افزایش پرداختی مردم بابت هزینه‌های درمان
حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، از افزایش پرداختی مردم بابت هزینه‌های درمان خبر داد و از روند تخصیص ارز به حوزه سلامت انتقاد کرد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ حسینعلی شهریاری، در برنامه صف اول، از روند تخصیص ارز به حوزه سلامت انتقاد کرد و گفت: این تاخیرها باعث می‌شود که روند تأمین کالاهای سلامت دچار مشکل شود و مردم آسیب ببینند. وی افزود: همان موقع که ارز ترجیحی دارو را حذف کردند، به رئیس جمهور نامه نوشتم و گفتم که باید منابع مالی A ریال باشد که دولت نتوانست منابع مالی مورد نیاز را تأمین کند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ موضوع برنامه صف اول برنامه هفتم توسعه و کارکرد نظارتی مجلس برعملکرد وزارتخانه‌های مرتبط با حوزه سلامت بود که با حضور دکتر حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی بررسی شد.
مقدمه مجری: امشب گفت و گوی دیگری را ترتیب خواهیم داد و در حوزه بهداشت و درمان صحبت خواهیم کرد و به همین منظور از حضور آقای دکتر شهریاری دعوت کردیم تا هم راجع به برنامه هفتم توسعه بپرسیم و برنامه هفتم توسعه و هم راجع به کارکرد نظارتی مجلس برعملکرد وزارتخانه‌های مرتبط که در حوزه سلامت فعالیت می‌کنند و آنچه که ذیل ماموریت کمیسیون بهداشت و درمان مجلس تعریف می‌شود.
سوال: شما از وضعیت بهداشتی و سلامت درمان در غزه اطلاعات جدیدی دارید اصلا به لحاظ مسئولیت تان، آنجا هم پیگیری می‌کنید اوضاع را؟
شهریاری: متاسفانه وضعیت بسیار نامناسب هست واقعا اینها که شما شاهد بودید دیگر برخلاف تمام قوانین بین الملل، بیمارستان‌ها را بمباران می‌کنند، پزشکان، کادر بهداشت و درمان، بیماران و کسانی که واقعا توی بیمارستان‌ها حضور دارند و الان هم که توی تمام بیمارستان‌ها را تهدید کرد و هرروز هم دارد اطراف بیمارستان‌ها متاسفانه بمباران می‌کند، البته جامعه پزشکی من به عنوان خدمت گذار کمیسیون بهداشت و درمان هستم از طرف همکاران کمیسیون بهداشت و درمان خدمت شما می‌گویم که هم اعضای محترم کمیسیون بهداشت و درمان و هم نمایندگان محترم اعلام آمادگی کردند که در گروه‌هایی هک به عنوان کادر بهداشت و درمان و پزشکی البته تو خود غزه که نمی‌شود رفت لااقل با بیمارستان‌های صحرایی که هم می‌تواند وزارت بهداشت و درمان و هم هلال احمر جمهوری اسلامی در مصر، بیمارستان صحرایی را بیندازند همه عزیزان اعلام آمادگی کردند این وظیفه هر مسلمانی هست که هر کمکی از دستش بر بیاید واقعا انجام بدهد، ولی تا الان که هنوز متاسفانه اجازه ندادند برای خیلی از بیماران به خاطر نبود دارو، بیمارستان‌ها برق ندارد، اتاق عمل‌ها از بین رفته یا امکانات نیست، متاسفانه مجروحان جانشان را از دست می‌دهند.
سوال: نظام سلامت کلا از بین رفته.
شهریاری: اصلا نظام سلامت از هم پاشیده است
سوال: البته کمک‌هایی که هم گفتند رفته متاسفانه نرسیده.
شهریاری: بله متاسفانه خیلی جزئی هست، اینها مشکلاتی را برطرف نمی‌کند.
سوال: اگر موافقید وارد بحثمان بشویم با مقدمه یک گزارش راجع به برنامه هفتم توسعه آنچه در مجلس الان در حال بررسی و تصویب هست.
سوال: آقای دکتر آنچه که از برنامه هفتم مربوط است به حوزه سلامت شما ارزیابی تان چیه و چه میزان ذیل سیاست‌های کلی که رهبر معظم انقلاب ابلاغ فرمودند دارد مصوب می‌شود؟
شهریاری: سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری لااقل تو دو تا برنامه گذشته مجلس سعی کرد که دقیقا تو قانون برنامه بیاورد اینها را.
ولی متاسفانه مشکل این جاست یعنی فقط این که ما بیاییم تو مجلس قانونی تصویب کنیم، ولی این که این قانون چند درصد قابلیت اجرا دارد و یا کسانی که هستند، کسانی که مدیریت باید بکنند، همکاران ما توی وزارت بهداشت، درمان چقدر می‌توانند اینها را اجرایی کنند و عملیاتی کنند یک مقوله جدا است، خب این برنامه‌ها بوده تو دو تا برنامه قبلی، ولی متاسفانه آن آماری که داریم بررسی‌هایی که داریم، حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد اجرایی و عملیاتی شده و آن اصل قانون که سیستم پزشک خانواده، سیستم ارجاع، سطح بندی عملا هنوز توفیقی نداشته، ما الان دوباره براساس توی کمیسیون بهداشت و درمان هم براساس سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری، دقیقا در همان چارچوب برنامه را تنظیم کردیم و آوردیم، حالا بعضی‌ها را صحن علی مجلس هست دیگر ممکن است که برداشت‌های دیگری داشته باشند، ما سعی کردیم این را باز کنیم، شفاف کنیم و شاخص بگذاریم، دولت محترم تو قانون لایحه دو سه تا شاخص آورده بود، ما ۱۰ دوازده تا شاخص آوردیم که اگر بخواهد اجرایی و عملیاتی بشود برای اینکه قابل سنجش باید باشد، ما وقتی که یک چیزی را می‌گوییم باید بتوانیم اندازه گیری کنیم، تا زمانی که شاخص نداشته باشیم، قابل اندازه گیری نیست، خب این را شما هم قسمت اولش را شنیدید، توی مجلس رای نیاورد، فرستادند دوباره به کمیسیون تلفیق، هنوز از کمیسیون تلفیق برنگشته که گفتند اینها را دوباره بروید با هماهنگی دولت شما اینها را عوض کنید، بالاخره وقتی قوانین می‌آید دولت توانایی خودش را منابع مالی خودش را تو لایحه می‌آورد، ما وقتی می‌نویسیم سیاست‌های ابلاغی کلی مقام معظم رهبری را مدنظرمان هست که باید بنویسیم، به همین دلیل متاسفانه به نظر من ما توفیقی نداشتیم تو اجرای سیاست های.
سوال: این یک بخشی اش تو قسمت نوع قانون گذاری شما بر نمی‌گردد یعنی شما یک سری کلیاتی تو برنامه می‌آورید که اصلا شاید برخی هایش قابلیت اجرا نداشته باشد ما کلا تو اجرای برنامه توسعه مان اجرا را داشتیم.
