بی اشتهایی و یا بدغذایی کودک یکی از مشکلات تغذیه ای است که باید آن را جدی گرفت؛ زیرا این معضل در نهایت می تواند منجر به سوء تغذیه شود.
مریم جلوداری، با بیان اینکه امروزه تغذیه کودک خیلی آسان نیست افزود: ممکن است کودکان نوپا یا پیش دبستانی دوست داشته باشند یک غذا را سه روز پیاپی بخورند و روز چهارم از خوردن آن خودداری کنند و حتی حاضر به چشیدن آن نشوند. این مسئله نشان دهنده نداشتن یک الگوی غذایی مشخص در این کودکان است که به نوعی ناشی از حس استقلال طلبی آنان و میل به انتخاب غذا از سوی خود کودک است. با توجه به نقش رفتار مادر در عادات غذایی کودک، برای کاهش مشکل بد غذایی کودکان باید به نکات زیر توجه کنیم:
در تغذیه کودکان از غذاهای مورد علاقه آنها استفاده شود
در دادن غذا به کودک باید صبور بود.
باید هنگام غذا دادن به کودک با او صحبت کرد و او را به خوردن غذا تشویق کرد.
زمان خوردن غذا را با ابراز محبت برای کودک لذت بخش کرد .
زمانی که کودک با علاقه غذا می خورد، از او تعریف و تمجید کرد.
غذای کودک را رنگین و متنوع کرد (تغییر در ترکیب غذاها، مزه، بافت، نحوه طبخ، تزئین غذاها به شکل حیوانات، گل، عروسک و استفاده از بشقاب های رنگین)
در صورت امتناع کودک از غذای مناسب، می توان کمی طعم آن را با یک چاشنی مورد علاقه کودک تغییر داد و یا در فرصتی دیگر امتحان کرد. همچنین می توان آن را با غذای مورد علاقه اش مخلوط کرد.
سفره غذای کودک در محیطی تمیز، آرام، دوستانه، راحت، مطمئن و همراه با دیگران باشد.
ساعات برنامه غذایی کودک خیلی متغیر نباشد.
مصرف میان وعده ها با غذای اصلی دست کم یک و نیم تا دو ساعت فاصله داشته باشد.
در زمان غذا خوردن، کودک خیلی گرسنه یا خیلی خسته نباشد.
باید اجازه داد کودک در مورد سیر شدنش خودش تصمیم بگیرد. اگر در یک وعده مقدار کمتری غذا بخورد، در وعده دیگر جبران می شود.
نباید غذاها را خیلی زود و بر اساس تمایل او عوض کرد.
برای غذا خوردن نباید جایزه در نظر گرفت.
نباید انتظار داشت که کودک خیلی تمیز و مرتب غذا بخورد. ریخت و پاش غذا و پرت کردن غذا را می توان با ملایمت و به تدریج محدود کرد.
برای خوردن غذا نیاز به احساس گرسنگی است.
در هنگام غذا دادن استفاده از موسیقی های کودکانه و یا بازی با کودک می تواند در بهبود اشتهای او موثر باشد.
داروهای مصرفی به هیچ وجه با شیر یا غذای کودک مخلوط داده نشود.