اذعان مقام رژیم صهیونیستی به روابط پنهان اسرائیل و عربستان

رئیس پیشین دستگاه جاسوسی ارتش رژیم صهیونیستی در پاسخ به این پرسش که علی لاریجانی ؛ رئیس پارلمان ایران گفته است عربستان در جریان جنگ سی و سه روزه اسرائیل با حزب الله ، اطلاعات جاسوسی فراوانی در اختیار تل آویو قرار داده است، آیا این موضوع را تایید می کنید؟ گفت: « وقتی تروریست های (نیروهای مقاومت) حزب الله در سال 2006 یک نظامی اسرائیلی را ربودند ، من پاسخی دندان شکن را به حزب الله خواستار شدم. فقط سعودی ها نبودند ، آمریکایی ها و اروپایی ها هم این حقیقت را که ایران از حزب الله در جنگ نیابتی ضد اسرائیل بهره می گیرد، نمی پسندیدند. بنابراین خرسندی عربستان از شکست گروه تروریستی حزب الله جای شگفتی ندارد.»

آموس یادلین بر موضع خود ضد برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) نیز تاکید کرد و افزود: «توافق هسته ای با ایران توافق خوبی نبوده و نخواهد بود. اما در جایی که نخست وزیر نتانیاهو آن را اشتباهی بزرگ و هولوکاستی تازه می خواند و رئیس جمهور آمریکا و وزرای امور خارجه کشورهای عضو گروه 1+5 توافق دستاورد دیپلماتیک بزرگ می دانند به نظر من هیچکدام از این موضع گیری ها درست نیست. توافق هسته ای نه هولوکاستی تازه و نه شایسته دریافت جایزه صلح نوبل است. توافق در کوتاه مدت فوایدی را به همراه دارد. وضعیت ما امسال از سال گذشته بهتر است زیرا برنامه هسته ای، غنی سازی اورانیوم، سانتریفوژها و رآکتور آب سنگین متوقف شده اند. اما در درازمدت چیزی تغییر نکرده است در فاصله ده، دوازده یا پانزده سال آینده که ایران به قابلیت های هسته ای قانونی و محدود دست پیدا می کند دیگر قابل تحمل نخواهد بود و این چالش همچنان پیش روی ما قرار خواهد داشت.»

وی با ادعای موضع بی طرفانه رژیم صهیونیستی در جنگ سوریه، این موضع را مغایر با اهداف راهبردی اسرائیل خواند و گفت: « منافع راهبردی اسرائیل زمانی تامین می شود که ایران و حزب الله تضعیف و از سوریه خارج شوند. اسد (بشار اسد ، رئیس جمهور سوریه) هیچگاه چنین موضعی را پشتیبانی نمی کند زیرا وابسته به ایران است و مرزهای سوریه به روی نیروهای ایران و حزب الله باز است و این نیروها بیشتر از اسد در سوریه کنترل اوضاع را بدست دارند. از این رو من پیشنهاد دادم نیروی متشکل از سنی ها که در سوریه اکثریت را در اختیار دارند تشکیل شود و کنترل کشور را بدست بگیرد.» 

آموس یادلین در پاسخ به این پرسش که آیا اسرائیل نباید مداخله می کرد؟ گفت: «مداخله همان جنگ است در مقیاس کوچکتر و به معنی راهبردی پیچیده در استفاده از همه ابزاری که در اختیار داریم. این راهبرد با بیانیه آغاز می شود و با استفاده از دیپلماسی و فرآیند قضایی و با فرستادن اسد به دادگاه جنایات جنگی در لاهه ادامه پیدا می کند. سپس بحث کمک های بشر دوستانه به آوارگان مطرح است و حمایت از مخالفان میانه رو. مداخله لزوما درگیرشدن مستقیم نیست و لزومی هم ندارد جنگی تمام عیار به راه بیافتد. در مقاله ای که از من منتشر شده، ایده هایی را پشنهاد داده ام. برای نمونه می توان بالگردهایی را که بمب های بشکه ای بر سر مردم بی گناه می ریزند سرنگون کرد. اسرائیل می تواند یک شبه از شر این بالگردها خلاص شود و این کار را بایستی خیلی پیشتر از اینها انجام می داد.»

وی روابط بین اسرائیل و آمریکا را بسیار مستحکم توصیف کرد و افزود: «این روابط بر ستون هایی استوار است که از آن جمله می توان به ارزش ها و منافع مشترک و نیز اعتماد بین سران و نخبگان دوطرف اشاره کرد. متاسفانه ستون آخر بواسطه ی رابطه ی بین نخست وزیر نتانیاهو و رئیس جمهور اوباما آسیب دید. البته نمی توان یکی از این دو را سرزنش کرد. هر دو مقصرند. اما وقتی چالشی بروز می کند وظیفه سران است که شرایطی را برای برقراری اعتماد فراهم آورند. آمریکایی ها شریک اصلی اسرائیل به شمار می آیند. تابستان گذشته وقتی بحث توافق (هسته ای ایران) مطرح بود گرچه می دانستم توافق مشکل دارد تاکید کردم این توافق پیشتر امضا شده و لذا باید نگاه به آینده داشت و بین دو طرف به توافق رسید توافقی که به موازات توافق با ایران باشد. چگونه می شود اسرائیل را قدرتمندتر کرد و چگونه دوطرفی که هدف مشترکی دارند به راهبردی برسند که از دستیابی ایران به سلاح هسته ای جلوگیری کند. فکر می کنم آسیب از این ناحیه وارد شد. باید منتظر ماند و دید تفاهم نامه ای که بین آمریکا و اسرائیل در جریان است چگونه به قدرتمند تر شدن اسرائیل کمک می کند و نیز باید دید آیا دولت آمریکا آمادگی دارد قطعنامه ای ضد اسرائیلی را در شورای امنیت سازمان ملل وتو کند. این دو پارامترهایی هستند که باید منتظرشان ماند.»

رئیس پیشین دستگاه جاسوسی ارتش رژیم صهیونیستی مدعی شد: شش سال پیش هنگامی که ترکیه تلاش کرد محاصره نوار غزه را نقض کند، به این کشور پیشنهاد شده بود کمک های بشردوستانه ی خود را از راه بندر اشدود به غزه برساند اما متاسفانه شش سال طول کشید تا ترک ها این موضوع را درک کنند.

ارتش رژیم صهیونیستی روز 31 مه سال 2010 به شناورهای غیرنظامی ترکیه که در آب های بین المللی دریای مدیترانه به سوی نوار غزه در حرکت بودند یورش برد و 9 نفر از فعالان حامی حقوق بشر را که با هدف پایان دادن به محاصره غزه کمک های غذایی، دارویی و تجهیزات ساختمانی به باریکه می بردند به قتل رساند. 

آموس یادلین از روابط دوجانبه ترکیه و اسرائیل با نام بسیار خوب یاد کرد و با اشاره به برنامه های آموزش نظامی که در گذشته بین دوطرف درجریان بوده افزود: « در نگاهی گذرا به رویدادهایی که در خاورمیانه (غرب آسیا) در جریان است مشاهده می کنیم که اسرائیل و ترکیه منافع مشترک بسیاری دارند. از جمله این منافع می توان به دشمنان مشترکی همچون ایران، رژیم اسد در سوریه و داعش اشاره کرد که در حال هدف قرار دادن ترکیه است. می توانیم کارهای مشترک بسیاری را برای بهبود اوضاع در خاورمیانه انجام دهیم.»