شهریاری: تمام حوزه‌ها داریم، این فقط مربوط هم به حوزه بهداشت و درمان نیست، ما اصلا تمام برنامه‌هایی هک چه قبل از انقلاب بوده و چه بعد از انقلاب بوده، بررسی کنیم حالا بعضی از همکاران ما تو مجلس می‌گویند ۱۲ درصد، ۱۵ درصد عملیاتی شده آن‌هایی که خوشبین ترند می‌گویند ۲۵ درصد، ۳۰ درصد اجرایی شده، به هرحال وقتی که سیاست‌های ابلاغی و کلی هست مجلس موظف است در چارچوب این سیاست‌ها حرکت کند من برداشتم این است ممکن است یک موقعی بگویند که آقا این سیاست‌ها را ما نمی‌توانیم اجرا کنیم، خب باید بروند خدمت مقام معظم رهبری و بروند تو مجمع تشخیص مصلحت نظام، آقای رئیس جمهور، دولت، وزیر محترم بهداشت و درمان بروند بگویند آقا اینها چند دوره بوده قابل اجرا نمی‌توانیم به این صورت اجرا کنیم یا اگر بخواهیم اجرا کنیم این امکانات و این منابع مالی را می‌خواهد.
سوال: خب همین، الان مجلس نباید در اصل یک نقش واسطه‌ای داشته باشد به هر حال این نیست که عین سیاست‌های کلی بیاید تو برنامه که، مجلس باید به صورت عملیاتی اینها را توبرنامه ببینید به قول شما شاخص گذاری‌های کمی بکند که بعد قابل سنجش باشد، نقطه گذاری بکند، یعنی یک جنبه‌های عملیاتی و اجرایی به آن سیاست‌ها بدهد که وقتی که اجرا شد عملا سیاست‌ها اجرا بشود والا آوردن خود سیاست‌ها تو برنامه که خب همان کلیاتی که به همان سرنوشت دچار می‌شود.
شهریاری: دقیقا به همین صورت هست یعنی شما خیلی از اینها را می‌آورید تنظیم می‌کنید و این طوری نیست که عین جملاتی که آمده، براساس آن این که گفتم ما بسط دادیم تو همین برنامه اول هم بود.
براساس شاخص ها، ما می‌گوییم ما اگر می‌خواهیم که این را شاخص‌ها را بخواهیم سنجش بکنیم این شاخص‌ها باید باشد که بفهمیم این را چقدر انجام شده، تو سال اول چقدر می‌تواند باشد، سال چهارم، پنجم به ترتیب این را بشود اندازه گیری کرد و برایش شاخص گذاشت، ما یک مشکل جدی داریم واقعا، مدعی اصلی برای اجرای سیاست‌ها در ابتدا باید دولت محترم باشد و وزیر محترم، تو تمام وزارتخانه ها، آنها باید بیایند ببینند که واقعا این برنامه‌ها را چرا نتوانستند اجرا کنند؟ بیایند لااقل به مجلس ارائه بدهند، بگویند این قانون برنامه این طوری که نوشته شده به نظر ما قابل اجرا نیست، حالا این قوانین خب از لایحه دولت آمد، خیلی از اینها تو دولت تصویب می‌شود و به اصطلاح خودشان بسط هم دادند، ولی وقتی که قرار است اجرا بشود منابع مالیش تامین نمی‌شود به موقع، یا نمی‌توانند شما که الان وضعیت جامعه پزشکی را حتما استحضار دارید، متاسفانه الان آن گروه‌هایی که بیشترین خدمات باید بدهند، گروه پزشک عمومی هست، ما الان تعداد قابل توجهی از پزشکان عمومی ما اصلا شاید کار اصلی شان که طبابت هست بهداشت و پیشگیری هست این کار را انجام نمی‌دهند و یک کارهای دیگری انجام می‌دهند که من نمی‌خواهم واردش بشوم، یا خود پزشکان متخصص، اساتید ما متاسفانه در این چندسال ما فضایی به وجود آوردیم چه در دولت محترم چه در مجلس، که خیلی از این عزیزان ما که تمام وقت بودند که باید خدمات ارائه بدهند به قشر مستضعف و محروم جامعه، به قشر کارمند، به کسانی که دسترسی ندارند مثل من نماینده مجلس، مثل دولتمردان، مثل عزیزان ما تو قوه قضائیه، مثل کارمندان بانک ها، مثل پرسنل وزارت نفت که بتوانند از بیمه‌های تکمیلی آنچنانی استفاده کنند، خب این بیمارستان‌های دولتی ما باید درخدمت این مردم باشد، خب باید ما بتوانیم زمینه مناسبی را برایشان فراهم کنیم، که متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد، برای این که ما نتوانستیم پزشکان مان را طوری رضایتمندی شان را جلب کنیم که انگیزه داشته باشند بتوانند بمانند تو بیمارستان‌ها تمام وقتی خدمات ارائه بدهند.
سوال: رئیس نظام پزشکی رو همین صندلی نشسته بودند گفتند که پزشک عمومی عملا که مطب بزند و اینها اصلا اقتصادی نیست.
شهریاری: درست است، دقیقا همین طوری هست، خب ما باید بیاییم طوری برنامه ریزی کنیم که پزشک خانواده که اصل برنامه سیاست‌های ابلاغی هست پزشک خانواده سیستم ارجاع است یعنی هر جمعیتی چند نفر پزشک عمومی داشته باشند، پرونده داشته باشند مثل کشور‌هایی که اجرا کردند، مثل انگلیس، کانادا، استرالیا، خیلی جا‌هایی که این طرح را اجرا کردند به این طریق بوده، الان شما ببینید ما نمی‌دانیم واقعا این سیستم بهداشت و درمانی ما چیه؟ سیستم دولتی است سیستم خصوصی هست؟ کدام سیستم هست؟ واقعا هیچ کس نمی‌داند، برای این که شما همه نوعش را دارید و از آن طرف همه هم می‌گویند که آقا ما داریم خدمات می‌دهیم، شاید منابع مالی هم واقعا کم نباشد، منابع مالی اگر درست مدیریت بشود و در چارچوب باشد به نظر من شاید کم نباشد، چون ما مخصوصا تو مجلس هم دو سه تا، چون یکی از سیاست‌های ابلاغی حضرت آقا این بود که شما منابع پایدار برایش تامین کنید، خب ما تو مجلس این کار را کردیم، ده درصد خالص هدفمندی یارانه‌ها را گفتیم باید بدهند، یک درصد مالیات بر ارزش افزوده را که پول قابل توجهی هم هست، که امسال حدود شاید ۴۸ هزار، ۴۹ هزار میلیارد باشد، اینها را گفتیم بدهند برای اینکه منابع پایدار باشد که اینها را بتوانند این سیاست‌ها را اجرایی و عملیاتی بکنند.
شهریاری: آقای خسروی شما سوال‌های سخت می‌پرسید.
