چالش برای ائتلاف احزاب طرفدار رئیس جمهور فرانسه از این پس، تشکیل تیمی دولتی است که قادر باشد رأی اعتماد را در مجمع ملی جدید به دست بیاورد.
حزب "جمهوری به پیش" و متحدانش (مودم و اوریزون) یک نتیجه بی سابقه را ثبت کردند: کوچکترین اکثریت از زمان تاسیس جمهوری پنجم فرانسه در سال ۱۹۵۸.
بر اساس ارزیابی‌ها، این حزب بین ۲۱۰ تا ۲۶۰ کرسی به دست آورده است که تا ۲۸۹ کرسی مورد نیاز برای داشتن اکثریت قاطع فاصله زیادی دارد.
اکثریت ضعیفی که پرسش‌های اساسی برمی انگیزد: چگونه امانوئل مکرون می‌تواند اصلاحات برنامه ریاست جمهوری خود را برای پنج سال پیش رو به تصویب برساند؟
وضعیت ژوئن ۲۰۲۲ با وضعیت پس از انتخابات پارلمانی ۲۰۱۷ زمانی که امانوئل مکرون موفق شد اکثریت مطلق را با نزدیک به ۳۵۰ کرسی به دست بیاورد، فاصله زیادی دارد.
موجی که نزدیک بود الیزابت بورن نخست وزیر را نیز یکشنبه با خود ببرد. الیزابت بورن نخست وزیر با کسب ۵۲ و ۴۶ صدم درصد آرا به زحمت توانست دوباره به مجمع ملی راه پیدا کند.
هیچکس در اکثریت پیش از یکشنبه شب به رفتن او فکر نمی‌کرد. چالش برای ائتلاف احزاب طرفدار مکرون از این پس تشکیل تیمی دولتی است که قادر باشد رأی اعتماد را در مجمع ملی جدید به دست بیاورد.
اولیویا گره گوآر سخنگوی دولت اعلام کرد: «ما با همه کسانی که خواهان پیشبرد کشور هستند، ائتلاف تشکیل خواهیم داد.»
ائتلاف احزاب طرفدار مکرون حتی با حمایت راست میانه رو و نامزد‌های پراکنده چپ، راست و میانه رو نمی‌تواند به آستانه ۲۸۹ کرسی برای به دست آوردن اکثریت قاطع نزدیک شود و انتظار می‌رود مذاکراتی با حزب جمهوری خواهان که رؤیای به کرسی نشاندن حرف خود را در سر می‌پروراند صورت بگیرد.
-انحلال
چند کشور دیگر اروپایی در سال‌های اخیر وضعیت‌های سیاسی مشابهی را تجربه کردند. در آلمان، پس از شکست تاریخی جناح محافظه کار آنگلا مرکل صدراعظم سابق در انتخابات پارلمانی، سوسیال دموکرات ها، سبز‌ها و لیبرال‌ها نوامبر ۲۰۱۱ به توافقی برای اداره کردن کشور با یکدیگر دست یافتند، اما این کشور که بزرگترین اقتصاد اروپا را دارد، به ائتلاف‌ها عادت دارد.
در اسپانیا، دولت ائتلافی –نخستین دولت ائتلافی پس از مرگ فرانکو و بازگشت دموکراسی- سال ۲۰۲۰ با پدرو سانچز سوسیالیست تشکیل شد و اکثریت مطلق را ندارد. این دولت باید روی احزاب اقلیت برای به تصویب رساندن لوایح خود حساب کند.
اگر چه این ضربه برای امانوئل مکرون سخت است، بسیاری از اطرافیانش که در مورد کارزار انتخاباتی تدافعی بدون برنامه‌های مشخص هشدار داده بودند، از آن بیم داشتند و آن را پیش بینی کرده بودند.
مکرون با به تعویق انداختن انتخاب دولت به اواسط ماه مه یعنی سه هفته پس از انتخاب مجدد به ریاست جمهوری، خطر باز گذاشتن فضایی قابل توجه را برای ژان لوک ملانشون رهبر مخالفان چپگرا در فرانسه پذیرفت.
اگر چه خوشبین‌ترین‌های حامیان مکرون روی افزایش آرا به ویژه در فاصله بین دو دور انتخابات حساب باز کرده بودند، اما سفر امانوئل مکرون به اوکراین تأثیر مورد انتظار را نداشت.
مدیریت مجمع ملی جدید با وجود کارتلی متشکل از چپگرایان و تجمع ملی که هر دو با هم ممکن است نیمی از کرسی‌ها را از آن خود کنند، دشوار به نظر می‌رسد و طرح استیضاحی که دولت را به استعفا مجبور کند، دور از انتظار نیست.
احزاب طرفدار مکرون با اکثریت محدود جدید خود برای به تصویب رساندن متن هایشان باید نبوغ زیادی به خرج بدهند. در غیر اینصورت، امانوئل مکرون تنها یک سلاح بسیار خطرناک در دست خواهد داشت و آن هم انحلال مجمع ملی است، اختیاری که قانون اساسی فرانسه به رئیس جمهور داده است.