و موضوع مهاجران غیرقانونی اخیرا به این کشور سفر کرد. به نظر می رسد منابع و معادن غنی طبیعی در این کشور و از سویی دیگر بازار مصرف مناسب برای محصولات کشورهای اروپایی از مهمترین دلایل طمع ورزی اروپایی ها به این کشور است.
سنگال راه مهاجرت به اروپا
اگرچه زمانی سواحل سنگال یکی از اصلیترین نقاط عزیمت مسافرانی بود که قصد ورود به خاک اروپا را داشتند، اما در سالهای اخیر تغییراتی در این مسیر حرکت مهاجران بوجود آمده و آنها ترجیح می دهند از راه زمین خود را به تونس یا لیبی برسانند و از آنجا و با قایق رهسپار مدیترانه شوند. اما با این وجود سنگال به عنوان یکی از مهمترین گذرگاه های مهاجران از آفریقا به اروپا شناخته می شود مسیری که البته چالش هایی را برای این کشور به وجود آورده و به همین دلیل نیز کانون توجه کشورهای اروپایی نیز قرار گرفته است. در همین راستا در اواخر سال 2020 ميلادي در پی غرق شدن یک کشتی حامل پناهجویان در آبهای سنگال واقع در غرب آفریقا، بیش از ۱۴۰ مهاجر جان خود را از دست دادند. بنا بر گزارش سازمان بینالمللی مهاجرت (IOM) این حادثه مرگبارترین حادثۀ غرق کشتی مهاجران در سال ۲۰۲۰ میلادی بود.
نوید عصری جدید در سنگال
مکی سال رئیس جمهور وقت سنگال دانشآموخته رشته زمینشناسی، نخست وزیر دولت عبدالله واد بین سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ و رئیس مجلس ملی سنگال از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸ بوده است. "مکی سال" پس از به قدرت رسیدن در سال ۲۰۱۲ توجه به معيشت مردم، فوریت در پوشش بیمه خدمات درمانی همگانی، بهبود شاخص توسعه انسانی، پاسخ به نیازها و احتیاجات اجتماعی، آموزش و پرورش و آموزش حرفه ای را از اولويت هاي کاري خود اعلام کرد وعده هایی که به اعتقاد مخالفان دولت، تحقق نیافته است.
"مکي سال" ادامه دولت "عبد الله واد"
مکي سال از دوران جواني در کنار عبد الله واد رئيس جمهور پيشين سنگال بوده است و به همين دليل گفته مي شود که عبدالله واد استاد وي بوده است اما بعد از مدتي با عبد الله واد اختلاف پيدا کردند. شاید به همین دلیل است که مخالفان دولت سنگال، امیدی به تحقق وعده های مکی سال نداشته و دولت وی را ادامه دولت عبد الله واد می دانند.
"کازمانس"، ريشه ناآرامي های ۴ دهه اخیر
منطقه کازامانس از سی و پنج سال گذشته تا کنون به صحنه مناقشههای مسلحانه تبدیل شده است. عبدالله واد و دولتش به خاطر اینکه راه حلی برای مناقشه کزمانس پیدا نکردند، مورد انتقاد شدید قرار گرفته اند، جایی که عملیات چریکی هنوز ادامه دارد. در واقع مناقشه کازامانس یکی از مشکلات اصلی سنگال است. مناقشهای که بیش از سی و پنج سال است ادامه دارد. بیش از سی سال ویرانی، مرگ و خون در این منطقه رخ داده است؛ علاوه بر دخالتهای قدرتهای بین المللی، نیروهای چریکی، جامعه مدنی کزمانس و همچنین کشورهای همسایه از جمله گامبیا و گینه بیسائو در این مناقشه دخیل هستند.
مداخله گري بيگانگان عامل بی ثباتی
اگرچه عوامل داخلي در بحران کنوني سنگال نقش دارد اما با اين وجود نمي تواند نقش بازيگران خارجي را ناديده گرفت. در همين حال وزیر امور خارجه سنگال سرمنشاء اعتراضات خیابانی اخیر در این کشور را «مداخله خارجی» دانست. آیساتا تال سال، وزیر امور خارجه سنگال طی مصاحبهای با شبکه تلویزیونی «فرانس ۲۴» در واکنش به اعتراضات صورت گرفته در پی بازداشت سونکو، رهبر مخالفان دولت این کشور گفت: مداخله کنندگان خارجی تظاهرات خیابانی را مدیریت میکنند.برخی از عاملان خارجی در اعتراضات اخیر مردم سنگال را در راستای اهداف خود هدایت میکنند.
دولت جدید سنگال از ابتدا به دنبال بهبود فضای کسب و کار بود مساله ای که به نظر بسیاری از کارشناسان مکی سال تا حدودی توانسته است به پیشرفت های خوبی در این زمینه دست یابد. حکومت این کشورهدف بلندپروازانهای در این زمینه دارد، یک مدیر برنامه ریزی توسعه در داکار: “در سنگال تشریفات گمرکی همچنان شامل کاغذ بازی بسیاری است، اما هدف ما صرفه جویی در وقت برای بازرگانان بوده است. ”
"آپيکس" راهشگاي سرمايه گذاران
در سنگال یک نهاد دولتی بنام آپیکس وجود دارد که راهگشای سرمایه گذاران است. این نهاد به طور رایگان و به صورت یکجا خدمات چندگانهای را به طریق آنلاین برای ایجاد کسب و کار به مشتریان ارائه میکند. این خدمات شامل همه اسناد لازم برای تاسیس یک شرکت است. در سنگال، تاسیس یک شرکت در کمتر از ۲۴ ساعت و ایجاد تعداد فراوان شرکتهای تجاری و اقتصادی کوچک، بی سابقه است و نشان میدهد که کارآفرینان مجبور به انجام تشریفات اداری مختلف نیستند. جمهوری سنگال که دارای موقعیتی مانند دیگر قدرتهای اقتصادی آفریقاست، هنوز با چالشهای زیادی روبرو است. اما این کشور مصمم است که به رشد خروشان اقتصادی و قدرت نفوذ در این زمینه دست یابد.