مجری: سخت بود واقعا؟
شهریاری: نمی‌توانم جواب بدهم، فردا دوباره همکاران تو وزارت بهداشت، درمان معمولا گلایه می‌کنند که چرا؟ بالاخره عزیزانی که کلا مسئولیت می‌گیرند، تلاش می‌کنند و قطعا مدعی هستند که تلاش می‌کنم، ولی این که چطور تلاش می‌شود و چه کسانی در مجموع می‌آیند مدیریت می‌کنند؟ اداره می‌کنند؟ بالاخره آنها هستند که باید بتوانند این سیاست‌ها را اجرایی و عملیاتی بکنند و اگر اشکالی دارد، ممکن است که وزیر محترم بهداشت و درمان بیاید بگوید شما این که تو مجلس تصویب کردید قابل اجرا نیست و دلیل بیاورد، خب مجلس گوش می‌کند دیگر، ممکن است که بگوید راست می‌گویید شما، اتفاقا ما قانون برنامه‌ای که الان هم تو لایحه نوشتیم، کمک گرفتیم از اولا که تو دولت از دولت آمده، دولت معنیش چیه؟ حالا من نمی‌دانم تو دولت هم بعضی شائبه‌ها هست که خودعزیزان ما تو وزارت بهداشت و درمان هم خیلی آنجا شاید دخیل نباشند، مثل همان طرح تحولی که دولت برای سلامت نوشته است، اصلا ما هم نمی‌دانیم که کی رفت نوشت این را، طرح تحول سلامت را، چون نه مجلس در جریان بود، نه خیلی از عزیزان ما تو وزارت بهداشت و درمان، ولی طرح تحول سلامت دولت مردمی را نوشتند، توی قانون برنامه هم همین اتفاقات می‌افتد یعنی عزیزان ما تو وزارت بهداشت و درمان وقتی قانونی نوشته می‌شود بروند بگویند آقا اینجا این گیر‌ها را دارد قابل اجرا نیست، شما نیاورید خب وقتی ما این را می‌آوریم اصلاح می‌کنیم نماینده محترم دولت می‌آید تو مجلس، مخالفت می‌کند، می‌گوید من این را نمی‌توانم اجرا کنم خب مجلس هم رای نمی‌دهد.
سوال: آخر یک حالتی هم وجود دارد آقای دکتر، ببینید زمانی که یک چیزی مصوب می‌شود به ویژه تو برنامه‌های توسعه، این مصوب می‌شود شما فرمودید که حالا می‌گویند بین ۱۵ تا ۲۰ درصد، مثلا حالا برنامه سوم که خوشبینانه‌ترین مثلا برنامه‌ای است که بالاترین حد اجرا را دارد مثلا حدود ۳۰ درصد حدودا می‌گویند، منی که مجری قانون اگر بودم حالا در سال‌های گذشته یا الان فرقی نمی‌کند، وقتی اجرایش نکردم، بعد هم پاسخگو هم نخواهم بود، احساسم هم نمی‌کنم که تحت فشار قرار می‌گیرم، دوره مسئولیتم که تمام شد می‌روم، نفر بعد می‌آید دوباره آن هم به همین روال می‌رود، اصلا برای چی باید بیایم اصرار کنم که آقا این اجرایی نیست نگذارش، فوقش هم می‌گوید گذاشت، اجرا نشد، حالا نشد دیگر مثلا کسی بعدا از من مطالبه‌ای نخواهد کرد یا حتی در زمان اجرایش هم شاید نظارت خیلی دقیقی اتفاق نیفتد که بخواهم جواب بدهم، یعنی می‌خواهم بگویم بخشی اش به نظارت بر نمی‌گردد؟
شهریاری: دقیقا نظارت است، شما ببینید ما توی همین دولت مردمی، الان خدمت شما بگویم که کمیسیون بهداشت و درمان یکی از آن تصمیم‌ها نظارت هست دیگر، همین برنامه‌ای که من آوردم خدمت شما، سوالات مطرح شده از وزیرمحترم بهداشت و درمان، فقط سه سالش را من می‌گویم خدمت شما، ۱۱۱ تا سوال مطرح شده تو کمیسیون سه سال، سال چهارم را من نیاوردم سوال‌ها را، از وزیر محترم نفت یکی، از وزیر تعاون ۱۵ تا سوال آمده، خب وزیر محترم آمده اینها را جواب داده سوالات را.
سوال: بخشی از دولت قبل و دولت فعلی درست است؟
شهریاری: نه از زمان، اینها سوالاتی بود که تو دولت مردمی است.
سوال: آن سه سالی که گفتید منظورتان چی هست؟
شهریاری: نه اینها سال چهارم را که سال سوم ۶۲ تا و سال دوم ۴۵ تا سوال بوده، سوال اول اینها را نیاوردیم، آن سال اول چهار تا بوده که مال دولت قبلی بوده، و در رابطه با اعمال ماده ۴۵ آیین نامه داخلی، یکی بود آن آتش سوزی مرکز سینااطهر بود، که خیلی هم وقت ما را گرفت تمام کارهایش هم شد، آمد صحن علنی، تصویب شد، رفت قوه قضائیه، آنجا هم ارجاع دادند و دادگاه رای داده، یک گزارش ماده ۱۰۷ آیین نامه داخلی مجلس داریم، ما در رابطه با یک طرح دارویار که خیلی گفته می‌شود ما لااقل سه مورد تو صحن علنی آوردیم و هر دفعه هم ۹۰ دقیقه، که وزیر محترم بهداشت آمده، رئیس کمیسیون، سه نفر از اعضای کمیسیون، سه نفر از صحن مجلس، وزیر اقتصاد آمدند ما مسائل را گفتیم، ولی البته این رای گیری نمی‌شود فقط می‌آید مسائل آنجا گفته می‌شود و تذکر می‌گیرد، عملکرد دستگاه اجرایی در خصوص پوشش بیمه همگانی و بیماران خاص و صعب العلاج.
سوال: یعنی شما منظورتان این است که از نهایت ظرفیت مجلس در حوزه نظارت استفاده کردید؟
شهریاری: بله و گفتیم، درخواست اعمال ماده ۲۳۴ آیین نامه داخلی در رابطه با رئیس سابق ستاد ملی مبارزه با کرونا، خب ما گزارش کردیم، صحن علنی مجلس رای داده، فرستادیم قوه قضائیه، تحقیق و تفحص بوده، انجام دادیم، فقط یک مساله هست که من بگویم عزیزان ما قوه قضائیه، تا حالا تو چند دوره‌ای که من مجلس بودم، هرآنچه ما تو مجلس تصویب کردیم دادیم به قوه قضائیه، بازخوردی هم از قوه قضائیه ندیدیم.
سوال: آقا آن که ۲۳۴ هست؟
شهریاری: بله کلا، چون اینها می‌آید تصویب می‌شود.
سوال: یعنی شما دادید قوه قضائیه و قو قضائیه رسیدگی نکرده؟
شهریاری: یعنی لااقل بازخوردی به مجلس نداد، من زمان دولت آقای احمدی نژاد دو مورد، چون آن موقع هم رئیس کمیسیون بودم، صحن علنی آوردیم و تصویب کردیم و دادیم به قوه قضائیه، بالاخره قوه قضائیه بعد باید بگوید که آقا این گزارشی که شما دادید ما بررسی کردیم، بلاحق بود، لااقل این را بگوید یعنی وقتی این همه وقت می‌گذاریم تو مجلس و یک چیزی را می‌آییم تصویب می‌کنیم، صحن علنی مجلس هم رای می‌دهد، بیاید بگوید آقا شما اینها که فرستادید ما بررسی کردیم، به نتیجه مثلا نرسیدیم و این که شما دادید به حق نبوده، من لااقل بازخوردی ندیدم.
