نشانه‌های ابتدایی اوتیسم یا درخودماندگی

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، اوتیسم یا درخودماندگی طیفی از یک ناتوانی رشدی است که باعث می‌شود فرد در ارتباطات و تعاملات اجتماعی دچار مشکل شود. گرچه در نهایت پزشک باید تشخیص این عارضه را بدهد، اما والدین ومراقبان کودک باد از نشانه‌های زودرس اوتیسم آگاه باشند.

پیشتر از این علت اوتیسم ژنتیک و نقایص آن معرفی می‌گردید، ولی با روند رو به رشد شیوع اوتیسم و لزوم پیشگیری از اختلال اوتیسم ضرورت شناخت علل اوتیسم بیشتر احساس شد و با بررسی‌های بیشتر پژوهشگران و موسساتی مانند اوتیسم اسپیک و مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های امریکا مشخص گردید که بایستی به محیط و علل زیست محیطی توجه بیشتری نمود. تاکنون نقایصی در ژن‌های برخی افراد داری اوتیسم مشخص گردیده است و درکنار ان نیز بررسی می‌گردد که چه چیزی می‌تواند منجر به این تغییرات و دگرگونی‌های ژنتیک گردد و مشخص شده است تاثیر الاینده‌های زیست محیطی و تخریبی که در محیط زندگی انسان به وجود امده نقش بسزایی در ان ایفا می‌کند. اکنون دیگر عنوان می‌گردد که در حدود ۶۲ درصد علل زیست محیطی و ترکیب آن با عوامل ژنتیک می‌تواند منجر به اوتیسم گردد. اما باز هم نمی‌توان با قاطعیت عنوان نمود که چه چیزی عامل اختلال اوتیسم است.

کودکان دارای اوتیسم ممکن است علائم اجتماعی، ارتباطی و رفتار گوناگونی داشته باشند. از جمله ممکن است در ارتباط با دیگر افراد دچار مشکل باشند که اغلب در ابتدای دوران کودکی خود را نشان می‌دهد. یک پزشک متخصص می‌تواند تاخیر‌ها در رشد توانایی‌های گفتاری و ارتباطات غیر شفاهی کودک را ارزیابی کند.

یک نشانه دیگر می‌تواند لحن صدای فرد باشد. برخی از افراد دارای اوتیسم ممکن است در تنظیم یا تعدیل تون صدایشان دچار مشکل باشند. آن‌ها ممکمن است با صدای بسیار بلند یا بسیار کوتاه یا با لحنی یکنواخت صحبت کنند.

نداشتن تماس چشمی یا پرهیز از تماس چشمی یک علامت شایع دیگر است. کودک دچار اوتیسم همچنین ممکن است در شناسایی و استفاده از حالات چهره، اطوار بدنی یا به طور کلی زبان بدن مشکل داشته باشند.

رفتار‌های تکراری هم یک علامت شایع دیگر است که می‌تواند به صورت جنباندن بدن، چرخاندن یا تکان دادن دست‌ها یا حرکت دادن انگشتان در جلوی چشم‌ها باشد.

 کودکان دچار اوتیسم همچنین ممکن است با اسباب‌بازی‌ها یا اشیای دیگر به شیوه‌های غیر معمول بازی کنند، از جمله ممکن است به طور مکررکلید چراغ را به طور مکرر خاموش و روشن کنند یا به طور مداوم سکه‌ها را به چرخش درآورند. رفتار‌های مناسکی مانند خوردن یک غذای مشابه در هر وعده غذایی یا پریشان شدن فوری پس از هر تغییری در برنامه‌های معمول ممکن است یک نشانه دیگر باشد. برخی از افرادی که در طیف اوتیسم هستند، ممکن است با کوبییدن سرهایشان به دیوار، یا گاز گرفتن دست‌هایشان یا خراشیدن پوست‌شان خودشان را زخمی کنند.

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است دچار بیماری‌های همراه دیگری هم باشند، از جمله تشنج، حساسیت به تحریک‌های حسی، اضطراب، اختلال خواب، اختلال‌های گوارشی، سوخت‌وساز و دستگاه ایمنی. برای تشخیص اوتسیم و درمان رفتار‌ها و بیماری‌های همراه آن باید از دکترتان کمک بخواهید. رویکرد‌های پزشکی، حسی، تغذیه‌ای و رفتاری بسیاری برای درمان این رفتار‌ها وجود دارد. والدین در صورتی که رفتار‌های کودک باعث زخمی‌شدنش شود، باید فورا با پزشک کودکشان تماس بگیرند.

بزرگسالان دارای این علائم هم ممکن است دچار اوتیسم تشخیص داده شوند، چرا که امروزه آگاهی بیشتری درباره این عارضه وجود دارد و آزمایش‌های غربالگری برای تشخیص آن انجام می‌شود.

منیع: کلینیک اوتیسم