امریکا و اروپا با مجمع عمومی برای ملزم کردن تل آویو به عضویت در ان پی تی همراه نشدند

در نشست مجمع عمومی سازمان ملل چه گذشت؟

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما؛ کمیته اول مجمع عمومی سازمان ملل پیش نویس قطعنامه پیشنهادی مصر مبنی بر لزوم پیوستن رژیم صهیونیستی به معاهده منع تولید و تکثیر سلاح‌های هسته‌ای موسوم به ان پی تی و قرار دادن تاسیسات اتمی این رژیم تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را با اکثریت ۱۵۲ رای موافق از جمله جمهوری اسلامی ایران به تصویب رساند. این کمیته روز جمعه نیز با ۱۷۰ رأی مثبت، خواستار ایجاد منطقه عاری از سلاح اتمی در حوزه غرب آسیا شد که رژیم صهیونیستی تنها مخالف آن بود.
پیش‌نویس پیشنهادی مصر با حمایت تشکیلات خودگردان فلسطین و ۱۹ کشور عربی از جمله بحرین، امارات، مراکش همراه شد. قطعنامه مصوب مجمع عمومی سازمان ملل با بیان اینکه رژیم صهیونیستی تنها عضو این نهاد در غرب آسیا است که در پیمان منع گسترش سلاح‌های اتمی عضویت ندارد از رژیم صهیونیستی خواست که «بدون فوت وقت در این پیمان عضویت یابد و از توسعه، تولید یا آزمایش و به‌دست آوردن تسلیحات اتمی خودداری و از مالکیت تسلیحات اتمی صرف نظر کند و به‌عنوان اقدامی اعتمادساز در زمینه صلح و ثبات، همه تأسیسات فاقد رژیم پادمانی خود را تحت نظارت همه‌جانبه آژانس قرار دهد».

سازمان ملل تاکنون قطعنامه‌های متعددی علیه برنامه اتمی و تسلیحات هسته‌ای رژیم صهیونیستی صادر کرده، اما همه آن‌ها جنبه نمادین داشته‌اند.

پیشتر نیز برخی کشور‌ها از جمله کویت از جامعه بین المللی خواستند تا مسئولیت‌های خود را برای پیوستن رژیم اسرائیل به معاهده بین المللی منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای «ان پی تی» به منظورعاری سازی خاورمیانه از این نوع سلاح‌ها ایفا کند.

طلال الفصام سفیر کویت در اتریش و نماینده دائم این کشور در سازمان‌های بین المللی در وین در سخنرانی خود در شصت و ششمین نشست سالانه آژانس بین المللی انرژی اتمی از جامعه بین المللی خواست که مسئولیت‌های خود را برای پاکسازی خاورمیانه از سلاح‌های اتمی و مرگبار بر عهده بگیرد و در این زمینه رژیم اسرائیل را ترغیب کند تا به معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای "ان. پی. تی"بپیوندد.

نماینده دائم کویت در سازمان‌های بین المللی در جریان بحث در مورد بند "توانایی‌های هسته‌ای اسرائیل"، بررسی توانایی‌های هسته‌ای این رژیم در نهاد‌های سیاست‌گذار آژانس بین المللی انرژی اتمی را ضروری دانست.

فهرست مربوط به شمار تسلیحات هسته‌ای قدرت‌های اتمی جهان در سال ۲۰۱۹ نشان می‌دهد که  رژِیم صهیونیستی شمار تسلیحات هسته‌ای خود را از ۸۰ فقره، به حدود ۹۰ فقره رسانده است.

به گفته آونر کوهن (مورخ اسرائیلی) تل اویو برای اولین بار در سال ۱۹۶۶ سیاست رسمی استفاده از سلاح‌های هسته‌ای را بیان کرد که حول چهار خط قرمز است که می‌تواند منجر به واکنش هسته‌ای شود:
۱- نفوذ موفقیت آمیز نظامی به مناطق پرجمعیت در مرز‌های فلسطین اشغالی پس از سال ۱۹۴۹ (قبل از ۱۹۶۷)
۲- نابودی نیروی هوایی اسرائیل
۳- قرار گرفتن در معرض حملات گسترده و ویرانگر هوایی شهر‌های فلسطین اشغالی یا حملات شیمیایی یا بیولوژیکی احتمالی.
۴-استفاده از سلاح هسته‌ای علیه فلسطین اشغالی

درحال حاضر ۱۸۶ کشور جهان عضو معاهده ان پی تی هستند. نظارت بر اجرای این معاهده و پروتکل الحاقی آن برعهده آژانس بین المللی انرژی اتمی است که خود یکی از آژانس‌های تخصصی سازمان ملل متحد محسوب می‌شود. آژانس بین المللی انرژی اتمی در سال ۱۹۵۷ با هدف تسهیل استفاده‌های صلح آمیز از انرژی هسته‌ای و جلوگیری از کاربرد کمک‌های این آژانس در مقاصد نظامی آغاز به کار کرد و مقر آن در وین است.

آژانس در چارچوب نظام پادمان‌های ایجاد شده توسط معاهده ان. پی. تی به منظور بررسی میزان پای بندی کشور‌های عضو ان. پی. تی به مقررات این معاهده بازرسی‌هایی را از تاسیسات هسته‌ای کشور‌های عضو انجام می‌دهد.

