مسئولیت پدر و مادر در عصر کنونی فقط تامین نیازهایی همچون پوشاک و خوراک و محبت کردن محدود نمیشود .آنها مسئولیت مهم دیگری نیز دارند که در واقع تامین خوراک ذهن و رقم زدن آینده فرزندان شان است.
نه شبکه های تلوزیونی و ماهواره ای و نه رسانه های اجتماعی همچون اینستاگرام و … و نه اینترنت هیچ یک نمیتوانند جایگزین خانواده شوند.
این دست هدایتگر والدین است که باید در دست فرزند قرار بگیرد و او را به سمتی ببرد که برای او پیشرفت و سازندگی به همراه داشته باشد.
امکانات آموزشی فراوانی در این بستر وجود دارد که نادیده گرفتن آنها یک اشتباه بزرگ است.
حرکت درست این است که این امکانات و مطالب مفید شناسایی شوند و به صورت هدفمند در اختیار کودک و نوجوان قرار بگیرند.
در این صورت نه کودک از این فضا دور میماند و نه استعداد ها و زمان های او به هدر میرود.
تربیت رسانهای در دنیای امروزی با وجود تلویزیون، بازیهای کامپیوتری، تبلت، گوشی، لپ تاپ و… در دنیای جدید و امروزی جایگاه ویژهای پیدا کرده است.
دنیای امروز دنیای رسانه است و کودکان ما ناگزیر در شبانه روز ساعات زیادی با رسانهها سر و کار دارند. رسانه یکی از عواملی است که در تربیت نوجوان نقش موثری دارد.
هدف این است که بچههای ما از رسانه استفاده بکنند، ولی آرامش آنها از بین نرود؛ و تربیت آنها خدشه دار نشود .
گاهی اوقات بچههای آنقدر گرفتار رسانه میشوند که میبینیم به شدت روی تربیت آنها اثر گذاشته؛ و پدر و مادر به جای میرسند که میگویند واقعا نمیدونم با این بچه چه کاری باید بکنیم از صبح که از خواب بلند میشود مینشیند پایتلویزیون، تبلت، یا لپ تاپ پدر و مادر و بدتر از آن یا تبلت و یا گوشی شخصی که گاهی متاسفانه پدر و مادرها برای فرزندانشان تهیه میکند در سنی که هنوز به سن تمییز نرسیده اند و اصلا مناسب سن کودکان نیست.
خریدن وسیله شخصی گوشی تبلت و… برای کودک اشتباه بزرگی است.
این کار که پدر و مادر گوشی خودشان را به بچه بدهند تا استفاده کنند. آن هم نه روی قاعده، اصول، زمان مشخص و بازی مشخص اینکه بچه بازی دانلود کند و پاک کند و…نباید باشد.
اگر نظارت والدین باشد بچه میتواند استفاده کند.
فرزندان باید بدانند سر زمان مشخص، برنامه مشخص وبازی مشخص میتوانند:
از گوشی، لب تاپ، تبلت، تلویزیون و…استفاده کند و هیچ اشکالی هم ندارد در صورتی که بر مبنای قاعده و قانون باشد.
۶۸ ٪ یادگیری از طریق دیدن است. یعنی با نگاه کردن بیشترین تاثیر پذیری را انسان دریافت میکند.
نکتهی جالب اینجاست که تلویزیون و رسانه بیشترین ارتباطی که با اعضای بدن ما دارد با چشم ما است؛ و طبیعتاً طبق این قانون علمی که ۶۸٪ یادگیری ما بر مبنای این مورد است. وقتی ما این همه از تلویزیون، رسانه و فضای مجازی استفاده میکنیم. درصد زیادی از یادگیری ما به این ابزار فناوری مربوط میشود به طوری که میبینیم بله چقدر از اثر پذیری داشتیم.
بچه شما مدام در حال تماشای شخصیتهایی است؛ که لباسهای نو و تازه را میپوشند و نو بودن لباس و زندگی را یک امر طبیعی معرفی میکند؛ و مدام در حال دیدن پی در پی این تصاویر و به این باور رسیده اند که. انسانهای معمولی، زندگی معمولی، همه چیز آنها نو و تازه است؛ و وقتی از شما لباس یا وسیلهی جدید طلب میکند بر این باور است که از شما یک چیز معمولی درخواست میکند؛ و وقتی که با خواستهی کودک مخالفت میکنید شما را مخالف خواستههای به حق خویش به حساب میآورد.
باورهایی که به وسیله تصاویر به انسان منتقل میشود باورهای آگاهانهای نیست کار تصویر آن است که بی آنکه بدانید خودش را باور وجود شما کرده و شما و تمایلات شما را هم به سوی خودش میکشاند.