هنوز اعتباری برای اجرای طرح مقابله با ریزگردهای خوزستان اختصاص نیافته است ، به همین دلیل برنامه‌ها قابلیت اجرا ندارد و توسعه طرح متوقف است.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خوزستان ، معاون فنی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری خوزستان با اشاره به آغاز طرح مقابله با گرد و غبار خوزستان از اواخر سال ۹۵، اظهار کرد: برای ادامه کار در پنج سال آینده (۱۴۰۵-۱۴۰۱) برنامه‌ای پیشنهاد و در کارگروه استانی با حضور معاون اجرایی رییس جمهور به تصویب رسیده که استاندار طی نامه‌ای به رییس جمهور نیز اعلام کرده است.
سیدحمید میرعلایی افزود: این برنامه در راستای «طرح جامع مطالعاتی- اجرایی مقابله با پدیده گرد و غبار در کانون‌های داخلی خوزستان» است و اجرای آن در کانون‌های هفت گانه در مدت پنج سال به ۲ هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد که معادل سالانه حدود ۵۲۰ میلیارد تومان است.
وی اضافه کرد: بر اساس مطالعات ۷۷ هزار و ۲۸۳ هکتار جنگل‌کاری در کانون‌های گرد و غبار پیش بینی شده که برنامه ما برای پنج سال، ۲۴ هزار هکتار جنگل‌کاری است.
سیدحمید میرعلایی ادامه داد: این مطالعات ۳۹ هزار و ۷۵۰ هکتار مدیریت رواناب پیش بینی کرده که بر مبنای برنامه پنج ساله ۱۵ هزار هکتار مدیریت رواناب باید انجام شود، همچنین مدیریت و نگهداری از ۲۴ هزار و ۸۰۰ هکتار نهالکاری‌هایی که قبلا انجام شده نیز جزو این برنامه است.
معاون فنی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری خوزستان اظهار کرد: به طور معمول نهالکاری‌ها بعد از چهار سال نیاز به آبیاری ندارند، به همین دلیل پیمانکار در حال بررسی میزان رشد نهالکاری‌های انجام شده است و در صورت رشد مناسب، قسمتی از آن از چرخه آبیاری خارج می‌شود، البته کانون‌های ریزگرد به دلیل شور و قلیایی و تخریب شدگی، شرایط خاصی دارند و نیازشان به آبیاری بیشتر از شرایط معمولی است.
وی بیان کرد: ۱۳۲ هزار هکتار مدیریت چرا و قرق و احیای مراتع، ۳۰ هزار هکتار بوته‌کاری و ۲۱ هزار هکتار جنگل‌کاری و بوته‌کاری نیز در این برنامه پنج ساله پیش بینی شده است.
میرعلایی با اشاره به توقف استفاده از مالچ نفتی در عملیات بیابان‌زدایی به دلیل مخالفت فعالان محیط زیست افزود: مقرر شده است که ۶ هزار و ۳۱ هکتار مالچ‌پاشی نیز با استفاده از مالچ‌های بیولوژیک و گیاهی بصورت پایلوت اجرا شود.
وی مرطوب‌سازی بخشی از کانون‌های گرد و غبار را از دیگر برنامه‌های پنج سال آینده عنوان کرد و گفت: مرطوب‌سازی در سطح ۳۵ هزار هکتار برای هور شریفیه و هور منصوره (تالاب‌های محلی در جنوب شرق اهواز) نیز در دستور کار است که با توجه به وسعت آنها در کاهش ریزگردها بسیار تاثیرگذار هستند.
به گفته وی، هدف برنامه‌ها این است که کانون‌های گرد و غبار در خوزستان با اجرای عملیات بیولوژیکی و مکانیکی، به گونه‌ای تثبیت شود که باد با سرعت بالاتر از ۲۰ متر برثانیه نتواند ذرات خاک را جابجا کند.
میرعلایی با بیان اینکه ادامه طرح مقابله با گرد و غبار در خوزستان سالانه حدود ۵۲۰ میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد، اضافه کرد: امسال هنوز اعتباری برای اجرای این طرح اختصاص نیافته، به همین دلیل برنامه‌ها قابلیت اجرا ندارد و توسعه طرح متوقف است، فقط مراقبت و نگهداری نهالکاری‌های موجود انجام می‌شود.
بروزرسانی طرح مقابله با ریزگردها
معاون اداره کل منابع طبیعی خوزستان همچنین گفت: «طرح جامع مطالعاتی- اجرایی مقابله با پدیده گرد و غبار در کانون‌های داخلی خوزستان» که مبنای اقدامات از زمستان ۱۳۹۵ بوده نیاز به بازنگری و بهنگام‌سازی دارد که اکنون تیمی در ستاد ملی مقابله با گرد و غبار برای این کار تشکیل شده است.
وی با اشاره به اقدامات مقابله با گرد و غبار از بهمن ۹۵ تا سال ۱۴۰۰ افزود: در این مدت ۲۴ هزار و ۸۰۰ هکتار نهالکاری، سه هزار و ۷۹ هکتار مدیریت رواناب، ۱۸۶ هزار هکتار قرق، ۱۲۱ هزار و ۵۰۰ هکتار مدیریت چرا و کنترل کوچ و ۵۲۹ هکتار بوته‌کاری در کانون‌های گرد و غبار خوزستان انجام شده است.
میرعلایی اضافه کرد: آبیاری نهالکاری‌ها با همکاری سازمان آب و برق و پیگیری استانداری در تابستان گذشته بدون مشکل انجام شد و توانستیم با آبرسانی از طریق کانال منابع طبیعی و تانکر، به این عرصه‌ها آبرسانی کنیم.
وی خاطرنشان کرد: رشد نهال‌ها بسیار مطلوب است و حتی قسمت‌هایی که گفته می‌شد از بین رفته نیز دوباره رشد کردند به طوری که درصد سبزینگی در این قسمت‌ها از ۲۰ درصد به ۸۰ درصد رسیده است که نشان می‌دهد اگر تنش آبی نداشته باشیم نهال‌ها به خوبی رشد می‌کند.
بر اساس مطالعات موسسه آب و خاک، از مجموع یک میلیون هکتار بیابان‌های خوزستان، ۳۴۵ هزار هکتار آن کانون گرد و غبار است. این کانون‌ها در هفت نقطه استان شامل کانون شماره یک در جفیر در جنوب غرب استان، کانون شماره ۲ در شمال خرمشهر، کانون شماره ۳ در شرق اهواز، کانون شماره ۴ در جنوب و جنوب شرق اهواز، کانون شماره ۵ در امیدیه، کانون شماره ۶ در ماهشهر و کانون شماره ۷ در هندیجان پراکنده است.