سوال: خودتان هم پیگیری نکردید که ببینید نتیجه چی شده؟
شهریاری: جوابی نمی‌دهند که بگوییم شما حالا چی شده؟ چون باید خود هیئت رئیسه مجلس اینها را در اصل پیگیری کند.
سوال: هیئت رئیسه پیگیری نمی‌کند؟
شهریاری: لااقل به ما اطلاع رسانی نشده که اینها چه اتفاقی افتاده و سال‌ها می‌گذرد و هیچ چی از تویش متاسفانه در نمی‌آید واقعا و مطالبه مردم هست.
سوال: خب می‌گویم همین باعث می‌شود که الان که برنامه هفتم به قول شما دارد تصویب می‌شود اگر یک موردی هم که دیدیم امر ملایوتاقیست که مجلس دارد مصوب می‌کند در لایحه بیاید که بشود قانون برنامه و من توان اجرایش را ندارم، خیلی اصرار هم نداشته باشم که آقا این را حذفش کن من نمی‌توانیم اجرایش کنم، می‌گویند فوقش می‌گذارد اجرا نمی‌کند دیگر، ته اش چه می‌خواهد بشود مثلا؟ درست است؟
شهریاری: خیلی از این موادی که مالا یوتاقه منم برداشتم هم این است ما تصویب می‌کنیم، علت هم دارد شما ببینید ما نماینده مردم هستیم، یک موقع تحت فشار مردم قرار می‌گیریم، می‌دانیم که این را اگر تصویب کنیم شورای محترم نگهبان رد می‌کند، خب ما به عنوان نماینده مجلس روز اول که می‌روم سوگند می‌خورم که خلاف قانون اساسی و خلاف اصل ولایت فقیه من نباید عمل کنم، من می‌دانم که این که ما داریم تصویب می‌کنیم، خلاف اصل ۷۵ هست و شورای نگهبان ردش می‌کند، خب من نباید رای بدهم، سوگند خوردم، به همین دلیل بعضی موقع‌ها فکر می‌کنیم که نماینده‌ها بعد از چهارسال، چون چقدر باید قربانی بدهند در رابطه با سوگندی که شکستند، مردم فشار می‌آورند، راجع به این مساله کنکور، خب چقدر فشار فکر می‌کنید روی نماینده‌ها بود؟ روزی صدها نفر زنگ می‌زدند، تلفن می‌کردند که این مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی را شما لغو کنید، می‌گفتیم آقا مجلس نمی‌تواند مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی را لغو کند، همکاران تحت فشار بودند، می‌گویند خیلی خوب ما تصویب می‌کنیم برود، شورای نگهبان رد بکند که مردم از چشم ما نبینند، خب تصویب کردند، رفت شورای نگهبان رد کرد، شورای نگهبان تقسیر نداشت، آن وظیفه اش بود باید رد می‌کرد، یا خیلی از مسائل دیگر هست، یعنی حالا یک جور دیگر بگویم همیشه بعضی موقع‌ها هم من صحبت می‌کنم، همکاران من فکر می‌کنم که ساختارها، چه تو مجلس، چه تو دولت، چه تو قوه، ساختارها باید اصلاح بشود، شما ببینید الان ما کمیسیون بهداشت و درمان هستیم، دانشجویان و گروه‌های آموزشی وزارت بهداشت و درمان از ما طلب می‌کنند، در حالی که جزو کمیسیون آموزش و تحقیقات هست چرا؟ برای این که آن سال‌هایی که این کمیسیون‌ها نامگذاری شده و تصویب شده هنوز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نبوده، دانشکده‌های پزشکی زیرمجموعه وزارت علوم بوده است، ما دو سه بار هم تلاش کردیم که این آموزش هم بیاوریم، ولی خب تعداد عزیزان ما توی وزارت علوم، دانشگاه آزاد اسلامی و آموزش و پرورش تعدادشان زیاد هست دو سوم رای می‌خواهد اگر ما این آیین نامه را بخواهیم اصلاح بکنیم، خب رای نمی‌دهد، ولی هر روز ما باید پاسخگوی مشکلات آموزشی که توی وزارت بهداشت و درمان هست.
سوال: این درگیریتان بین شما و دانشگاه هاست؟آقای شهریاری: نه درگیری نیست.سوال: حالا چالشی که دارید، نه بین دو تا کمیسیون؟آقای شهریاری: نه کمیسیون نیست، آنها از چشم ما می بینند ما هرچه می گوییم که ما قانونا نمی توانیم ولی ما انجام می دهیم، پیگیری می کنیم، نامه می نویسیم، با آقای وزیر صحبت می کنیم، با معاون آموزشی صحبت می کنیم، ولی این که اینها را به خاطر این بیاوریم تو صحن علنی، آنها را باید کمیسیون آموزش و تحقیقات اگر بخواهد وارد بشود و این کارها را انجام بدهد یا راجع به مسائل دارویی که الان دو سال است واقعا تمام وقت کمیسیون بهداشت و درمان مشکلات دارویی گرفته، یک دفعه شما می بینید یک مساله ای به اسم شیرخشک می آید کل مملکت به هم می ریزد، روزی صدها نفر خب اینها مسائلی نیست که مملکتی که این همه عظمت دارد واقعا، ما افتخار می کنیم واقعا به حاکمیت نظام و قدرت نظام، تو دنیا، دنیا افتخار می کند، دنیای مقاومت افتخار می کند، بعد ما به خاطر یک سری مسائل جزئی یک دفعه نمی توانیم مدیریت کنیم مشکل شیرخشک به وجود می آید، یک دفعه نمی توانیم مدیریت کنیم فلان دارو کمبود است، تمام بیماران زنگ می زنند به ما که آقا این دارو نیست، حق هم دارند، یک موقعی داروی مریض پیوندی نیست، پیوندش پس می زند، جالب است وقتی که قرار است که ارز بدهند به شرکت های تولیدکننده دارو، به موقع نمی دهند، نمی شود، اتفاق نمی افتد، مشکل پیش می آید مجبور می شوند فوریتی، فوری ارز داده می شود، آن موقع که باید بدهند شرکت های تولیدی داخل تقویت بشوند، مشکلات برطرف بشوند، به هر دلیلی من نمی خواهم واردش بشوم، اتفاق نمی افتد، هر روز ما باید پیگیری کنیم بعد برویم، بعد اتفاق می افتد مثل آن جریان آنتی بیوتیک هایی که از هندوستان آوردیم، که آنها هم که می دانید وضعیتش چی بود؟ یا مشکلات حل نمی کنیم به موقع، داروهای بیماران سرطانی، داروهای بیماران پیوندی، داروهای فلان را اینقدر مشکل می شود که وضعیت اورژانسی و فوریتی پیدا می کنند، فوریتی که شد فوری ارزش را می دهند.
