بیست و هفتم شهریور ،روزی برای بالیدن به نغمه‌ها و شاعرانه‌های پارسی+ فیلم

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز آبادان؛‍‍‌سید محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار ۲۹ سال قبل در چنین روزی چهره در نقاب خاک کشید.

وی فرزند حاج میر آقا خشکنابی بود که در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در روستای زیبای خوشکناب  بستان آباد آذربایجان شرقی به دنیا آمد.

ایام کودکی شهریار با جنبش آزادی خواهان مشروطه به رهبری ستارخان و باقرخان همراه بود.

شهریار به تمامی هنرها، به ویژه شعر، موسیقی و خوشنویسی علاقه داشت، او نسخ، نستعلیق و خط تحریری را خوب می‌نوشت و قرآن را با خط خوش کتابت می‌کرد، در جوانی، سه تار را به نیکویی تمام می‌نواخت، ولی پس از مدتی در پی تحولاتی درونی، برای همیشه آن را کنار گذاشت.

بیان لطیف، ساده، روان و جذابیت کلام، ویژگی‌های شعر شهریار است، البته گاه در کنار بیان لطیف و ادیبانه، دیده می‌شود شاعر با شجاعت، پروایی از کاربرد اصطلاحات عامیانه ندارد و تصاویر زیبای کلامی را با جملات محاوره‌ای در می‌آمیزد و از اینکه ادیبان، سطح شعرش را نازل بپندارند نمی‌هراسد، این تلفیق شاعرانه، از ویژگی‌های شعر شهریار است.

شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی -مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته‌است.