روزنامه گاردین در گزارشی با اشاره به جنگ اسرائیل علیه غزه نوشت: صرفاً مخالفت با خشونت علیه غیرنظامیان، شغل و اعتبار فرد را به خطر می‌اندازد. مدافعان «آزادی بیان» الان کجا هستند؟
این طنز سیاه حاکی از حقیقتی غیرقابل انکار بود: فلسطینی‌ها به دلیل منطق گناه جمعی که ایساک هرزوگ، رئیس اسرائیل آن را تایید کرد جان خود را از دست داده اند. وی اعلام کرد «کل مردم آنجا مسئول هستند.» آیزن از وبگاه اونیون به خاطر «شجاعت، بصیرت و وضوح اخلاقی بیشتر در مقایسه با رهبران تک تک نهاد‌های آکادمیک» تمجید کرد. او همچنین حماس را محکوم کرد. وی ده روز بعد اخراج شد.
هیئت مدیره نشریه‌ای لایف با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد «رویکرد آیزن درباره رهبری، ارتباطات و رسانه‌های اجتماعی در مواقع حساس برای انسجام جامعه‌ای که در تلاش برای ایجادش هستیم زیانبخش بوده و در نتیجه به ضرر ماموریت نشریه بوده است. با توجه به این پیشینه، بروز مورد دیگری از این رفتار منجر به این تصمیم هیئت مدیره شده است.» آن‌ها به جزئیات درباره اینکه موارد ادعایی قبلی چه بوده است، البته اگر اصلاً چنین مواردی وجود داشته باشد.
از زمانی که اسرائیل با یورش بیرحمانه‌ای که منجر به کشته شدن بیش از ۸۰۰۰ فلسطینی شده است، به خشونت‌های حماس پاسخ داد، تلاش‌هایی برای ساکت کردن، ارعاب، و آزار و اذیت حامیان فلسطین صورت گرفته است. ناگزیر، این فلسطینی‌ها هستند که با فشار شدید کمپین (تلاش ها) برای انگ چسباندن به خاطر ساده‌ترین مخالفت‌ها با کشتار جمعی مردمشان رو به رو هستند.
جایزه LiBeraturpreis ۲۰۲۳ آلمان به آدانیا شیبلی، نویسنده مشهور فلسطینی به خاطر نگارش رمان «جزئیات پیش پا افتاده» تعلق گرفت که داستان واقعی تجاوز جنسی به یک دختر بادیه نشین فلسطینی و قتل وی به دست یک نظامی اسرائیلی در سال ۱۹۴۹ است. پس از شروع رویداد‌های هولناک فعلی، برگزارکنندگان مراسم اعطای جایزه به وی این نویسنده فلسطینی اعلام کردند برگزاری این مراسم «به علت جنگی که حماس شروع کرد و میلیون‌ها نفر در اسرائیل و فلسطین از آن رنج می‌برند» به تعویق می‌افتد.
دیگر شخصیت‌های ادبی غیر فلسطینی نیز هدف قرار گرفته اند. سخنرانی ویت تان نگوین Viet Thanh Nguyen که والدینش از آوارگان بودند و خودش حامی آوارگان است، سخنرانی اش در مرکز وای در خیابان ۹۲ نیویورک پس از آن به تعویق افتاد که نامه‌ای سرگشاده‌ای را امضا کرد. در آن نامه «پایان دادن به خشونت و ویرانی در فلسطین» خواستار شده بود. مرکز وای در پایگاه اینترنتیش خود را «یک سازمان سرفراز یهودی» توصیف می‌کند و در بیانیه‌ای به رویترز اعلام کرد می‌خواهد درباره اینکه چگونه از پلتفرم خود به بهترین نحو برای «حمایت از کل جامعه ۹۲ نیویورک» استفاده کند، سر صبر و بدون عجله تصمیم گیری کند.
در مورد «کمپین آمریکا برای حقوق فلسطین» که نشست دیرینه اش در هوستون پس از آن لغو شد که اتاق بازرگانی یهودیان ارتدکس آن را «نشست حامیان حماس» توصیف کردند چه می‌توان گفت؟ " لغو شد، چه می‌توان گفت (مسئولان هتل) هیلتون (محل برگزاری نشست) نگرانی‌های امنیتی را علت لغو نشست اعلام کردند.
رشیده طالب، اولین عضو فلسطینی- آمریکایی منتخب کنگره آمریکا هدف کمپین لجن پراکنی جمهوری خواهان قرار گرفته است، به طوری که برای استیضاح وی به علت «فعالیت یهودستیزانه» و «همدردی با سازمان‌های تروریستی» -که همگی حملاتی بی اساس است- تلاش شده است. در همین حال گزارش شده است شبکه ام اس ام بی سی بدون هیچ توضیحی مانع از پخش برنامه‌های سه مجری مسلمان خود شده است. این شبکه مدعی شد هر گونه تغییر در پخش این برنامه‌ها اتفاقی است.