سوال: دربرنامه هفتم مواردی بوده که تو برنامه قبلی نبوده و امسال برای اولین بار که تو برنامه می آید؟آقای شهریاری: نه ، شاید باز شده باشد، نه اینکه نباشد، چون واقعا ما خارج از برنامه ها و سیاست های ابلاغی نمی توانیم چیز دیگری را ، ما فقط سعی می کنیم که اینها را یک جوری باز کنیم، راه را باز کنیم، در رابطه با نسخه الکترونیک، پرونده الکترونیک، امضای الکترونیک، سالهاست داریم می گوییم، اتفاق نمی افتد.سوال: این بحث افزایش ظرفیت پزشکی عمومی چی؟ شما درمجلس مصوبه ای برایش نداشتید دراصل آن چه که هست مال شورای عالی انقلاب فرهنگی هست درست است؟آقای شهریاری: درست است.سوال: درصورتی که این دسترسی عادلانه به پزشک بالاخره یک بخشی اش با این افزایش ظرفیت اتفاق می افتد چرا شما مصوبه نداشتید؟
شهریاری: نه اصلا از مجلس که نخواستند، شورای عالی انقلاب اسلامی شما ببینید ، وقتی یک قانونی می گذارید شما زیرساخت هایش را باید آماده کنید، یعنی شما فضای فیزیکی را آماده کنید، بودجه اش را سازمان برنامه و بودجه باید تقبل بکند، ساختارش را اصلاح کنید که بعد بگوید باید افزایش ظرفیت بدهید، ما الان تو یک بخش 50 تا 60 دانشجواند، پزشک می رود تو یک اتاق بر بالین بیمار، یک دفعه 40 تا دانشجو دنبالش هستند، چند تا دانشجو می توانند تو اتاق بروند با پزشک، با استادشان، بقیه تو راهرو وامی ایستند بد نیست که یک سری واقعا بزنند، چون ما آن موقع هم من ، هم آقای دکتر مرندی این بزرگان، گفتند آقا بیاییم ما مخالف نیستیم ، ما الان تعداد پزشکان مان هم خیلی کم نیست، توزیع عادلانه نیست، ما هم متخصصین مان و هم خیلی از پزشکانمان تو کلانشهرها جمع شدند، برای اینکه شما زمینه را آماده نکردید، امکاناتی فراهم نکردید که پزشک را ببرید تو مناطق محروم کشور.
سوال: مشکل بودجه ای که نداریم تو آموزش پزشکی؟
شهریاری: چرا اتفاقا مشکل بودجه ای هست.سوال: چهار پنج درصد افزایش بودجه داشته نسبت به سال های قبل.آقای شهریاری: خب نه آن پولی که می دهند قابل قبول نیست برای یک پزشک عمومی، شما فکر کنید که می برید تو یک روستا، می خواهید 15 میلیون تومان به او بدهید، اصلا توی روستاهای سیستان و بلوچستان بخواهید ببرید، بدی از استان هم نباشد دیگر، بخواهد یک بار بیاید تهران یا شهر خودش برود، پول بلیط هواپیما و هزینه رفت و آمد به یک اندازه یک حقوق است، بعد آنجا باید ببری یک مسکن مناسب برایش شما فراهم کنید با تجهیزات، آرامش بالاخره باید بتواند آدم را آنجا که می برید که برای شما خدمت ارائه بدهد زمینه کار را هم باید برایش فراهم کنید، ما این کارها را نکردیم، بعد انتظار داریم که همه بروند تو مناطق محروم واقعا، ممکن است شما در زمانی که تعهدات خاص ببرید به زور، و می برند ولی آدم هایی هم که شما به زور می برید خیلی انگیزه ندارند که خدمات ، من این را می خواهم خدمت شما بگویم، وقتی من پزشک قبل از انقلابم دیگر، وقت دانشجوی سال اول بودیم از روز اول به ما می گفتند آقای دکتر، خانم دکتر، ما آن موقع مشخص بود آینده مان، یعنی پزشک می شدیم می دانستیم چند سال دیگر صاحب خانه هستیم، صاحب ماشین هستیم، حقوق مناسب داریم و می توانیم ادامه تحصیل بدهیم، می توانیم سفرخارجی اگر برای علم مان ، دانشمان برویم، خب الان شما می بینید وضعیتی که دستیاران ما دارند، ما تو خیلی از رشته ها داوطلب نداشتیم، مشکل داریم، الان دیگر کسی، داوطلب ها کم بودند بروند جراح قلب بشوند، داوطلبان کم بودند دستیاری فوق تخصص بروند، جراح عروق بشوند، جراح اطفال بشوند، رشته های پزشکی اورژانس ، ما تودانشگاه زاهدان ، تو خیلی از دانشگاه ها دستیار برای رشته بیهوشی نداشتیم، برای طب اورژانسنداشتیم، انگیزه ها کم شده فکر می کنند که اصلا دیگر صرف نمی کند بیایی این هم شما، اینها را ما منتقل کردیم همه را، این طوری نیست که فقط بین خودمان باشد، اینها را مکتوب به تمام مسئولان ما منتقل کردیم، ولی اتفاق خوبی نیفتاده، ولی حالا من نمی خواهم وارد خروج این که چقدر از جامعه پزشکی، پرستاران ما، تکنسین اتاق عمل، تکنسین بیهوشی، یعنی رده های پایین جامعه پزشکی ما، پزشکان عمومی ما ، متخصصان ما، اساتید بزرگ ما، که شما حتما با آقای دکتر رئیس زاده جلسه داشتید راجع به این که می آیند گوداستندینگ به اصطلاح می گیرند که از کشور خارج بشوند.
سوال: آماری دارید شما که تعدادشان چقدر هست؟
شهریاری: حالا آماری که آنها مید هند که البته من گفتم باید این را پلیس گذرنامه چک کنند، چون ممکن است بیاید یکی گوداستندینگ هم برود ولی حالا نتواند برود، این را باید آنها بگویند، چون یک عده از همکاران ما می روند خارج ممکن است بروند، سفر کوتاهی، پنج ماهه، شش ماه دوباره برگردند، یا برای یک سفر علمی بروند و برگردند، که گفتیم شما این را می توانید از پلیس گذرنامه چک کنید که اینهایی که از شما آمدند گرفتند شما لیست شان را بدهید، بگویید چند نفر رفتند و برنگشتند، که دقیق، وقتی ما ادعا می کنیم باید مستند باشد، البته اینها را به آقای رئیس جمهور منتقل کردیم.
سوال: فقط نکته اش هم این است که وقتی آنجا اند، اگر مهاجرت می کنند آنجا هم امکان طبابت ندارند؟
شهریاری: نه خیر، امکان طبابت دارند، الان تمام کشورهای اروپایی، بیشترین تسهیلات را دادند، یک موقعی مثلا می گفتند آلمان کسی بیاید زبان آلمانی بلد باشد یا خیلی از این کشورهای اسکاندیناوی.
