پخش زنده
امروز: -
گزارش مکتوب
ارادت اهل سنت به امام رئوف
ارادت به امام علی بن موسی الرضا(ع) در تاریخ، ادبیات، فرهنگ و آداب و رسوم ترکمنان ایران، ظهور و بروز دارد
اقوام ترکمن همواره عشق و ارادت خود را به ائمه اطهار بویژه
امام رضا(ع) نشان داده اند و این موضوع با توجه به اقامت کوتاه مدت امام رضا (ع) در مرو ترکمنستان و همجواری با بارگاه ملکوتی آن حضرت در مشهدالرضا استحکام بیشتری یافته است. بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) همواره نقطه آمال مردمان ترکمن بوده است و از گذشته های دور تاکنون بسیاری از جوانان ترکمن پس از جشن عروسی به امید استحکام پایه های زندگی مشترک به آستان مقدس رضوی متوسل شده و سفر به مشهد و زیارت بارگاه آن حضرت را یکی از سنت های حسنه فرهنگ خود می دانند و بیشتر مردم ترکمن در ایران، دست کم یک بار بارگاه ملکوتی آن حضرت را زیارت کرده اند. برای نشان دادن عشق و علاقه ترکمنان ایران که بر مذهب اهل تسنن (حنفی) هستند به اهل بیت عصمت و طهارت نیازی به برشمردن شواهد و ادله از کتب حدیث و سخنان بزرگان این مذهب نیست بلکه در اشعار شاعران ترکمن از جمله مختومقلی فراغی بنیانگذار ادبیات مکتوب ترکمن (1169-1112 هجری شمسی ) به وفور ابیاتی در مدح و ستایش ائمه اطهار و امام رضا (ع) یافت می شود. مختومقلی فراغی در شعر معروف خود با عنوان "باغیشلا بیزنی" در هر بیتی، نام یکی از دوازده امام را می آورد و از آنان می خواهد از گناه وی در گذرند: دنگ دوشلار یانینده بیر بی‌کمالام. عاشقام، مجنونام، شکسته حالم. سینه‌ی خراسان زواری عالم. یا امام رضایه باغیشلا بیزنی (من در بین همسالان خود فردی بی‌کمال هستم. عاشق و مجنون و شکسته‌حالم. ای خدا! به حق زوار عالم که در قلب خراسان است، تو را به حق امام رضا ما را ببخش!) این عشق و ارادت ترکمنان به ائمه اطهار و امام رضا (ع) را در دیگر آثار نظم و نثر ترکمنی نیز می توان مشاهده کرد و این اشعار به بخشی از آهنگ ها و نغمه های ترکمنی تبدیل شده و در مراسم مختلف نواخته و خوانده می شود. از گذشته های دور تاکنون ترکمن های ایران بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) را به خاطر داشتن گنبد طلایی و به منظور تکریم شخصیت والای آن حضرت (قیزل امام ) یعنی امام طلایی می شناسند. قیزل ( در زبان ترکمنی دارای دو معنای "رنگ" قرمز و طلایی "از جنس طلا" است و مردم ترکمن به هر آن چه که برایشان عزیز باشد مثلا می گویند قیزل یالی یعنی مثل طلا. البته عشق و ارادت ترکمنان به امام رضا(ع) باعث شده است تا آنان نام رضا و اسامی مرکب با رضا را نیز برای فرزندان خود انتخاب کنند. در بین ترکمنان هستند کسانی که به نام مستعار "مشد یا مشهد" خطاب می شوند اما نام واقعی آنان "رضا " است. بنا بر گفته های بزرگان، در گذشته مردم ترکمن که به زیارت امام رضا (ع) می رفتند هرکس که جلوتر از همه، دیدگانش به گنبد امام رضا (ع) می افتاد فریاد خوشحالی سر می داد و از دوستانش چیزی به عنوان تبرک از امام رضا (ع) می گرفت. قوم ترکمن ایران حضرت امام رضا (ع) را مستجاب الدعوه می دانند و از نزدیک بارگاه ملکوتی ایشان را زیارت می کنند چرا که آن حضرت فرموده است اگر کسی به قصد زیارت من بیاید دعایش مستجاب و حاجتش برآورده می شود و خداوند گناهان وی را می بخشد و باز هم فرموده هر کس در این بقعه مرا زیارت کند، همانند آن است که رسول الله (ص) را زیارت کرده است. ترکمنان سنی مذهب ایران بر اساس آنچه که در روایات و کتب اهل سنت نگاشته شده است برای زیارت امام رضا (ع) و به قصد توسل، هنگامی که نزدیک باب رسیدند توقف می کنند و شهادتین می خوانند و داخل آرامگاه که وارد شدند 30 بار الله اکبر می گویند و دوباره مقداری حرکت و 30 بار دیگر نیز الله اکبر می گویند و وقتی روبروی قبر شریف آن حضرت ایستادند با آرامش و وقار 40 بار دیگر الله اکبر می گویند. زمانی هم که ذکر الله اکبر به عدد 100 رسید دعای مخصوص زیارت را می خوانند تا حاجتشان برآورده شود. مردم ترکمن همچنین در هنگام گرفتاری ها به امام رضا (ع) متوسل می شوند و از آن حضرت طلب یاری می کنند.