اینجا در انگلیس مدتهاست که به ما گفته می‌شود دانشجویان «بیدار» تهدیدی برای آزادی آکادمیک هستند. اما پس از اینکه دانشگاه لیورپول هوپ سخنرانی آوی شلیم، مورخ اسرائیلی-انگلیسی را که فعالیتش روایت تاریخی رسمی اسرائیل را به چالش کشیده است، به تعویق انداخت، این اقدام دانشگاه آن چنان که باید محکوم نشد. دفاع دانشگاه این بود که این تصمیم با در نظر گرفتن رفاه و ایمنی دانشجویان و کارکنان گرفته شده است.
میشل دونلان، وزیر کابینه سال گذشته با ادعای اینکه «آزادی آکادمیک در این مؤسسات به گونه‌ای تضعیف می‌شود که کل دموکراسی ما را به خطر می‌اندازد» از لایحه آموزش عالی (آزادی بیان) خود دفاع کرد. وی افزود: «ما شاهد خودسانسوری دانشگاهیان به خاطر ترس هستیم.» با این حال، آخر هفته گذشته او در نامه‌ای به (سازمان) تحقیق و نوآوری انگلیس، «انزجار و خشم» خود را از اقدام این سازمان در انتصاب دو دانشگاهی در گروه مشاوره خود در امور برابری، تنوع و جامعیت ابراز کرد، چرا که به گفته وی یکی از آن‌ها «خشونت در هر دو طرف را محکوم می‌کند، اما به «نسل کشی و آپارتاید» اسرائیل اشاره می‌کند.» اسرائیل به دلیل آپارتاید از سوی دیگران، از جمله عفو بین‌الملل، سازمان دیده بان حقوق بشر و سازمان حقوق بشر اسرائیلی بتسلم B’Tselem نیز محکوم شده است. در عین حال کارشناسان سازمان ملل «درباره خطر نسل کشی علیه مردم فلسطین» هشدار داده‌اند. این‌ها مواضع کاملاً موجهی است که یک دانشگاهی می‌تواند اعلام کند–، اما (گویا) وقتی دیدگاه‌ها درباره ظلم و خشونت اسرائیل علیه فلسطینی‌ها موجب رنجش دونلان می‌شود، دفاع وی از آزادی بیان هم رنگ می‌بازد.
در همین حال، حزب کارگرانگلیس اندی مک دونالد را به دلیل اظهارات درباره تظاهرات ضد جنگِ روز شنبه و بیان این سخنان تعلیق کرده است: «تا زمانی که عدالت نداشته باشیم و تا زمانی که همه مردم، اعم از اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها، (ساکنان) بین رودخانه و دریا بتوانند در آزادی مسالمت آمیز زندگی کنند، آرام نخواهیم نشست.» در واقع مک دونالد داشت حمایت شدید خود را از راه حل تشکیل دو کشور ابراز می‌کرد:، اما در حزب کارگر به رهبری کِر استارمر، این خواسته انسانی برای همزیستی مسالمت آمیز، برخلاف حمایت از موشک‌هایی که بر سر غیرنظامیان، از جمله کودکان می‌بارد، از نظر اخلاقی شرم‌آور تلقی می‌شود. پل بریستو، نماینده حزب محافظه کار نیز به دلیل درخواست آتش بس از سمت خود به عنوان دستیار دولت برکنار شد. در انگلیس مدرن، رفتار کسانی که با کشتار جمعی مخالفند، غیرقابل قابل قملداد می‌شود.
مسئله فلسطین تزویر در فرهنگِ به اصطلاح لغو را برملا می‌کند. مدتهاست که از ما خواسته می‌شود باور کنیم شخصیت‌های عمومی به دلیل بیان مطالب تحقیرآمیز در مورد گروه‌های به حاشیه رانده شده - از ترنس‌ها گرفته تا پناهجویان – وادار به سکوت می‌شوند. این شخصیت ها، برخلاف حامیان فلسطین، دیدگاه‌هایی بیان کرده اند که تا حد وسیعی نظر نخبگان سیاسی و رسانه‌ای هم هست. اما کسانی که نظام اقتصادی یا سیاست خارجی غرب، یا هر دو را به چالش می‌کشند، همواره وادار به سکوت واقعی شده اند.
صرفاً مخالفت با خشونت علیه غیرنظامیان شغل و اعتبار فرد را به خطر می‌اندازد. این ارعاب عواقب خطرناکی دارد: فشار عمومی بر متحدان غربی اسرائیل را برای توقف کشتار و پایان دادن به اشغال، استعمار و آپارتایدی را که موجب تداوم این کابوس می‌شود، تضعیف می‌کند. قطعاً پاسخ، مرعوب شدن نیست، بلکه باید صدایمان را بلندتر کنیم.