پژوهشگران می گویند که احتمالا به کلید کنترل وزن در مغز دست یافته‌اند.
حال با بررسی تاثیرات مشابه در انسان‌ها، می توان به درمان جدیدی رسید که به انسان‌ها کمک خواهد کرد تا بدون تحمل گرسنگی و محدودیت‌های مربوط رژیم‌های کاهش وزن، وزن خود را کنترل کنند.
به گفته دانشمندان، چگونگی هضم غذا در بدن و تولید انرژی از آن، در اطراف بخشی از مغز به‌نام ناحیه‌ی هیپوتالاموس جانبی (LHA) انجام می‌شود. این ناحیه، سیگنال‌هایی را به ذخایر چربی بدنمان که با نام بافت چربی شناخته می‌شوند، ارسال می‌کند. هنوز به‌طور دقیق مشخص نیست که این مکالمه چگونه بین مغز و بافت‌های چربی انجام می‌شود. از این رو، محققان به‌تازگی مطالعه‌ای را در این زمینه انجام داده‌اند.
یافته‌های این گروه تحقیقاتی نشان داد نورون‌های مثبت GABRA5 در ناحیه‌ی هیپوتالاموس جانبی موش‌هایی که چاقی آن‌ها به رژيم غذایی مربوط می‌شد، کاهش داشت. این سلول‌ها در تنظیم مقدار چربی بدن ما نقش دارند؛ بنابراین به‌نظر می‌رسد که کاهش فعالیت آن‌ها به افزایش وزن موش‌ها منجر شده باشد.
محققان در مرحله‌ی بعدی پژوهش خود به بررسی این موضوع پرداختند که اگر با کمک مواد شیمیایی، فعالیت نورون‌های GABRA5 را بیش‌ازپیش مهار کنند، چه اتفاقی رخ خواهد داد. این‌کار، افزایش وزن بیشتر در موش‌ها را به‌همراه داشت؛ چراکه در این شرایط، بافت چربی موجود در بدن این جوندگان از انرژی کمتری استفاده می‌کرد.
یافته‌های اخیر سبب شد تا محققان با فعال‌کردن نورون‌های GABRA5 به‌دنبال راهی برای القای اثر معکوس باشند؛ راهی که درست مانند یک کلید تنظیم چربی در بدن عمل کند. ناحیه‌ی هیپوتالاموس کناری مغز در این مرحله نیز دوباره واردعمل شد؛ چراکه این ناحیه حاوی نوع دیگری از سلول‌های مغزی به‌نام آستروسیت است که می‌توانند روی نورون‌های GABRA5 تاثیرگذار باشند. این تاثیر به توانایی آن‌ها در بیان آنزیمی مربوط می‌شود که می‌تواند گاما آمینوبوتریک اسید (GABA) آزاد کند. گاما آمینوبوتریک اسید با مهار GABRA5، تجمع چربی را در بدن افزایش می‌دهد.
به‌نظر می‌رسد که کلید اصلی توقف آنزیم تولیدشده توسط آسیتروسیت‌ها و مهار GABRA5 در بدن موش‌ها، آنزیم مزاحم مونوآمین اکسیداز بی (monoamine oxidase B) نام دارد. شرکت بیوتکنولوژی Neurobiogen، از سال ۲۰۱۹ کار خود را روی داروی مهارکننده و انتخابی MAO-B با نام «KDS2010» شروع کرده است. این دارو درحال‌حاضر مراحل آزمایش‌های بالینی فاز یک را پشت سر می‌گذارد و در مطالعه‌ی اخیر به موش‌های چاق داده شد تا تاثیر آن روی وزن این جوندگان بررسی شود. نتایج این بررسی‌ها نشان داد که موش‌ها بدون کاهش مصرف غذا یا کم‌کردن چربی، توانستند وزن خود را کاهش دهند.