سوال: الان یک پزشک متخصصی که اینجاست برود خارج از کشور، آنجا می تواند طبابت کند؟
شهریاری: الان تو آمریکا رفتند اساتید ما با همان تخصص، با استادی شان تو دانشگاه معتبر آمریکا دارند طبابت می کنند و هر روز هم زنگ می زند به بقیه همکاران، که شما هم بیایید، توی استرالیا، توی کشورهای اروپایی، توی کشورهای حاشیه خلیج فارس، فرش قرمز پهن کردند، واقعا من هر استانی می روم چون بیشتر به عنوان مجموعه خیرین سلامت می روم، هردانشگاهی می روم، رئیس دانشگاه می گوید که الان این قدر از افراد ما رفتند و اینقدر از افرادم می خواهند بروند، خب ما نتوانستیم واقعا ، من نگرانم که ما این همه سرمایه گذاری کردیم، عزیزان ما تو وزارت بهداشت و درمان می گویند برای رشته پزشکی، سالی 250 میلیون تومان هزینه می شود برای هر دانشجو، خب ما این ها را تربیت می کنیم ما الان دو سال سه سال کار می کنند بعد رها می کنیم، نمی توانیم جذبشان کنیم، نمی توانیم زمینه خدمت شان را برای مردم آن چیزی که مدنظر است آنچیزی که حضرت آقا تاکید داشتند، آن چیزی که دولتمردان ما، آقای رئیس جمهور اینها واقعا این ها همه تلاش شان را می کنند، یعنی این طوری نیست که دولت محترم واقعا تمام مسائل را پیگیری می کند راجع به این مثلا به معاونت علمی و فناوری رئیس جمهور ایشان دستور دادند که این را یک بررسی بکنند، یک گزارشی خدمت ایشان بدهند که یک راهکاری پیدا کنند، یعنی مسئولان نظام، مسئولان کلان نظام، حضرت آقا که حتما مشخص است دیگر، آقای رئیس جمهور و هیئت دولت هم حداکثر تلاش شان را می کنند ولی بالاخره آن چیزی که باید اتفاق بیفتد، خوش آیند نیست و بیشتر این مسائل هم به نظر ما حالا وزیر بهداشت و درمان تو دولت باید دفاع بکند چون ما به عنوان مجلس که وارد می شویم شاید بعضی موقع ها دولتمردان احساس کنند که چرا ما شاید می خواهیم که، چون حضرت آقا هم دائم توصیه می کنند به نماینده ها که با دولت تعامل کنید، تنش پیش نیاید، شما می بینید دیگر توی این مخصوصا توی یکی دو سال که حضرت آقا هم راجع به این که نماینده ها توی انتصابات دخالت نکنند، تعامل بیشتری با دولت داشته باشند، توصیه های جدی فرمودند و مجلس هم خیلی رعایت کرده و سعی کرده که رعایت کند، چون بالاخره ما سوگند خوردیم که تابع ولایت باشیم ولی خب وزیر بهداشت و درمان می تواند جدی واقعا این ها را پیگیری کند هم خدمت حضرت آقا مشکلاتی که اگر هست ارائه بدهند، حتی راجع به این قوانین برنامه، خدمت آقای رئیس جمهور و تو دولت اینها را مطرح کنند و بگویند که اینها واقعا می توانند یا نمی توانند که لااقل یک نتیجه مثبتی گرفته بشود.
سوال: یک بخشی هم باز در همین لایحه برنامه هفتم بحث پزشکان متخصص است و نسبت پزشک متخصص و دستیاران پزشکی به پزشک عمومی که باید طی پنج سال باید به عدد یک برسد؟آقای شهریاری: این را صحن تصویب نکرد، این رفت دوباره به کمیسیون، گزارشی که جناب آقای دکتر منظور دادند، گفتند الان این 67 صدم است به یک، و دولت نظرش هست که این به یک برسد، البته تو این هم باز اختلاف نظرهست، هم تو مجلس، هم تو خود متخصصان و کارشناسان .سوال: بعضی ها می گویند این هشت دهم است.
شهریاری: نه بعضی ها می گویند یک و دو دهم است اتفاقا، ولی آقای منظور که بالاخره مسئول سازمان برنامه و بودجه و دولت توی صحن علنی که ما باید از آقای دکتر منظور تشکر کنم، چون تو تمام این دوره هایی که من مجلس بودم آقای دکتر منظور شاید فعال ترین رئیس سازمان برنامه و بودجه باشد که اکثر جلسات، خودش حضور پیدا می کند و به عنوان نماینده دولت خودش می رود دفاع می کند، یا موافق یا مخالف، که جای قدردانی و تشکر دارد واقعا، چون معمولا روسای قبلی سازمان برنامه و بودجه آن مسائل خاصی که مدنظرشان بود خودشان می آمدند و اکثرا خب معاونین و اینها می آمدند ولی آقای دکتر منظور خیلی فعال هست و خودش می آید، اکثر جلسات را و دفاع می کند واقعا که خب این نقطه قوتی است که سازمان برنامه و بودجه رئیسش می آید، چون وقتی خودش دفاع می کند آن موقع تو منابع مالی و کمک های دیگر هم قطعا بیشتر می تواند تاثیرگذار باشد.سوال: حالا این آمار که الان اختلاف هست مثلا معاون آموزش گفته که این نیم است، شما فرمودید که آقای منظور گفته 67 صدم هست و بعضی ها می گویند هشت دهم است، شما می گویید یک و دو دهم است.آقای شهریاری: حالا برگشته به کمیسیون تلفیق که دوباره یک کارشناسی بیشتری و بررسی دقیقتری بشود و دوباره برگردد.سوال: خب نه الان این مثلا یک و دو دهم باشد که عملا این از آن یک کم عبور کرده و محقق شده و عملا نیاز نیست تو برنامه بیاورید که ؟آقای شهریاری: به همین دلیل هم برگشت به کمیسیون .
سوال: الان تو کمیسیون این امیدی هست که این اصلاح بشود؟ ابهام رفع بشود؟آقای شهریاری: خب اگر ابهام را رفع نکنند، مجلس رای نخواهد داد.سوال: خب آن وقت تکلیفش چی می شود؟آقای شهریاری: حذف می شود، یعنی بالاخره باید چیزی را شما تصویب کنید که واقعیت داشته باشد و قابلیت اجرا داشته باشد.سوال: ولی این نسبت نباید تعریف بشود که چند باید باشد؟
شهریاری: اگر یک و دو باشد دیگر شده ، چون دولت نظرش یک به یک بود دیگر، ولی وقتی یک و دو باشد که دیگر عملا اتفاق افتاده یا اگر یک باشد اتفاق افتاده، این شاخص دیگر قابلیت اجرا ندارد.
سوال: مثلا می گویند تو کشورهای منطقه این عدد سه هست، تو آمریکا مثلا هفت هست، این اگر یک و دو باشد مثلا نباید؟آقای شهریاری: نه واقعا وقتی که ما پزشک خانواده را می خواهیم اجرا کنیم اولویت اولمان پزشک عمومی هست، چون ما باید برای جمعیت های خاص، بعضی جاها هزار نفر، بعضی جاها، مثلا می گوییم برای خیلی از کشورها به ازای هر هزار نفر جمعیت دو تا پزشک عمومی دارد کلا، یا بعضی جاها می گویند که ممکن است سه تا حتی داشته باشند به ندرت، خیلی جاها هم به ازای هر هزار نفر جمعیت یکی دارند، ما هم الان تعداد آمار نظام پزشکی مان آمار خیلی بالایی است ، تعداد پزشکان ما خیلی بالاست، یکی از اشکالات اصلی ما عدم توزیع مناسب است، آن هم به دلایلی که گفتم، یعنی ما نتوانستیم بالاخره جاذبه ، ما البته سال 92 این قانون عدالت آموزشی را تصویب کردیم و خودمان تصویب کردیم که 30 درصد از فرزندان مان توی مناطق محروم کشور پزشک عمومی را بگیریم با تعهدات بسیار بالا تو رشته های مختلف هم متخصص تربیت کنیم که آنها بروند آنجا، و گروه هایی هم از این ها آمدند ما الان تو سیستان و بلوچستان هم تعداد قابل توجهی از همین عزیزان ما که سال 92 رفتند وارد رشته های تخصصی شدند یا پزشک عمومی بودند فارغ التحصیل شدند آمدند توی سیستان و بلوچستان ما تو بعضی شهرها واقعا ما الان توی میرجاوه که چند سال است شهرستان شده ، 37 هشت تا پزشک متخصص داریم.سوال: ولی کلان سرانه پایینی داریم تو هر صدهزار نفر 13 نفر متخصص داریم.