سنگال، الگوی دموکراسی و ثبات
مکی سال ۵۹ ساله در سال ۲۰۱۲ به عنوان رئیس جمهوری سنگال انتخاب شد. رقیب او در این انتخابات عبدالله واد، رئیس جمهوری سابق سنگال و مربی سابق او بود. مکی سال در سنگال و فرانسه رشد یافته و تحصیل کرده و مهندس زمین شناس است. او ازدواج کرده و پدر سه فرزند است. در سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳ که عبدالله واده برای اولین بار او را به حکومت دعوت کرد و در سمت وزیر معادن، انرژی و آب قرار گرفت، تقریبا ناشناخته بود. او در سال ۲۰۰۴ به نخست وزیری رسید و تا سال ۲۰۰۷ در این مسئولیت باقی ماند. در سال ۲۰۰۸ حزب دمکراتیک سنگال را ترک گفت و حزب اتحاد برای جمهوری را تاسیس کرد که حزبی لیبرال است. مکی سال، در مورد سنگال میگوید: “سنگال الگویی است که باید مورد حمایت قرار گیرد. جزیره ثباتی است در منطقهای پر از مسئله. الگویی از دمکراسی، و ثبات در آفریقاست.
سنگال در مسير رشد و توسعه
سنگال از سال ۲۰۱۲ میلادی در مسیر تبدیل به اقتصادی نوظهور قرار دارد و روند اصلاح و بهبود محیط کسب و کار از این سال در این کشور آغاز شده است. هدف، دستیابی به رشد اقتصادی پایدار و تامین منافع تعداد بیشتری از مردم است. نتیجه تاکنون امیدوارکننده و نوید بخش بوده است. سنگال از نظر جذب سرمایه گذار خارجی هم در مسیر رشد قرار دارد. یک نمونه شرکت بزرگ هندی است که بیش از ۴۰۰ میلیون دلار برای احیای صنایع شیمیایی کشور سرمایه گذاری کرده است.
چشم انداز ۲۰۳۵ و پیوستن به بازیگران اصلی آفریقا
سنگال مصمم است تا سال ۲۰۳۵ میلادی به اقتصاد در حال ظهور تبدیل شود. بلندپروازی سنگال تبدیل شدن به قطبی اقتصادی در بین کشورهای غرب آفریقاست، منطقهای با ۳۰۰ میلیون نفر جمعیت. برای این کار ساز و کار تجارت باید بهبود یابد و مراحل اداری تسهیل و هزینه سرمایه گذاران کم گردد. برای این کار سنگال باید رقابتیتر شود. یکی از استراتژیهای سنگال برای توسعه، ساخت و توسعه دیامینیادیو، پروژهای شهری، در ۳۰ کیلومتری جنوب داکار است. این پروژه ۳۰ تا ۴۰ هزار شغل ایجاد خواهد کرد، پروژهای عظیم شامل دانشگاه ها، بیمارستانها و ادارات؛ شهری جدید با مراکز و سازمانهایی بوسعت ۳ هزار هکتار. سنگال از چالشهای پیش روی خود آگاه است. اما در عین حال به کارتهای برندهای که هم در دست دارد باور دارد و مطمئن است که با انجام اصلاحات میتواند یکبار و برای همیشه به بازیگری اصلی در قاره آفریقا تبدیل شود. در سند چشم انداز ۲۰۳۵ علاوه بر جذب تجار خارجی، سرمایه گذاران سنگالی در خارج هم به کشورشان برمیگردند. وادو نیانگ یکی از این افراد است او بعد از ۲۰ سال کار در حوزه هتلداری لوکس در ایالات متحده آمریکا به سنگال برگشته است.
ناآرامیهای سنگال؛ عثمان سونکو، بهانه یا بها!
سوای درستی یا نادرستی اتهامهای وارده به «عثمان سونکو»، اما به نظر میرسد دستگیری وی به بهانههای گوناگون بهای آزادی خواهی و روحیه استکبار ستیزی مردم این کشور در مقابله با عناصر خود فروخته غربی باشد.
نتيجه گيري:
اگرچه سنگال به عنوان یک کشور غرب آفریقایی در مسیر رشد و توسعه قرار دارد اما ناآرامی های اخیر نشان می دهد که این کشور پتانسیل تشدید تنش و درگیری و حتی جنگ داخلی را در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ دارد؛ علاوه بر تحولات داخلی، بازیگران خارجی از جمله فرانسه و سایر کشورهای اروپایی در کنار همپیمانان منطقه ای آنها از جمله عربستان سعودی که چشم طمع به منابع طبیعی و معدنی این کشور دارند عامل اصلی بی ثباتی و ناامنی در سنگال هستند تا از این طریق حضور خود را در این کشور تقویت و به چپاول منابع این کشور ادامه دهند؛ بنابراین این گونه به نظر می رسد که استعمار گران با وجود گذشت سالیان طولانی از استعمارگری آنها، اکنون در اندیشه استعمار گری نوینی در این کشور هستند.
نویسنده: مجتبی شاهسونی
کارشناس مسائل بین الملل