نشست پژوهشی:
اهمیت پیمان پولی دو جانبه از منظر اقتصاد مقاومتی
با توجه به باقی ماندن تحریم های بانکی ایران و همچنین نوسانات قیمت ارز به خصوص دلار، پیمانهای پولی دوجانبه میتواند راه حلی برای مقابله با تحریمهای بانکی و تسهیل در نقل و انتقالات ارزی، بین ایران و کشورهای دیگر باشد.
پژوهش خبری صدا سیما: با توجه به باقی ماندن تحریم های بانکی
ایران و همچنین نوسانات قیمت ارز به خصوص دلار، پیمانهای پولی دوجانبه میتواند
راه حلی برای مقابله با تحریمهای بانکی و تسهیل در نقل و انتقالات ارزی، بین
ایران و کشورهای دیگر باشد. لذا با توجه به اهمیت موضوع، گزارشی در این خصوص در
پژوهش معاونت سیاسی فراهم شده است که تجمیعی از مصاحبه های پژوهشی، نشست و گزارش
های اقتصادی است. این گزارش می تواند ضرورت توجه به این موضوع را برای ما روشن
سازد و دستمایه مناسبی برای برنامه های خبری قرار گیرد. همچنین قرار است در شماره
بعدی، نگاهی به دلایل کارشناسان بانک مرکزی به چرایی عدم موفقیت دولت در بستن
پیمان های دوجانبه ، داشته باشیم .
پیمان
پولی دو جانبه چیست؟
پیمان پولی دوجانبه، روشی پیمان پولی دوجانبه، روشی در پرداخت های بین المللی است که در آن به جای
استفاده از یک ارز واحد جهان روا (همچون دلار و یورو) از دو ارز ملی کشورهای طرف
معامله استفاده می گردد. در حقیقت در این روش، طرفین با حساب دقیق ارز ملی، بدون
نیاز به دلار، و بدون تحمل خسارت ناشی از کاهش نرخ ارز، به مبادلات اقتصادی می
پردازند. به واسطه این روش، امکان ردیابی پرداخت های بین المللی توسط سیستم مالی و
امنیتی کشورهای دیگر (همچون آمریکا) امکان پذیر نبوده و بنابراین آمریکا به سادگی
نمی تواند در این زمینه از حربه تحریم استفاده کند. (تحریم های بانکی و مالی اصلی
ترین و موثرترین بخش از تحریم های آمریکا علیه ایران است)پیمان پولی دوجانبه، روشی در پرداخت های بین المللی است که در آن به جای
استفاده از یک ارز واحد جهان روا (همچون دلار و یورو) از دو ارز ملی کشورهای طرف
معامله استفاده می گردد. در حقیقت در این روش، طرفین با حساب دقیق ارز ملی، بدون
نیاز به دلار، و بدون تحمل خسارت ناشی از کاهش نرخ ارز، به مبادلات اقتصادی می
پردازند. به واسطه این روش، امکان ردیابی پرداخت های بین المللی توسط سیستم مالی و
امنیتی کشورهای دیگر (همچون آمریکا) امکان پذیر نبوده و بنابراین آمریکا به سادگی
نمی تواند در این زمینه از حربه تحریم استفاده کند. (تحریم های بانکی و مالی اصلی
ترین و موثرترین بخش از تحریم های آمریکا علیه ایران است) در پرداخت های بین المللی است که در آن به جای
استفاده از یک ارز واحد جهان روا (همچون دلار و یورو) از دو ارز ملی کشورهای طرف
معامله استفاده می گردد. در حقیقت در این روش، طرفین با حساب دقیق ارز ملی، بدون
نیاز به دلار، و بدون تحمل خسارت ناشی از کاهش نرخ ارز، به مبادلات اقتصادی می
پردازند. به واسطه این روش، امکان ردیابی پرداخت های بین المللی توسط سیستم مالی و
امنیتی کشورهای دیگر (همچون آمریکا) امکان پذیر نبوده و بنابراین آمریکا به سادگی
نمی تواند در این زمینه از حربه تحریم استفاده کند. (تحریم های بانکی و مالی اصلی
ترین و موثرترین بخش از تحریم های آمریکا علیه ایران است)
جمع بندی:
پیمان های پولی دوجانبه و چند جانبه طی سال های اخیر در جهان با اقبال فراوانی روبرو شده است. در واقع این نوع پیمان ها یکی از ابزارهای کشورها برای رهایی از سلطه ارزهایی است که استقلال اقتصادی و گاه سیاسی آن ها را به چالش می کشند. به طورکلی پیمان های دو جانبه ارزی، ابزار تقویت کننده ارزهای ملی و به عنوان ابزاری در برابر هژمونی دلار و سلطه امریکا در تجارت و اقتصاد بین المللی استفاده می شود. اهمیت این پیمان ها برای جمهوری اسلامی ایران که همواره در معرض تهدید برخی کشورها قرارداد بسیار بالا می باشد از جمله معایب استفاده از ارز غالب و مسلط (نظیر دلار و یورو) در مبادلات تجاری تسلط آمریکا بر اقتصاد کشورها است. چرا که تداوم کاربرد دلار امریکا یا یورو اروپا در مبادلات تجاری، در صورت تحریم امریکا یا اتحادیه اروپا، اقتصاد کشور استفاده کننده را با مشکلات متعددی مواجه و به اقتصاد آنها لطمه وارد می کند. تشدید و تسهیل خروج پول و سرمایه از کشورها توسط ثروتمندان از جمله دیگر آثار استفاده از ارز مسلط میباشد.در کشور ما نیز خصوصا پس از محدودیت هایی که در قالب تحریم های سال های اخیر از سوی برخی کشورهای غربی علیه مراودات پولی و تجاری ایران اعمال شد، استفاده از ظرفیت های فراوان پیمان های پولی دو و چند جانبه همواره بایستی مورد توجه کارشناسان و مسئولان قرار گیرد. بدون شک با عنایت به راهبردهای اقتصاد مقاومتی، علاوه بر رعایت پیش شرط های لازم، ورود ایران به این پیمان ها نیازمند: عزم و اراده ملی، ثبات سیاست های اقتصادی، کنترل تورم، بهبود فضای کسب و کار، توسعه روابط سیاسی، افزایش تولید داخلی، متنوع نمودن صادرات و تغییر در ساختار تجارت خارجی کشور از جمله: ایجاد موازنه تجاری مناسب در تجارت خارجی، صادرات کالاهای با ارزش افزوده و دانش بنیان و فضاسازی رسانه ای است.
پژوهش خبری // زهره دانشمندی