کارتی سل درمانی در بهبود کودکان و بزرگسالان مبتلا به لوسمی و لنفوم موفقیتآمیز بوده است. بااینحال، سلولهای CAR-T موفقیت یکسانی در برابر تومورهای جامد نداشتهاند. اکنون دانشمندان گزارش دادهاند که مکانیسم مولکولی را کشف کردهاند که در یک مطالعه پیشبالینی، نوید درمان با سلولهای CAR-T را برای تومورهای جامد میدهد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما به نقل از ستاد توسعه علوم و فناوریهای سلولهای بنیادی؛ این یافتهها در مجله Nature منتشر شده است. ازآنجاییکه سلولهای T سنگ بنای ایمونوتراپی سرطان هستند، شناسایی مکانیسمهایی برای تقویت سلولهای T خاطره (Tmem) پیامدهای مهمی برای واکسیناسیون و ایمونوتراپی ضدسرطان دارد. این کار از زیستشناسی پایه لنفوسیتهای T تا کاربرد احتمالی در کلینیک، با کاوش در مکانیسمهای مولکولی عمیق گسترش مییابد.
محققان دریافتند که تعامل بین پروتئین c-Myc و کمپلکس cBAF در اوایل فعالسازی سلولهای T بر سرنوشت سلول تأثیر میگذارد. به عبارتی سلولهای خاطره میتوانند سلولهای مؤثری تولید کنند و حملات مداومی را انجام دهند؛ بنابراین، سلولهای خاطره احتمالاً عملکرد بهتری برای رهایی از تومورها دارند.
محققان اخیراً نشان دادند که توزیع پروتئین c-Myc در سلول T مادری میتواند برای این فرایند مهم باشد و میدانستند که یک سلول دختر با c-Myc بیشتر تبدیل به یک سلول مؤثر میشود. آنها در این مطالعه دریافتند که کمپلکس cBAF با c-Myc تعامل دارد و سلولهای دختری با غلظتهای بالای cBAF و c-Myc به سلولهای T مؤثر تبدیل میشوند. آنها برای اینکه تأیید کنند هدف قراردادن چندین بخش از مجموعه cBAF بر تولید سلولهای T خاطره تأثیر میگذارد، با یکدیگر همکاری کردند. همچنین مکانهای دقیقی در ژنوم که اجزای cBAF در آن متصل میشوند را کشف کردند و دریافتند که cBAF بیان ژنهای مرتبط با عملکرد سلولهای مؤثر را ارتقا میدهد.
این تیم تحقیقاتی از اطلاعات مولکولی که کشف کردند برای افزایش کارایی CAR T-cellها استفاده کردند. آنها از یک مهارکننده cBAF در طول فعالسازی CAR-T Cell استفاده کردند تا سلولهای T خاطره بیشتری تولید کنند. در یک مدل پیشبالینی، سلولهای T تحت درمان با مهارکننده رشد تومور را، بهتر از سلولهای درمان نشده کنترل کردند. سلولهای تیمار شده نیز طولانیتر و در تعداد بیشتری زنده ماندند. فاکتورهای cBAF یک هدف بالقوه برای تقویت اثرات درمانی CAR-T علیه سرطان هستند، اما این کار نشان میدهد که با درک بهتر ایمونوبیولوژی پایه و عملکرد سلولهای T، میتوانیم درمانهای بهتری برای سرطان و سایر بیماریها ایجاد کنیم.