نشست مالزی زنگ هشداری برای عربستان

  به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، عبدالباری عطوان سردبیر روزنامه اینترنتی رای الیوم در سر مقاله‌ای جدید خود در این روزنامه نوشت: اهمیت نشست اسلامی کوالالامپور که امروز با حضور سران و نمایندگان شش کشور اسلامی در پایتخت مالزی آغاز به کار می‌کند، فقط در این نیست که به منزله هسته ائتلاف جدید اسلامی است که اعضای آن می‌خواهند جایگزین سازمان همکاری اسلامی شود بلکه از این نظر که با به حاشیه بردن کشور‌های کوچک و بزرگ عربی، رهبری جهان اسلام را از آن‌ها می‌گیرد و آن را به رهبری جدید «اسلامی» اعطا می‌کند.
مقصود ما برخی کشور‌ها مانند عربستان، مصر، مغرب، سودان و الجزایر و همچنین سوریه و عراق است. همه این کشور‌ها به طور کامل از این عرصه دور شده اند و از رهبران آن‌ها برای حضور در این نشست دعوت بعمل نیامده است.
به این موضوع نمی‌پردازیم که عمران خان نخست وزیر پاکستان پس از سفر غافلگیرکننده به ریاض و به عللی که هنوز مشخص نیست، در این نشست حضور نمی‌یابد. آن هم در حالی که وی از مهم‌ترین مؤسسان این ائتلاف بود. این اعتقاد وجود دارد که شاید فریب مالی، یکی از مهم‌ترین علل پایین بودن سطح نمایندگی پاکستان در این نشست باشد به طوری که ائتلاف جدید را از یکی از قدرت‌های هسته‌ای محروم کرد؛ اما حضور حسن روحانی رئیس جمهور ایران در این نشست، بُعد طایفه‌ای را از آن گرفت و موجب شد این نشست در سطح عمیق تری به منزله نمایندگی وحدت اسلامی اهل تشیع و سنت باشد.
در این نشست شش کشور حضور دارند که پنج کشور از آن‌ها بیشترین جمعیت مسلمان غیر عرب (یعنی اندونزی، پاکستان، ترکیه، ایران و مالزی) را در خود دارند. به طوری که جمعیت این کشور‌ها شامل ۶۰۰ میلیون نفر و مساحت جغرافیایی آن‌ها بیش از شش میلیون کیلومتر مربع می‌شود.
به گفته یاسین اکتای مشاور رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه، وجه مشترک کشور‌های نشست این است که اقتصاد آن‌ها متکی بر منابع طبیعی نیست؛ بلکه بر تولیدات و منابع انسانی خود تکیه می‌کنند. شاید به همین سبب باشد که این نشست با عنوان «نقش توسعه در دستیابی به حاکمیت ملی» برگزار می‌شود.
آنچه «رجحان وبرتری» این ائتلاف بر رهبری کشور‌های عربی بر جهان اسلام را تقویت می‌کند، سخنان یاسین اکتای که به عنوان نظریه پرداز ایدئولوژیک این نشست از وی یاد می‌شود، درباره مستثنی شدن سران عرب در نشست کوالالامپور است.
وی گفت: «این افراد کجا هستند؟ در حالی که اسلام و مسلمانان در جهان با خطر گسترش تنفر و دشمنی با اسلام مواجه است، آن‌ها در عرصه حضور ندارند. وقتی که این خطر به منزله مشکلی است که به دنبال راه حلی برای آن هستیم، شاهد حضور آن‌ها نیستیم و می‌بینیم که اقدامات آن‌ها به تشدید دشمنی با اسلام منجر می‌شود.»
به رغم اینکه سخنان اکتای سخت و سنگین بود، متأسفانه واقعیت را بیان می‌کند. محور اسلامی عربی در تاریک‌ترین روز‌های خود به سرمی برد. تفرقه، جنگ، درگیری‌های مربوط به فساد، دیکتاتوری، سرکوبگری، پیروی کامل از استعمار غرب به ویژه استعمار آمریکایی، افتادن شمار زیادی از رهبران آن‌ها زیر پای اسرائیل، عادی سازی علنی روابط با اسرائیل و حتی تشکیل ائتلاف با آن، از جمله مسائل محور اسلامی عربی است.
