ادامه جنبش ضد بی عدالتی در آمریکا
روایت زن سیاهپوست از کشته شدن برادرش به دست پلیس
یک زن سیاهپوست آمریکایی قتل برادرش به دست پلیس و مشکلاتی که خانوادگی متاثر از این جنایت را بیان کرد.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از پی بی اس، زن سیاهپوست آمریکایی که ۴ سال پیش برادر دو قلوی خود را بر اثر تیراندازی پلیس در اوکلاهما از دست داد، مشکلات خانواده برادرش را بعد از این حادثه غم انگیز بازگو کرد.
چهار سال پیش، یک افسر پلیس، مرد سیاهپوستی به نام "ترنس کراچر" را در شهر تولسا در اوکلاهما هدف تیراندازی قرار داد و به قتل رساند.
تیفانی کراچر، خواهر این مرد سیاهپوست، در گفتگو با این شبکه گفت: من خواهر دو قلوی «ترنس» هستم که در سپتامبر ۲۰۱۶ به دست یک مأمور زن سفیدپوست به نام "بِتی جوشِلبی" در اوکلاهما کشته شد. ترنس، مردی تنومند، اما آرام بود. او قصد داشت به همراه پدر و مادرم برای شرکت در مراسم دینی به کلیسا برود، اما ۱۵ دقیقه بعد، کشته شد. خودروی او در وسط جاده از کار افتاد.
«بتی شلبی» افسر پلیس در شهادت خود گفته بود تصور کرده است که ترنس حالت عادی ندارد و یا دچار حمله عصبی-روانی شده و او قصد داشته است، کمک کند. زمانی که دید ترنس حالش خوب نیست و ارتباط برقرار نمیکند، درخواست نیروی پشتیبان کرد. اگر به تصاویر ویدیویی آن حادثه نگاه کنید، خواهید دید که مأموران پلیس و حتی یک بالگرد به محل میآیند. بعد ناگهان تصاویر ویدیویی متوقف میشود و "ترنس" دیگر زنده نیست و ما متوجه شدیم که با اسلحه و کلت برقی، همزمان به او شلیک شده است. میدانم که او سلاح به همراه نداشت و تصور نمیکرد به او تیراندازی کنند.
چیز دیگری که هر شب قبل از خواب به یاد میآورم این است که ترنس روی زمین افتاده بود و اطراف جسدش پر از خون بود.
تیفانی کراچر در پاسخ این پرسش که چه نکتهای وجود دارد که مردم از درک آن درباره کسانی که عزیزانشان را اینگونه از دست میدهند، عاجزند؟ کدام بخش از تجربیات شماست که دیده نمیشود؟ گفت: آنچه نشان داده نمیشود، آثار شدید روحی و روانی این مسئله بر زندگی ماست. به عنوان مثال، بعد از کشته شدن "ترنس"، پلیس یک بار خودروی مرا متوقف کرد. من پسر کوچک او، "ترنس جونیور" را به همراه پسرعموهایش به سینما برده بودم. زمانی که پلیس، چراغهای گردان را روشن کرد و در تعقیب ما سرعت خود را زیاد کرد، ما خودرو را متوقف کردیم، اما کودکان سراسیمه فریاد میکشیدند و میگفتند: به ما تیراندازی خواهند کرد و ما کشته خواهیم شد. من ناچار شدم آنها را آرام کنم.
وی در ادامه افزود:فرزندان ترنس هنوز به جلسات مشاوره میروند؛ آنها ماهانه دو بار به این جلسات میروند. اکنون دختران او میگویند ای کاش مردم همان طور که برای جورج فلوید تظاهرات میکنند، برای پدر ما نیز تظاهرات کرده بودند. آنها هر روز و هر زمان که اینگونه تصاویر از شبکههای تلویزیونی پخش میشود، با این اوضاع دشوار روبرو میشوند.