شهریاری: تو کل کشور بله، ولی الان با این روند ولی ما الان یک مشکلی سال گذشته متوجه شدیم، دیدیم با این تعهد بالایی که گذاشتیم که یک متخصص اگر چهارسال درس می خواند 12 سال باید بیاید تو همان شهری که از اول تعهد داده برود انجام بدهد، دیگر پزشکان عمومی انگیزه نداشتند به همین دلیل سال گذشته آمدیم این را اصلاحش کردیم، دو برابرش کردیم، به جای سه برابر، پزشکی عمومی را هم به جای سه برابر که 21 سال بود 10 سالش کردیم که اگر توی این مناطق هم بروند ضریب می خورد، کمتر می شود چون یکی از خواسته های من این بود که متخصصان می خواهند فوق تخصص بگیرند، اگر بخواهند 12 سال کار کنند که دیگر نمی توانند بروند، که این کاهش پیدا کرد، برای پزشکان عمومی هم که بخواهند متخصص بشوند باز 10 سال شد بعد از یک مدت باید این ها بتوانند بروند تخصص بگیرند، ولی به هرحال ما هرقدر پزشک تربیت کنیم، ما الان تعداد جراحان مغز و اعصاب ما به نسبت خیلی از کشورها تعدادشان بیشتر است ولی اکثریت شان تو تهران و پنج تا کلانشهر هستند، تو خیلی از رشته هایمان این طوری هست واقعا.سوال: یک بحث دیگری که حالا باز برسیم به آن بپردازیم بحث نظارت مجلس بر مصوبه الزام مراکز سلامت به عقد قرارداد با بیمه هاست، خب شما اطلاع دارید که یکی از موضوعاتی که تو قانون بودجه 1402 به آن اشاره شده الزام همه مراکز سلامت به عقد قرارداد با سازمان های بیمه گر پایه است، اگر مرکزی این قرارداد را نداشته باشد پروانه اش لغو بشود.آقای شهریاری: پروانه اش لغو بشود این را هم تو قانون بودجه آورده بودیم هم تو قانون برنامه دوباره.سوال: خب تا حالا پروانه لغو شده ، قرارداد عقد نکرده بود؟آقای شهریاری: ما این را واقعا پرسیدیم، یک نگرانی دارند همکاران ما در رابطه با لغو قراردادها که به نظر ما وقتی قانون می شود نباید نگران بشوند، باید بروند اجرایی و عملیاتی بکنند، می گویند که یک مرکزی را اگر ما لغو قرارداد بکنیم با توجه به فضایی که الان توی کشور به وجود آمده، خیلی ها ممکن است که اصلا دیگر وقتی که پروانه مثلا یک مرکز بهداشتی درمانی را لغو کردیم یا بیمارستان را لغو کردید حاضرم هم نباشند قرارداد ببندند و بروند کارهای دیگری را ، این قانون هم برای مطب ها بود، هم برای مراکز بهداشتی درمانی و هم برای بیمارستان ها، اشکال کار همین هست، یعنی شما قانونی که تصویب می کنید که ما هم داریم می گوییم که چرا نظارتی نشده، خب همکاران ما تو وزارت بهداشت و درمان باید بروند، باید یا اگر مشکل دارند نمی توانند، بیایند بگویند این قانون را ما نمی توانیم اجرایی کنیم، دولت بیاید بگوید که آقا این قانونی که شما نوشتید برای ما قابل اجرا نیست، دلیل بیاورند، اگر دلیل ندارند، خب باید بروند اجرا کنند، اگر مشکلی هم پیش آمد بعد خودشان باید رفع و رجوع بکنند، این اتفاق نمی افتد، یعنی این که بروند به طور جدی وارد مقوله بشوند علتی که من گفتم که قوانینی که تصویب می کنیم، ما بعضی موقع ها این را بارها گفتم، آرزوهایمان را تبدیل به قانون می کنیم، بدون اینکه ببینیم که حالا این قانونی که ما تصویب کردیم چقدر قابلیت اجرا دارد، یکی از آن قوانین همین هست، یعنی این را واقعا حالا هم توی سال 1402 این قانون تصویب شده که حالا قرار شدکه بعد از اینکه مجلس از این قانون ، چون تمام جلسات کمیسیون ها و اینها لغو شد، دو شیفته و سه شیفته شد مجلس که یک آمار بگیریم از وزارت بهداشت و درمان که این قانون شما الان چند تا، یک آمار بدهد که چندتا لغو پروانه شده و اگر نشده چرا نشده؟ و اگر مشکل داشتید چرا نیامدید تو دولت درخواست بدهید؟ به مجلس بگویید آقا این قانونی که شما تصویب کردید به این دلیل قابلیت اجرا ندارد، لغوش کنید یا اصلاحش کنید، هیچ اتفاقی نیفتاده که ما انشاالله که بعد که جلسات کمیسیون تشکیل بشود قطعا معاونت درمان و مجموعه شان باید توی کمیسیون بهداشت و درمان گزارش برایمان ارائه بدهند.سوال: بسیار خب، بپردازیم به موضوع سیاست حذف ارز ترجیحی خب ارزیابی شما چیه از حذف ارز ترجیحی که الان مثلا اقلامی مثل شیرخشک یا مثلا برخی تجهیزات پزشکی اینها دارند ارزشان را ترجیحی دریافت می کنند ولی خب خیلی ها هم معتقدند که اگر برای آنها هم حذف می کردند یعنی به جای اینکه پیگیری ارز بشود برای تامین خرید این اقلام اگر حذف می شد شاید هم به تولید هم کمک می کرد، مشکل هم بهتر رفع می شود؟
شهریاری: البته با ارز ترجیحی، آن موقع که قرار بود این را حذف کنند خدمت آقای رئیس جمهور هم نامه نوشتم چون می گویند که وقتی ارز ترجیحی هست فساد دارد مشکلات به وجود می آورد، باعث می شود که دارو ارزان باشد، قاچاق می شود ولی از آن ور هم بالاخره افزایش قیمت ها هم هست دیگر وقتی شما ارز ترجیحی را حذف می کنید، ما آن موقع پیشنهاد دادیم گفتیم اگر قرار است، چون ما وقتی که مشکلی را می بینیم فقط مشکل را نمی گوییم، سعی می کنیم تو کمیسیون بهداشت و درمان راهکار هم ارائه بدهیم، ما تمام برنامه هایی که دررابطه با مسائلی که مطرح می شود سعی می کنیم راهکار بدهیم، آن موقع گفتیم اگر قرار است که ارز ترجیحی را بردارید، منابع مالی که قرار است بگذارید آ ریال باید باشد، خب دولت نتوانست آن آ ریالی که پیش بینی کردیم، منابع مالی خیلی کمتری گذاشت، بعد هم دولت آمد طرح به اصطلاح دارویار را اجرا کرد، خب منابع مالی که دارند محدودیت دارد دیگر، تعداد زیادی الان شما از داروها را که می گیرید افزایش بالایی دارد، وقتی قرار است ارز ترجیحی برداشته بشود، بیمه باید جورش را بکشند، یعنی پرداختی از جیب مردم نباید افزایش پیدا کند، خب توی سیاست های ابلاغی مقام معظم رهبری، تو قانون برنامه قبلی هم این بود که پرداختی از جیب مردم از 30 درصد نباید افزایش پیدا کند، تو همین جدید هم باز پیش بینی شده که نباید افزایش گیدا کند، ولی وقتی که مدیریت نشود و شما یک دفعه می بینید ارز ترجیحی را بر می دارید، بیمه ها را منابع مالی شان را به اندازه کافی تامین نمی کنید، پرداختی از جیب مردم افزایش پیدا می کند، الان واقعا پرداختی از جیب مردم آمارها هم متفاوت است، به نظر ما که بالای 50 شصت درصد است توی حوزه درمان پرداختی از جیب مردم بالا رفته، برای این که خیلی از داروها را با این که طرح دارویار هم مقداری کمک می کند ولی یک مثلا معلم می آید زنگ می زند که آقای دکتر من پارسال داروی قلبی ام را 70 هزار تومان در ماه می دادم، با این که بیمه هم هستم امسال شده 450 هزار تومان مثلا، هرماه، یا داروی دیابت هم ما که مثلا 200 هزار تومان می دادم امسال شده 800 هزار تومان، خب این مشکل است برای مردم، علی رغم این که دولت تلاش می کند که این را جبران کند، یعنی وقتی شما دارید ارز ترجیحی را بر می دارید، باید طوری منابع مالیش را به بیمه ها بدهید که فرانشیز بیماری، پرداختیش از جیبش کاهش پیدا کند، چون الان متاسفانه پرداخت از جیب مردم برای دارو، در بعضی از داروها خیلی بالاست واقعا.
