فرزند استاد محمود حکیمی گفت: استاد حکیمی دغدغه‌هایی داشت که با آن یک مدرسه تاسیس کرد و خودش فارغ التحصیل ممتاز مدرسه‌ای شد که می‌توان آن را به نوعی سبک شخصی اش نامید.
آقای محمد حکیمی در گفتگو با خبرگزاری صدا و سیما افزود: اهدافی که او در این مدرسه که در اصل در سبک او خلاصه می‌شود، تعریف شده شامل حق طلبی و حق جویی، عدالت، آزادی خواهی و آزادگی بود.
وی گفت: ما همیشه دنبال الگو‌های عجیب و غریب می‌گردیم، اما استاد حکیمی در اصل شخصی بود که به راحتی با همه طیف‌ها ارتباط می‌گرفت و صحبت می‌کرد.
فرزند استاد حکیمی گفت: پدر من بسیار اهل مطالعه بود و شاید بیشتر از آن که کتاب نوشته باشد کتاب می‌خواند.
آقای محمد حکیمی گفت: کسانی که بابا را می‌شناسند خوب می‌دانند که او پیرو مکتب محبت بود و امکان نداشت وقتی با ایشان صحبت می‌کنید حداقل یک بار کلمه محبت را نشنوید.
وی افزود: پدر بخش زیادی از نوشتن را مدیون مادرم بود که محیط خانه را امن نگه می‌داشت. او شب‌ها تا سحر را می‌نوشت و از فضای معنوی شب برای خواندن و نوشتن استفاده می‌کرد.
فرزند استاد حکیمی گفت: محبت کلید واژه استاد محمود حکیمی بود و اگر می‌خواست بحثی را شروع کند با آرامش انجام می‌داد و به همین دلیل از طیف‌های مختلف دوستان زیادی داشت.
استاد محمود حکیمی اولین داستانش را در دهه چهل نوشت.
او از پیشگامان ادبیات دینی در ایران به شمار می‌رود.