به گزارش سرويس بين الملل
خبرگزاري صداوسيما از دهلي نو ؛ سمینار علمی نقش امیر خسرو دهلوی در فرهنگ ایران و هند در دپارتمان زبان فارسی دانشگاه بمبئی برگزار شد.
در این سمینار دو روزه که با حضور اساتید و دانشجویان زبان فارسی برگزار شد زندگی نامه، آثار و اشعار امیرخسرو دهلوی به عنوان شاعر پرآوازه پارسی گوی و نقش این شاعر برجسته در فرهنگ ایران و هند بررسی شد.
در این سمینار، خانم «سکینه خان»، رئیس دپارتمان دانشگاه بمبئی برگزاری این سمینار را رویدادی فرح بخش در عرصه علوم ادبیات شناسی و جامعه شناسی خواند و افزود امیر خسرو دهلوی به عنوان یکی از پرآثارترین و تأثیرگذارترین شاعران در فرهنگ فارسی و هندی است.
«احمد صادقی»، سرپرست سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در بمبئی درباره «جایگاه زبان و ادب فارسی در مناسبات ایران و هند» گفت طی صدها سال زبان فارسی چه در حوزه زبان دیوانی و دستگاه اجرایی و چه زبان علمی در هند عرصه را در اختیار داشت، همانگونه که زبان انگلیسی در دوره هند جدید این نقش را دارد. قریب به هشت قرن زبان فارسی قویترین عامل وحدت و یکپارچگی مسلمانان شبه قاره هند بود. تمامی شعب و شاخههای زبان و ادب فارسی در هند حضور داشتند. مجموعه آثار پدیده آمده به زبان فارسی در شبه قاره از آغاز تا قرن نوزدهم از نظر شمار و تعداد بر مجموعه تولیدات نوشتاری در ایران آن روز غلبه داشت. بر اساس برخی بررسیهای اولیه روی دست نوشتههای علمی موجود در کتابخانههای هند، در مقایسه با ۱۲۱۹ اثر به زبان عربی، ۱۶۷۱ اثر به زبان فارسی نگاشته شده بود.
وی در ادامه امیرخسرو دهلوی را شاعری خلاق و نو آور عنوان کرد و افزود: پنجگانه امیرخسرو در سیاقبه سبک و سیاق خمسه نظامی گنجوی، اما در عین حال از نوآوریهای خاص خود برخوردار بود.
«احمد صادقی»، سرپرست سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در بمبئی افزود اکثر شعرای پارسی زبان هند و ایران سرودههای خود را به تبع و تقلید از «مخزن الاسرار» نظامی و «مطلع الانوار» امیروخسرو سامان میدادند که لیلی و مجنون و خسرو و شیرین نمادهای عاشقانه آنها را در بر میگرفت. همچنین اثر امیرخسرو با نام «هشت بهشت» نخستین کتاب فارسی بود که به یک زبان اروپایی (ایتالیایی) ترجمه شد.
«مهدی زارع»، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در بمبئی، در مورد شخصیت امیرخسرو که معروف به سعدی هند اشاره کرد و گفت: امیرخسرو دهلوی یکی از عالی قدرترین شعرای هند است که زبان فارسی را در هند استوار کرد و از طرفی نوآوریهای چندگانه مانند مثنوی، عزلیات، ادبیات هند و ایران را مورد پسند عامه قرار دادند.
پروفسور «شریف حسین قاسمی»، رئیس سابق بخش فارسی دانشگاه دهلی درخصوص زندگانی امیرخسرو دهلوی گفت: امیرخسرو معرف فرهنگ هند بود.
وی با اشاره به اینکه در دورهای زبان فارسی، زبان نیمی از دنیا بوده است افزود در آن دوران در هند به رغم وجود زبانهای همچون سانسکریت و هندی، اما زبان فراسی زبان رسمی در هند بوده است و بسیاری از افراد و مردمان این سرزمین پهناور به این زبان شناخت کامل داشتند امیرخسرو به استاد خود، محبوب الهی خواجه «نظام الدین» (از عرفای بزرگ مسلمان در هند) علاقه زیادی داشته و او نیز به فارسی تسلط کامل داشته و همین موضوع باعث شد که او بسیار رشد کند و در زبان فارسی بتواند آثاری مهم و تاثیرگذار به جای گذارد.