مهاتیر محمد که از طریق طرح‌های توسعه‌ای با حمایت نظام شفاف دمکراتیک، مخالفت با ورود حتی یک اسرائیلی به مالزی، کشورش را به یکی از قدرتمندترین کشور‌های آسیایی تبدیل کرد، به درستی گفت: «این نشست در حالی برگزار می‌شود که مسلمانان در مناطق مختلف جهان در معرض سرکوبگری هستند. مسلمانان تروریست توصیف می‌شوند. نوعی ترس از اسلام وجود دارد و برای همگان واضح و مشخص است که این وضعیت در حال بدتر شدن است.»
واکنش به نشست اسلامی کوالالامپور نباید از طریق تحریک ارتش‌های سایبری به شلیک «موشک های» دشنام به رهبران شرکت کننده در این نشست و سخن گفتن از مجد و بزرگی گذشته انجام شود؛ زیرا این اقدام، روش انسان‌های درمانده و ناتوان است. برای آگاهی از عللی که زمینه را برای به حاشیه راندن بیش از بیست کشور عربی اسلامی و در رأس آن‌ها عربستان فراهم کرد، باید به بازنگری‌های جدید و خودانتقادی پرداخت.
عربستان برای حفظ رهبری جهان اسلام باید بیشتر سیاست‌های کنونی خود از جمله جنگ هایش در یمن و پیروی مطلق از آمریکا را تغییر دهد و به موضع گیری قدرتمندانه در محور مسائل اسلامی و از همه مهم‌تر فلسطین و مقدسات اسلام در فلسطین روی آورد.
سازمان همکاری اسلامی که نشست کوالالامپور برای عبور از آن و به عنوان گزینه جایگزین برای آن تلاش می‌کند، صرفا به نامی بدون محتوا تبدیل شده است و هیچ ارتباطی با همکاری اسلامی ندارد، زیرا از کشوری که مقر آن است، جانبداری کرده و به هیچ وجه بیطرف نبوده است و به یکی از اداره‌های وزارت خارجه سعودی تبدیل و نقش آن به انتشار برخی بیانیه‌ها محدود شد و فقط نویسندگان بیانیه ها، آن‌ها را می‌خوانند. حتی درباره این که چه کسانی این بیانیه‌ها را می‌نویسند، شک داریم.
کشوری که می‌خواهد رهبری جهان اسلام را در دست بگیرد، باید در همه زمینه‌ها الگو باشد؛ زمینه‌هایی مانند توسعه، دمکراسی، احترام به حقوق بشر، عدالت اجتماعی، نپذیرفتن هیچ نوع طایفه گرایی، تثبیت حاکمیت ملی، تثبیت پایه‌های حکومت قدرتمندانه، ریشه کن کردن هر نوع فساد و تلاش برای نزدیک کردن مسلمانان به یکدیگر و پشتیبانی همه جانبه از مسائل به حق مسلمانان آن هم بدون هر نوع تردید.
این نشست به منزله زنگ هشداری برای همه «رهبران» عربی و اسلامی به ویژه عربستان است. شاید از خواب خود بیدار شوند و در سیاست‌های خود بازنگری کنند. اکنون عبور از سازمان همکاری اسلامی انجام می‌شود. شاید فردا از این موضوع غافلگیر شویم که برخی کشور‌ها خواستار نظارت «اسلامی» بر حرمین شریفین باشند. برخی اهداف واقعی در این زمینه وجود دارد و شاید نشست کوالالامپور به منزله آغازی برای این اقدام باشد.
به خوبی می‌دانیم که شاید این هشدار‌های ما خشم بسیاری را برانگیزد و باید هم این گونه باشد. ما ایمان داریم که مطرح کردن این مسائل وظیفه ما است و نتیجه هر چه که باشد، به سبب تمایل خود، با استفاده از این تریبون، این موضوع را مطرح کردیم.