بیماری سرطانی در اوکلند که از چندین تومور رنج می‌برد، پس از شرکت در یک کارآزمایی بالینی که دو داروی ایمونوتراپی را به صورت ترکیبی آزمایش می‌کرد، بهبودی غافلگیرکننده‌ای داشت.
شیمی درمانی و پرتودرمانی مرسوم نه تنها شکست خوردند، بلکه عوارض جانبی شدیدی از جمله اسهال، استفراغ، نفخ، ضعف، سردرد و ریزش مو به من دادند.
بدترین چیز این بود که گلبول‌های سفید مرا از بین برد. تعداد گلبول‌های سفید من به حدی رسید که تنها مرا زنده نگه دارد. مجبور شدم چند بار درمانم را به تعویق بیاندازم تا بدنم فرصت بهبودی داشته باشد. "
تمام درمان‌های شیمی‌درمانی موجود استفاده شده بود، اما هیچکدام مؤثر نبودند. تنها انتخاب باقیمانده او ایمونوتراپی بود و بیمارستان نحوه دسترسی به درمان را برای او تشریح کرد که یک کارآزمایی بالینی در کلینیک آزمایشات سرطان اوکلند بود که از ترکیب دو داروی ایمونوتراپی استفاده می‌کرد. کارآزمایی بالینی تنها شانس او برای زنده ماندن به نظر می‌رسید.
در کنار ایمونوتراپی، او رژیم غذایی خود را فقط به غذا‌های ارگانیک تغییر داد و قند، گلوتن، محصولات لبنی، غذا‌های فرآوری شده و گوشت قرمز را حذف کرد.
تا زمانی که درمان دو ساله دنیز در نوامبر به پایان برسد، او به تزریق داخل وریدی دارو‌های ایمونوتراپی هر سه هفته یکبار ادامه خواهد داد.
پزشکان در بیمارستان اوکلند گفتند که ترجیح می‌دهند در مورد کارآزمایی بالینی که دنیز در آن شرکت می‌کند اظهار نظر نکنند.
دکتر آلیسیا دیدزبری، محققی از دانشگاه اوکلند، گفت شیمی درمانی تمام سلول‌های بدن ما را که به سرعت در حال رشد هستند، بدون تمییز بین سرطان و سلول‌های سالم از بین می‌برد.
دکتر دیدزبری گفت: این جایی است که عوارض جانبی شیمی درمانی سنتی خود را نشان می‌دهد - مو‌های شما شروع به ریزش می‌کند و روده شما تحت تاثیر قرار می‌گیرد، زیرا این نوع سلول‌ها به سرعت تقسیم می‌شوند.
بدن ما می‌تواند برخی از سلول‌های آلوده را تشخیص دهد و آن‌ها را از بین ببرد، اما تومور‌ها توانایی خاموش کردن این عملکرد را دارند و این جایی است که دارو‌های ایمونوتراپی وارد عمل شدند.
یکی از دارو‌هایی که دنیز دریافت کرد، مهارکننده نقطه وارسی ایمنی (ICI) نام دارد. این تعامل بین مولکول‌ها را مسدود می‌کند و به بدن اجازه می‌دهد سلول‌های سرطانی را بکشد.
دکتر دیدزبری گفت: ICI نحوه رویکرد درمان سرطان را تغییر داده است. به جای هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی، اکنون درک خود را بر روی تعاملات بین محیط ایمنی و تومور متمرکز کرده‌ایم. "
ICI دنیس نتایج تقریباً معجزه آسایی را نشان داده‌است و به نظر می‌رسد که ممکن است راه‌حلی برای همه سرطان‌ها باشد، اما تحقیقات کافی هنوز وجود ندارد.
دکتر دیدزبری گفت: در حال حاضر شواهد بالینی کافی برای استفاده از آن‌ها در همه موارد وجود ندارد، اما خبر خوب این است که ICIها اغلب در سرطان‌هایی که درمان آن‌ها با شیمی درمانی سخت است، مانند ملانوما پیشرفته در مراحل پایانی، به خوبی عمل می‌کنند.
او گفت که سازمان غذا و داروی ایالات متحده یک ICI جدید را برای ملانوم متاستاتیک در ماه مارس تایید کرده و حداقل ۳۳ کارآزمایی بالینی در سراسر جهان در حال انجام است.