امام رضا(ع) نشان داده اند و این موضوع با توجه به اقامت کوتاه مدت امام رضا (ع) در مرو ترکمنستان و همجواری با بارگاه ملکوتی آن حضرت در مشهدالرضا استحکام بیشتری یافته است. بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) همواره نقطه آمال مردمان ترکمن بوده است و از گذشته های دور تاکنون بسیاری از جوانان ترکمن پس از جشن عروسی به امید استحکام پایه های زندگی مشترک به آستان مقدس رضوی متوسل شده و سفر به مشهد و زیارت بارگاه آن حضرت را یکی از سنت های حسنه فرهنگ خود می دانند و بیشتر مردم ترکمن در ایران، دست کم یک بار بارگاه ملکوتی آن حضرت را زیارت کرده اند. برای نشان دادن عشق و علاقه ترکمنان ایران که بر مذهب اهل تسنن (حنفی) هستند به اهل بیت عصمت و طهارت نیازی به برشمردن شواهد و ادله از کتب حدیث و سخنان بزرگان این مذهب نیست بلکه در اشعار شاعران ترکمن از جمله مختومقلی فراغی بنیانگذار ادبیات مکتوب ترکمن (1169-1112 هجری شمسی ) به وفور ابیاتی در مدح و ستایش ائمه اطهار و امام رضا (ع) یافت می شود. مختومقلی فراغی در شعر معروف خود با عنوان "باغیشلا بیزنی" در هر بیتی، نام یکی از دوازده امام را می آورد و از آنان می خواهد از گناه وی در گذرند: دنگ دوشلار یانینده بیر بی‌کمالام. عاشقام، مجنونام، شکسته حالم. سینه‌ی خراسان زواری عالم. یا امام رضایه باغیشلا بیزنی (من در بین همسالان خود فردی بی‌کمال هستم. عاشق و مجنون و شکسته‌حالم. ای خدا! به حق زوار عالم که در قلب خراسان است، تو را به حق امام رضا ما را ببخش!) این عشق و ارادت ترکمنان به ائمه اطهار و امام رضا (ع) را در دیگر آثار نظم و نثر ترکمنی نیز می توان مشاهده کرد و این اشعار به بخشی از آهنگ ها و نغمه های ترکمنی تبدیل شده و در مراسم مختلف نواخته و خوانده می شود. از گذشته های دور تاکنون ترکمن های ایران بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) را به خاطر داشتن گنبد طلایی و به منظور تکریم شخصیت والای آن حضرت (قیزل امام ) یعنی امام طلایی می شناسند. قیزل ( در زبان ترکمنی دارای دو معنای "رنگ" قرمز و طلایی "از جنس طلا" است و مردم ترکمن به هر آن چه که برایشان عزیز باشد مثلا می گویند قیزل یالی یعنی مثل طلا. البته عشق و ارادت ترکمنان به امام رضا(ع) باعث شده است تا آنان نام رضا و اسامی مرکب با رضا را نیز برای فرزندان خود انتخاب کنند. در بین ترکمنان هستند کسانی که به نام مستعار "مشد یا مشهد" خطاب می شوند اما نام واقعی آنان "رضا " است. بنا بر گفته های بزرگان، در گذشته مردم ترکمن که به زیارت امام رضا (ع) می رفتند هرکس که جلوتر از همه، دیدگانش به گنبد امام رضا (ع) می افتاد فریاد خوشحالی سر می داد و از دوستانش چیزی به عنوان تبرک از امام رضا (ع) می گرفت. قوم ترکمن ایران حضرت امام رضا (ع) را مستجاب الدعوه می دانند و از نزدیک بارگاه ملکوتی ایشان را زیارت می کنند چرا که آن حضرت فرموده است اگر کسی به قصد زیارت من بیاید دعایش مستجاب و حاجتش برآورده می شود و خداوند گناهان وی را می بخشد و باز هم فرموده هر کس در این بقعه مرا زیارت کند، همانند آن است که رسول الله (ص) را زیارت کرده است. ترکمنان سنی مذهب ایران بر اساس آنچه که در روایات و کتب اهل سنت نگاشته شده است برای زیارت امام رضا (ع) و به قصد توسل، هنگامی که نزدیک باب رسیدند توقف می کنند و شهادتین می خوانند و داخل آرامگاه که وارد شدند 30 بار الله اکبر می گویند و دوباره مقداری حرکت و 30 بار دیگر نیز الله اکبر می گویند و وقتی روبروی قبر شریف آن حضرت ایستادند با آرامش و وقار 40 بار دیگر الله اکبر می گویند. زمانی هم که ذکر الله اکبر به عدد 100 رسید دعای مخصوص زیارت را می خوانند تا حاجتشان برآورده شود. مردم ترکمن همچنین در هنگام گرفتاری ها به امام رضا (ع) متوسل می شوند و از آن حضرت طلب یاری می کنند.
نظر شما