۲۷ شهریور، روزی برای ارج نهادن به مقام شعر و شاعری

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز آبادان؛ روز ۲۷ شهریور، روز شعر و ادب پارسی یا روز بزرگداشت استاد شهریار هست که ماهرانه قلم را بر صفحه کاغذ حرکت می‌داد و شعرهایش ماحصل ذهن و روح عاشقش بودند.

 استاد محمد حسین شهریار زاده شهریور ۱۲۸۶ در تبریز بود، پدرش، آقا سید اسماعیل موسوی معروف به حاج میر آقا خشکنابی از پیروان جنبش مشروطه در ایران بود که با بحرانی شدن شرایط، به همراه خانواده به روستای قیش قورشان و خشکناب نقل مکان کرد.

شهریار به تمامی هنرها، به ویژه شعر، موسیقی و خوشنویسی علاقه داشت، او نسخ، نستعلیق و خط تحریری را خوب می‌نوشت و قرآن را با خط خوش کتابت می‌کرد، در جوانی، سه تار را به نیکویی تمام می‌نواخت، ولی پس از مدتی در پی تحولاتی درونی، برای همیشه آن را کنار گذاشت.

بیان لطیف، ساده، روان و جذابیت کلام، ویژگی‌های شعر شهریار است، البته گاه در کنار بیان لطیف و ادیبانه، دیده می‌شود شاعر با شجاعت، پروایی از کاربرد اصطلاحات عامیانه ندارد و تصاویر زیبای کلامی را با جملات محاوره‌ای در می‌آمیزد و از اینکه ادیبان، سطح شعرش را نازل بپندارند نمی‌هراسد، این تلفیق شاعرانه، از ویژگی‌های شعر شهریار است.

شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی -مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته‌است.