زنگنه: فقط بائرمن بعد از مصدومیت تماس گرفت

زنگنه توضیح می دهد که بعد از مصدومیت دو بار به سالن آزادی رفته و برخی پیشکسوتان و بازیکنان هم از مصدومیت او خبر نداشته و می پرسیدند کجا بازی می کنی؟ در حالی که ACL زانوی او پاره شده و نیاز به جراحی داشت. ملی پوش بسکتبال درباره مصدومیت خود می گوید: در جریان مسابقات انتخابی المپیک مقابل یونان،‌ عضله همسترینگم کش آمد. در تهران فیزیوتراپی کردم، شاید کمی هم زودتر کار را شروع کردم و به اردوی قبل از مسابقات چلنج رفتم.

پرش برای حرکت "الی اوپ" روی حلقه با پاس حامد حدادی ضربه آخر را به زانوی زنگنه زد. او این صحنه را تشریح می کند: حس کردم وقتی برای گرفتن توپ پریدم،‌ پاهایم با من نپرید! چند روز تمرین نکردم، عکس و آزمایش ام ار آی نشان داد که زانویم مشکوک به پارگی ACL است. با فیزیوتراپی ورم پایم خوابید و پزشکان گفتند با توجه به 70 درصد پارگی و 30 درصد سالم بودن ACL می توانم زندگی عادی خود را ادامه دهم؛ اما برای زندگی حرفه ای باید عمل کنم.

در آن زمان شنیده می شد که زنگنه برای معالجه پایش به آلمان سفر می کند،‌ فوروارد قدرتی تیم ملی که چند سال قبل به عنوان پدیده لیگ هم معرفی شده بود،‌ می گوید: بائرمن خیلی منطقی همان اول که گفتم برای تیم ملی بازی نمی کنم تا یک درصد شانس رسیدن به لیگ را داشته باشم،‌ این موضوع را قبول کرد و پیشنهاد داد که در آلمان زیر نظر پزشکانی خوب در یک کلینیک معالجه شوم. ویزای سفر را هم از طریق بل‍ژیک گرفتم؛ اما شرایط طوری نبود که به آلمان بروم چون یک سال قراردادم در لیگ را از دست داده بودم و 40، 50 میلیون هزینه سفر به آلمان منطقی نبود.

با این وجود عمل جراحی زنگنه در ایران هم چند ماه طول کشید. او توضیح می دهد: برخی کارها را باید انجام می دادم و روند اداری کمی طول کشید. همان موقع اگر جراحی می کردم،‌ اردیبهشت بر می گشتم و حالا تیر 96 آماده می شوم. بنابراین فرقی هم نمی کرد چون لیگ امسال را از دست داده بودم و عجله ای نداشتم،‌ به خصوص که از نظر روحی خیلی به هم ریخته بودم. 

چند سال قبل اتفاق مشابهی در اردوهای تیم ملی برای سامان ویسی افتاد که در مصاحبه هایش تاکید داشت،‌ تنها حسن نوربخش با او بعد از مصدومیت تماس گرفته که دیگر در فدراسیون هم نبود. زنگنه درباره پی گیری از فدراسیون می گوید: از طرف فدراسیون فقط بائرمن به من زنگ زد و پی گیر حالم بود. البته با لطف حامد حدادی که در این مورد صحبت کرد،‌ فدراسیون اعلام کرده که تمام هزینه های جراحی را می دهد. 

زنگنه که بعد از مصدومیت محمد اوجاقی، روز پنجشنبه در صفحه اجتماعی خود از بی توجهی ها نوشت،‌ می گوید: وقتی اوجاقی آسیب دید با توجه به اینکه هنوز با عصا راه می روم،‌ شرایط سر زدن به او را نداشتم. من و اوجاقی دوستان صمیمی هستیم،‌ از طریق برادرش پی گیر شدم و با دکتر کیهانی و اصلانی همان شب هماهنگ کردم که عملش کنند؛ اما در همان بیمارستانی که به آن منتقل شده بود،‌ جراحی کرد. 

بازیکن سابق پتروشیمی بندرامام ادامه می دهد: آن مطلب را در صفحه اجتماعی ام نوشتم چون باید برخی چیزها را یاد بگیریم. وقتی کسی آسیب می بیند،‌ بحث سلامتی و آسیب جسمانی یک طرف است؛ اما اینکه فراموش می شود و کسی سراغش را نمی گیرد،‌ بیشتر به او آسیب می زند. گاهی فکر می کنی که کاملا فراموش شده ای. 

زنگنه با همه ناراحتی ها درباره بازگشت به تیم ملی می گوید: پوشیدن پیراهن تیم ملی افتخار است و شانسش نصیب هر کسی نمی شود. اگر باز به شرایط خوب برسم،‌ حتی سر و کمرم را هم علاوه بر زانو به خاطر تیم ملی می دهم. اولین بار 17 سالگی آسیب دیدم و پارسال باز هم در اردوی تیم ملی آسیب دیده بودم که با مصدومیت امسال به 3 مصدومیت می رسد. دو بار یک زانویم و یک بار هم زانوی دیگرم را جراحی کرده ام.

ملی پوش بسکتبال تاکید می کند که اگر بارهای قبل با قدرت بازگشت به دلیل روحیاتش بود که همیشه برای بهترین شدن تلاش می کند و حالا با وجود وضع روحی بدی که دارد انگیزه مضاعفی برای بازگشت و ثابت کردن خود دارد. او ادامه می دهد: انگیزه زیادی برای بازگشت دارم؛ اما این بار عجله ای ندارم چون بار قبل عجله کردم و آسیب دیدم.