اقدام دولت‌های غربی تبعیض آمیز و غیردموکراتیک

کشور‌های غربی که در ظاهر و در تبلیغات سنگ مقابله با تسلیحات هسته‌ای را در جهان به سینه می‌زنند و حتی با برنامه‌های هسته‌ای صلح‌آمیز آمیز ایران به بهانه‌های واهی و به دلیل فشار‌های وارده از سوی رژیم صهیونیستی مخالفت می‌کنند، اما با رویکرد بیش از ۱۵۰ کشور در مجمع عمومی علیرغم الزام آور نبودن قطعنامه همراه نشدند و در آمریکا و کانادا علیرغم اینکه دولت‌های به اصطلاح دموکرات بر سرکار است به پیش نویس پیشنهادی مصر رای ممتنع و اغلب کشور‌های اروپایی نیز به آن رای ممتنع دادند و بدین ترتیب یک بار دیگر از رویکرد تبعیض آمیز و دوگانه خود پرده برداشتند.

این پیش‌نویس که به پیشنهاد مصر به کمیته مجمع عمومی ارائه شده بود با رای مثبت ۱۵۲ کشور و مخالفت ۵ کشور از جمله کانادا و آمریکا و همچنین رای ممتنع ۲۴ کشور عمدتا عضو اتحادیه اروپا به تصویب رسید. آمریکا و کانادا در دادن رای منفی خود را در ردیف کشور‌های جزیره ا‌ی همچون پالائو ومیکرونزی قرار دادند.

همچنین اگر رای اکثریت معیاری برای دموکراسی باشد در این صورت باید گفت در شرایطی که بیش از ۱۵۰ کشور به پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی مصر رای مثبت دادند و یا دو روز قبل از ان ۱۷۰ کشور جهان هم در اقدامی مشابه خواستار اجرای طرح عاری سازی خاورمیانه از تسلیحات هسته‌ای شده بودند که باز این رژیم را به عنوان تنها دارنده تسلیحات هسته‌ای مورد خطاب قرار می‌دهد رویکرد دولت‌های غربی در همراه نشدن با اکثریت اعضای سازمان ملل اقدامی کاملا غیردموکراتیک محسوب می‌شود.

مقصراصلی اسرائیل است، اما دولت‌های غربی شریک جرم

یکی از عوامل اصلی امتناع رژیم صهیونیستی از پیوستن به معاهده آن پی تی و یا نپذیرفتن پادمان‌های نظارتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی؛ حمایت‌های مستقیم و غیرمستقیم و آشکار وپنهان کشور‌های غربی از این است کما اینکه اگراین کمک‌ها نبود رژیم صهیونیستی هرگز به سرعت به توان اتمی دست نمی‌یافت و روز به روز بدور از چشم ناظران بین‌المللی به ذخیره‌سازی و انباشت تسلیحات غیرمتعارف اقدام نمی‌کرد.

به همین منوال اگر حمایت دولت‌های غربی نبود فلسطین واراضی سایر کشور‌های عربی اشغال نمی‌شد و خاورمیانه نیز همانند سایر مناطق دنیا روی آرامش می‌دید و گام در مسیر توسعه و همگرایی و پیشرفت می‌گذاشت.

براین اساس هرچند مسولیت اصلی عواقب ناشی از پنهان‌کاری‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی با توجه به پایان یافتن عمر مفید برخی از نیروگاه‌های اتمی همچون دیمونا و یا آسیب دیدگی‌های احتمالی تاسیسات هسته‌ای در درگیری‌های احتمالی در منطقه به‌دلیل استمرار سیاست‌های توسعه طلبانه این رژیم در داخل و تعرضات آن در خارج متوجه خود این رژیم است، اما در عین حال نمی‌توان از نقش ومسولیت اخلاقی و انسانی و حقوقی کشور‌های غربی هم غافل شد.

معادلات جدید اساس بازدارندگی اتمی اسرائیل را زیر سوال برده است

دکترین هسته‌ای اسرائیل به دلیل عدم عمق استراتژیک آن شکل گرفته است، یک جت جنگنده می‌تواند فقط ظرف ۴ دقیقه، ۷۲ کیلومتر از رود اردن تا دریای مدیترانه را طی کند.

اسرائیل سعی دارد با تأکید بر هوش، قدرت مانور و قدرت شلیک اول، این نقاط ضعف را جبران کند. در نتیجه، استراتژی آن بر این فرض استوار است که به هیچ عنوان توانایی پذیرش شکست در یک جنگ را ندارد و بنابراین باید با حفظ بازدارندگی، از جمله گزینه تقدم، از آن جلوگیری کند و اگر این مراحل ناکافی باشد، به دنبال جلوگیری از تشدید و تعیین پیروز با سرعت بالا در جنگی سریع و قاطع در خارج از مرز‌های خود است.
زمانی که رژیم صهیونیستی دستیابی به تسلیحات هسته‌ای را در دستور کار خود قرار داد به پشتوانه آن می‌خواست ضعف عمق استراتژیک خود را جبران کند و این زمانی بود که محور مقاومت هنوز به قدرت و توان بازدارندگی در عرصه موشکی دست نیافته بود، اما اکنون که همه مناطق فلسطین اشغالی زیر برد موشک‌های محور مقاومت قراردارد و در یک جنگ فراگیر منطقه‌ای همه تاسیسات هسته‌ای می‌تواند مورد هدف باشد (کمااینکه رگه‌هایی از آن در جنگ اوکراین هم مشاهده می‌شود) لذا در یک چنین شرایطی توان اتمی نه تنها نمی‌تواند بازدارندگی ایجاد کند بلکه چه بسا می‌تواند مخاطرات این رژیم را دو چندان سازد و در یک رویارویی احتمالی می‌تواند عواقب جبران ناپذیر در پی داشته باشد. ان چه بر نگرانی‌ها در این زمینه می‌افزاید رشد گرایشات افراطی و ضدصلح در جامعه صهیونیستی است که با نگاهی به ترکیب احزاب و ماهیت دولت‌های ائتلافی شکننده و ناپایدار تشکیل شده در فلسطین اشغالی کاملا مشخص است. احمد کاظم زاده