سوال: شما معتقدید که ارز ترجیحی باید همچنان وجود داشته باشد.
شهریاری: نه، چون یک مشکلی پیش می آید، تولیدکنندگان ضرر می کنند با ارز ترجیحی، چون قاچاق می شود، یک مشکلی هست من این را خدمت دولت هم گفتم، اگر عزیزانی که مسئولیت جلوگیری از قاچاق را دارند، نمی توانند وظیفه شان را انجام بدهند جورش را چرا باید مردم بکشند؟ شما جلوی قاچاق را بگیرید، چون الان هم گفتند 60 درصد کم شده قاچاق، ولی خب پرداختی از جیب مردم چی شد؟ مشکل مردم چی می شود؟ یعنی این مشکل را تولیدکننده ها داشتند با ارز ترجیحی، ما اعتقاد داریم الان هم تولیدکننده ها مشکل جدی دارند و اگر به آنها رسیدگی نشود ما نگرانیم، چون توی قانون برنامه هم پیش بینی کردیم که باید ما داروی ما ذخیره داروی استراتژیک ما حداقل 6 ماه باید باشد، ما الان بعضی از داروها را واقعا ممکن است دو ماه هم مشکل داشته باشیم، یعنی این طوری نه بعضی از دارو، چون دائم مردم به ما زنگ می زنند، ما هم زنگ می زنیم به دکتر محمدی که گفت انشاالله ماشاالله درست می شود، بالاخره ما هم امیدواریم که انشاالله خداوند کمک کند، درست بشود ولی یک مشت افراد بیماری که دسترسی به هیچ جا ندارند به ما باید زنگ بزنند من خدمت آقای دکتر محمدی زنگ بزنم که آقای دکتر این مریض پیوندی این مشکل دارو را چکار کند؟ از کجا باید تهیه کند؟ همه که به من دسترسی ندارند، همه هم که به مسئولان دسترسی ندارند، خب یک عده از مریض ها مشکل پیدا می کنند، مریض به من زنگ زده که دارو نبوده پیوندم پس زده تو بازدیدی که داشتم، خب این اتفاقات می افتد واقعا ، ما تو پیشگاه خداوند.سوال: اول این که بانک مرکزی گفته دو میلیارد و 200 میلیون دلارش را تامین پرداخت کرده، پس مشکل تامین.
شهریاری: ما از آقای دکتر قالیباف خواهش کردیم که آقای دکتر فرزین را دعوت کنند دفترشان ، وزیر محترم اقتصاد هم دعوت کنند، رئیس کل گمرک هم دعوت کنند، آنجا آقای دکتر فرزین گفتند ما 3 و نیم میلیارد دلار امسال پیش بینی کردیم بدهند.
سوال: گفته دو و دویستش را دادیم.آقای شهریاری: الان می گویند ما دو و 200 دادیم؟ در رابطه با شیرخشک ما با سازمان غذا و دارو گفتند آن موقع که باید ارز را می دادند ندادند که ما مشکل پیدا کردیم، مسئولان بانک مرکزی زنگ زدند که آقای دکتر ما دادیم، گفتم مستند برایم بفرستید، یک مشکلی فقط بعضی مواقع پیش می آید آن هم ممکن است تخصیص بدهند ولی کی حواله می شود؟ این بعضی مواقع مشکل ممکن است بیاید.
سوال: چیزی که ما هم کسب اطلاع کردیم گفتند تامین و پرداخت شد.
شهریاری: می دانم، نه، آن موقعی که باید پرداخت بشود زمانش منظورم هست که آن موقعی که سازمان غذا و دارو می برد و می گوید بیاید، بعضی مواقع که این را حل کردند، جلسه ای که چون ما نامه خدمت رئیس جمهور نوشتیم، آقای رئیس جمهور هم دستور دادند، آقای دکتر مخبر جلسه گذاشتند چون ما برداشتمان این بود که در رابطه با حوزه سلامت، من خدمت رئیس جمهور هم نامه نوشتم که یک قرارگاه باید تشکیل بشود که مسئولیتش با خود آقای رئیس جمهور یا آقای مخبر باشد، چون ممکن است همیشه وزیر بهداشت و درمان به تنهایی، وزراء هم عرضش هستند، آنها نتوانند حرفش را بخواهند گوش کنند، گفتیم شما یک قرارداد تشکیل بدهید خود حضرتعالی یا آقای مخبر، من شیندم که آقای رئیس جمهور هم به آقای مخبر دستوراتی داده، ولی امیدواریم که همکاران ما تو وزارت بهداشت و درمان به طور جد مطالبه گر اصلی بشوند و آن ها هستند که بیشتر از ما، ما چون فقط وظیفه نظارتی داریم، توی دولت محترم مشکلات را به طور جدی مطرح کنند و پیگیری کنند واگر جایی مشکل دارند به ما بگویند شما هم اینجا حالا وارد شوید نه این که ابتدا وارد نشوند آنها، بعد دولت فکر کند ما تو کمیسیون بهداشت و درمان یا مجلس مشکل داریم با دولت که هر روز اینها ، نه ما نوکر مردم هستیم مشکلات مردم را منتقل می کنیم.