پخش زنده
امروز: -
مقامات آمریکایی اعلام کردند شمار بی خانمانها در لس آنجلس طی سال گذشته 12 درصد افزایش یافته است.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از خبرگزاری فرانسه ، مقامات آمریکایی سه شنبه اعلام کردند شمار افراد بی خانمان در لس آنجلس طی سال گذشته 12 درصد افزایش یافت، به طوری که حدود 59 هزار نفر در این منطقه در سرپناههای موقت زندگی می کنند.
با اینکه سال گذشته دهها هزار نفر از خیابان ها جمع آوری و به مسکن های دائمی منتقل شدند، مسئولان لس آنجلس که پرجمعیت ترین بخش ایالت کالیفرنیاست، قادر به حل معضل افزایش مستمر شمار بی خانمان ها نبود.
پیتر لین، مدیر اجرایی ”سازمان خدمات بی خانمانان لس آنجلس“ با ارائه گزارش سالانه درباره بحران بی خانمان ها در این منطقه گفت: ”ما بزرگترین جمعیت بی سرپناه را در میان جمعیت کل کشور، و یکی از بیشترین شمار بی خانمان ها در سراسر آمریکا داریم. فقط نیویورک است که هر شب افراد بیشتری در آن بی خانمان هستند.“ به گفته مقامات، افزایش شمار بی خانمانان، بیشتر به خاطر فقدان مسکن ارزان و افزایش اجاره بهای مسکن است. لین گفت شهر لس آنجلس سریعترین افزایش تعداد بی خانمان ها را داشته است، به طوری که طی سال گذشته 16 درصد معادل بیش از 36 هزار نفر به بی خانمان های شهر افزوده شد.
لین گفت: ”ما گرانترین بازار مسکن را در آمریکا داریم که هم از نظر دامنه و شدت بحران، چالش منحصر به فردی برای ما ایجاد می کند.“ وی افزود حدود 700 هزار نفر از مردم این شهر، بیش از نیمی از درآمد خود را صرف پرداخت اجاره می کنند. وی گفت: ”بیش از دو میلیون نفر لس آنجلسی به سختی می توانند هزینه های خود را تامین می کنند.“
لین گفت فشار بر ساکنان لس آنجلس به قدری است که فردی با حداقل درآمد 13 و نیم دلار در ساعت، باید هر هفته 80 ساعت کار کند تا از عهده پرداخت اجاره بهای یک آپارتمان یک خوابه در این شهر برآید.
این یافته ها یادآور تامل برانگیز بحرانی است که با وجود اختصاص میلیون ها دلار بودجه برای بهبود اوضاع در ایالتی - که پنجمین اقتصاد بزرگ جهان را دارد-، سالهاست دامنگیر این شهر شده است.
اریک گارستی، شهردار لس آنجلس در بیانیه ای اعلام کرد: ”این نتایج یک واقعیت دشوار را به ما یادآوری می کند: این واقعیت که اجاره های سر به فلک کشیده در سرتاسر ایالت و سلب سرمایه گذاری دولت فدرال در ساخت مسکن ارزان، به همراه شیوع ناراحتی های روحی و بیماری های روانی درمان نشده، سریع تر از آنکه بتوانند راهی برای نجاتشان پیدا شود، به بی خانمانی می کشاند.“